Aν ήμουν...

Παραδοσιακό εθνικό βίτσιο η «ένδυση» με τα ρούχα ενός ηγέτη για την …χάραξη μιας διαφορετικής, υπερήφανης και -κυρίως- αποτελεσματικής πολιτικής… Τα καφενεία μας γεμάτο πρωθυπουργούς, δημάρχους, προέδρους γενικώς… Μία μεταμφίεση, που προσδίδει … « κύρος» σε ιδέες και προτάσεις του …αρχηγού…
Τσιμπήσαμε, λοιπόν και εμείς στην ΦΑΙΑΚΙΑ, και φανταστήκαμε την αφεντομνουτσουνάρα μας στη θέση ενός Βόλφγκανγκ, μιας Αγγελα, μιας Κριστίν, ενός Φρανσουά, ενός Μπάρακ…
Πώς θα αισθάνονται όλοι αυτοί καθώς πλησιάζουν οι εκλογές μας;;;
Ολοι οι παραπάνω είναι άμεσοι ή έμμεσοι πρωταγωνιστές του «κοινωνικού πειράματος», που έχουμε το θλιβερό προνόμιο να βιώνουμε… Πείραμα, αναγκαίο για έναν καπιταλισμό, που στριμώχνεται από την μείωση του ποσοστού κέρδους του, καθώς έχει «καταφέρει» να μειώσει στο έπακρο την παράγουσα εργατική δύναμη, που είναι και η μόνη πηγή αύξησης του ποσοστού κέρδους στην όλη παραγωγική διαδικασία… Οι μηχανές μπορούν να ρίξουν και μάλιστα θεαματικά στα χρόνια της πληροφορικής το κόστος εργασίας αλλά αυτό συμβαίνει «εφάπαξ»… Οι μηχανές δεν αυξάνουν το ποσοστό κέρδους…
Η Ελλάδα ήταν η «ιδανική» χώρα για την πραγματοποίηση του πειράματος αυτού αφού:
-Διαθέτει ένα κατασυκοφαντημένο δημόσιο εργατικό δυναμικό, που δουλεύει πολύ περισσότερο από τον αντίστοιχο εργατικό χρόνο σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες αλλά, πράγματι, συμμετέχει πολλές φορές σε κοινωνικά άχρηστες και οικονομικά αντιπαραγωγικές λειτουργίες όχι γιατί αυτό είναι το βίτσιο του αλλά γιατί έτσι θέλει και χρειάζεται ο περιορισμένα παραγωγικός και κυρίαρχα μεταπρατικός χαρακτήρας του Ελληνικού καπιταλισμού…
-Διαθέτει ένα μέγεθος εθνικού χρέους, που μπορεί να θεωρηθεί ως «χειραγωγήσιμο» τουλάχιστον με μέτρο τα συμβαίνοντα σε άλλες μητροπολιτικές καπιταλιστικές χώρες.
-Βρίσκεται σε μία παραδοσιακά σημαντική περιοχή από γεωπολιτική άποψη, που πιθανότατα αναβαθμίζεται μπροστά σε νεώτερα ενεργειακά και στρατιωτικά επιδιωκόμενα στην περιοχή.
-Συγκεντρώνει το ενδιαφέρον της σύγχρονης, τεχνολογικά προωθημένης βιομηχανικής καπιταλιστικής παραγωγής, τόσο από ενεργειακή άποψη (πετρέλαιο, φυσικό αέριο,ΑΠΕ) όσο και ως πηγή πρώτων υλών με επίμαχο το νικέλιο κ.α.

Η επιτυχία του κοινωνικού πειράματος δεν μπορεί να κριθεί παρά μόνον με κριτήρια ταξικά… Η επιτυχία για τον Βόλφγκανγκ, τον Φρανσουά, τον Μπάρακ, την Κριστίν και την Αγγελα θα είναι υποχρεωτικά ο υποβιβασμός εκατομμυρίων Ελλήνων στην μιζέρια και τον αφανισμό… Το όραμα των αμφίπλευρα ικανοποιημένων υποκρύπτει ή αφέλεια ή δολιότητα.
Γι’ αυτό η επιτυχία του μοντέλου έχει αρχικά ένα  κυρίαρχο κριτήριο: την επιδοκιμασία ή έστω την ανοχή από μεριάς του λαού της χώρας. Που μεταφράζεται σε μία έστω και περιορισμένη επιτυχία, ακόμη και στην μη εκλογική καταβαράθρωση των ανοιχτά ή συγκαλυμμένα  φιλομνημονιακών… Που ασφαλώς είναι ίδιας κοπής και φυσικής συνέχειας εξαρτήματα όπως όλα εκείνα, που από την δολοφονία του Καποδίστρια μέχρι σήμερα προσκυνούν τα εις την Εσπερίαν αφεντικά μας.  
Αυτή είναι η πρωταρχική επιδίωξη των αφεντικών… Και όσοι, παρά την πολύχρονη πείρα τους στα των κοινωνικών αγώνων προσποιούνται τους αδιάφορους αυτή την ώρα, θα πρέπει κάποτε να εξηγηθούν με την ιστορία… Αρκεί να την προλάβουν…
Κι’ αν η πρωταρχική επιδίωξη δεν περάσει, τότε θα προωθηθεί το “plan B”. Που πιθανότατα έχει αρχίσει να υλοποιείται στο παρασκήνιο αφήνοντας να του ξεφύγουν τα «μηνύματα». Τα πάντα θα είναι θέμα συσχετισμών… Οι μανούβρες, οι χειρισμοί, η διάβρωση, η υπόσκαψη, ο παραμερισμός των έντιμων και ικανών, η προώθηση των πρόθυμων και ανίκανων και ασφαλώς η υλοποίηση «ρεαλιστικών» πολιτικών με συστηματική παραγκωνισμό κάθε κινηματικής δράσης και υιοθέτηση ακόμη πιο αυταρχικών μοντέλων διοίκησης, θα επιχειρήσουν την διαιώνιση του status quo
Ολα αυτά και πολλά άλλα μπορούν να αξιοποιηθούν στο πλάνο της "παρένθεσης", μιας δηλαδή σύντομης και αποτυχημένης διακυβέρνησης από την αριστερά, που θα επαναφέρει τους δράστες της σημερινής αθλιότητας ως καβαλάρηδες απελευθερωτές... 
Ας κάτσουμε, λοιπόν να σκεφτούμε καλά…
Ασφαλώς δεν είμαστε ούτε Βόλφγκανγκ ούτε Αγγελα, ούτε Φρανσουά ούτε Κριστίν ούτε Μπάρακ… Είμαστε από την άλλη μεριά του τοίχου…

Σχόλια