Ενα ωραίο Χριστουγεννιάτικο παραμύθι...

Μία φορά και έναν καιρό ήταν τρείς πολύ καλοί φίλοι: ο Αντώνης, ο Βαγγέλης και ο Φώτης… Δεν ήταν φίλοι από τα νιάτα τους… Ο πρώτος ερχόταν από δεξιά, πολύ δεξιά. Ο δεύτερος έλεγε από τα αριστερά αλλά ακριβέστερες μετρήσεις έδειχναν πως ερχόταν από το κέντρο. Και ο Φώτης από τα αριστερά…Ετσι έλεγε, γιατί ακριβέστερες μετρήσεις έδειχναν, ότι ερχόταν από κεντροαριστερά…

Η περίσταση τους έκανε φίλους. Βάλθηκαν και οι τρείς να σώσουν την πατρίδα…  Υπόγραψαν χαρτιά και έπεσαν με τα μούτρα στην εθνοσωτήρια αποστολή… Βασικά οι τρείς φίλοι συνέχιζαν το έργο, που είχε αρχίσει  ένας τέταρτος καλός φίλος ο Γιώργος ή ΓΑΠ… Βέβαια, ο Βαγγέλης δεν γούσταρε τον ΓΑΠ και ο ΓΑΠ τον Βαγγέλη... Τρικλοποδιές  του σκοτωμού. Ομως όλοι τους ήταν πολύ καλοί και υπάκουοι όταν τους έδιναν οδηγίες κάτι πολύ καλοί τους φίλοι: Η Αγκελα, ο Βόλφγκαγκ, o Νικολά και ο Μπάρακ. Και πιο πρόσφατα ο Φρανσουά. Κατά γράμμα εφάρμοζαν τις οδηγίες…  οι τρείς φίλοι, τα τρία παιδιά…  Όλα πήγαιναν πολύ καλά, και οι αυτόχθονες ιθαγενείς ακόμα χειρότερα. 

Ξαφνικά και εκεί που όλα έδειχναν ότι η φιλία τους θα ήταν αιώνια, ο Φώτης τα πήρε στο κρανίο και στήλωσε τα πόδια του για "ασήμαντον αφορμή". Τουλάχιστον, έτσι είπαν κάτι δικά του παλληκάρια, όπως ο Σπύρος, ο Γρηγόρης… Τα παιδιά γουστάρανε τη κατάσταση με τον Βαγγέλη και τον Αντώνη… Και άλλα παιδιά στο μαντρί του Φώτη είχαν άποψη.

Πολύ τσαντίστηκαν ο Αντώνης και ο Βαγγέλης με τον Φώτη… Αλλά ο Βαγγέλης πονηρός, βλέποντας τις δυσκολίες και τα στριμώγματα τόρριξε στις φιλίες… Εφτιαξε μία ωραία παρέα, που την ονόμασες Δημοκρατική συμπαράταξη και πήγε να χώσει εκεί, όσους περισσότερους μπορούσε… Και τον Αντρέα, που του τα είχε σύρει κατάφερε να τον βάλει μέσα (άλλο που δεν ήθελε ο Ανδρέας!!!). Ζήτησε και από τον Φώτη αλλά ο Φώτης ήταν κακιωμένος. Ζήτησε και από τον ΓΑΠ αλλά ο ΓΑΠ, που την είχε κάνει κακήν - κακώς βρήκε ευκαιρία να στήνει ξόβεργες του Βαγγέλη…

Από εδώ και πέρα, όμως τα πράματα μπερδεύτηκαν πολύ… Εμφανίστηκε και άλλος φίλος, ο Σταύρος πάνω σε μία βαρκούλα σε ένα ποταμάκι…   Ο κυρ-Σταύρος ενώ ήταν καλό παιδί και καλός φίλος δεν ήθελε να κάνει παρέα με τον Βαγγέλη… Και ο Βαγγέλης τσαντίστηκε πολύ και άρχισε να βρίζει τον Σταύρο, που εν τω μεταξύ μάζευε από δεξιά και αριστερά… Και οι φίλοι μας απέξω (Αγγελα κ.λ.π.) ήταν πολύ χαρούμενοι που βρέθηκαν τόσα παιδιά, ας ήταν και χώρια… Αμα χρειαστεί θα τους ενώσουμε εμείς και θα τους …συνεργαστούμε…

Η αλήθεια είναι πως τα παιδιά το είχαν κάνει μπάχαλο… Εντάξει παιδιά είναι αλλά κάπου πρέπει να τους δείχνει κανείς και τα όριά τους… Τι θα κάνουν όταν μεγαλώσουν…  

Εκείνος όμως που δυσκολεύεται είναι ο κυρ Φώτης… Τούφυγαν οι πρωτο…κλασσάτοι. Ο Σπύρος έφτιαξε και κίνηση, τους μεταρρυθμιστές…  Θα είναι και ο Γρηγόρης;;; θα πάει και η Νίκη;;; Τι θα κάνουν οι 8, που είχαν υπογράψει κείμενο σαν και εκείνο, που  μας διάβασε προχτές ο Αντώνης;;; Για όλα αυτά διάχυτη είναι η αγωνία στον Ελληνικό λαό… Τα πράματα είναι σοβαρά για τον Φώτη…

Αλλά, να!!! Ο καλός θεός δεν άφησε μόνο του τον Φώτη!!! Στις δύσκολες ώρες του ένας φίλος από παλιά εμφανίζεται, ο Αλέξης… Είχαν χωρίσει πριν από κάτι χρονάκια και έπεφτε θάψιμο και βρίσιμο του σκοτωμού…   Τώρα, όμως μας πέρασε ο πόνος και να τα φιλαράκια ξανά μαζί…

Ο ΓΑΠ, όμως θα κάνει την έκπληξη… Φτιάχνει κόμμα και ετοιμάζεται να μας διασώσει για δεύτερη φορά…
Και όλοι μαζί περιμένουν το θαύμα των Χριστουγέννων στις 29 του μήνα... Μήπως και βγάλουν Πρόεδρο και μπορέσουν να συνεχίσουν τον καθημερινό τους αγώνα για το καλό μας...

Κάπως έτσι γράφεται η πολιτική ιστορία του τόπου… Και έως τότε να ζούμε και εμείς καλά γιατί αυτοί σίγουρα ζούνε καλύτερα…

ΥΓ… Το παραμυθάκι θα συνεχίζεται να γράφεται έτσι ή κάπως έτσι όσον εμείς θα καθήμεθα επί του καναπέως… Η θα διυλίζουμε τον κώνωπα της καθαρότητός μας, μακρά από κάθε είδους συμφιλιωτισμό. (πολύ μου άρεσε αυτός ο χαρακτηρισμός… έρχεται να προστεθεί σε πολλά άλλα –ισμος, που ξέρουμε)