Για τον Νίκο Ρωμανό...

... γράφει ο φίλτατος της ΦΑΙΑΚΙΑΣ ΠΑΠ και αναδημοσιεύουμε

Ανεξάρτητα από όσα έχουν γραφτεί μέχρι σήμερα γι αυτό το παιδί, τη συμπεριφορά του, το χαρακτήρα του, το πολιτικό νόημα που βγαίνει από τη στάση του, το τι θέλει να πετύχει το κατεστημένο με τη συγκεκριμένη πολιτική στάση απέναντί του, αρνούμενο να του δώσει τη δυνατότητα άσκησης των νόμιμων δικαιωμάτων του κλπ, υπάρχει κατά τη γνώμη μου ένα πολύ σημαντικό ζήτημα που αποκαλύπτει την υποκρισία και το πραγματικό κατασταλτικό χαρακτήρα του αστικού κράτους και μάλιστα του σημερινού ελληνικού παρηκμασμένου κακέκτυπου, που ουσιαστικά έχει καταλυθεί.

Όχι μόνον αρνείται να εφαρμόσει το νόμο, τον οποίο το ίδιο θέσπισε, και που σε πρώτη φάση επέτρεψε στο παιδί αυτό δικαιωματικά να δώσει εισαγωγικές εξετάσεις με το ενδεχόμενο να πετύχει, αλλά αποδεικνύεται ότι ανεξάρτητα από την αντίληψη που έχει σχηματίσει ο καθένας για την ενοχή ή μη του παιδιού, για το αν είναι ληστής ή αντιεξουσιαστής ή και τα δύο, το κράτος δεν είναι σε θέση να παίξει το "σωφρονιστικό" του ρόλο. 

Στην ουσία αποδεικνύεται ανίκανο να πείσει ότι είναι σε θέση να αντιμετωπίσει στα πλαίσια της δημοκρατίας έναν αντίπαλό του αντιεξουσιαστή, που αμφισβητεί την εξουσία του. Από μόνο του και στα πλαίσια της ίδιας της αστικής λογικής, απεμπολεί το δικαίωμά του και αυτοακυρώνει στη πράξη τη δυνατότητα του, να ασκήσει την  εξουσία του, μέσα από το σωφρονιστικό του χαρακτήρα, κάνοντας αποκλειστικά και μόνον χρήση του κατασταλτικού. 

Αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι στερείται ιδεολογίας για να μπορεί να αντιμετωπίσει σοβαρά και σε βάθος τους αντιπάλους του, αλλά και να προστατέψει όπως ισχυρίζεται τους πολίτες του, από εκείνους που - καλύπτοντας την αυθαιρεσία του μέσω της δικαστικής του εξουσίας - καθόρισε ως ενόχους και αντιπάλους του, προσδιορίζοντας ταυτόχρονα και το βαθμό επικινδυνότητάς τους και οι οποίοι κάποτε, όταν πλέον λήξει η ποινή τους και βγουν από τη φυλακή θα επανέλθουν στη κοινωνία.

Ίσως δεν θα αργήσουμε να δούμε την εξέλιξη αυτής της μετα-αστικής αντίληψης : 

από τη στιγμή που δεν μπορώ ή δεν θεωρώ σκόπιμο και αναγκαίο να σωφρονίσω ακόμη κι έναν 20 χρονο, που έχει όλη τη ζωή μπροστά του και που στο κάτω - κάτω έχει αποφασίσει από μόνος του, πριν από μένα και καλλίτερα από μένα να αυτοσωφρονιστεί, με την επιμόρφωσή του, δεν χρειάζομαι σωφρονιστικά ιδρύματα, ούτε φυλακές. 

Όσοι λοιπόν γλυτώνουν από τη μανία και τη βία των αστυνομικών αρχών και πέφτουν στα χέρια της δικαστικής εξουσίας, ας καταλήξουν καλλίτερα στη θανατική ποινή.

Όσο λιγότεροι, τόσο καλλίτερα!!!