"Ερεθισθείς" από τον φίλτατο Στέφανο Πάντο ο Αρτέμης Ψαρομηλίγκος γράφει στον Ηεροδρόμο και εμείς αντιγράφουμε με ικανοποίηση για την ποιότητα του κειμένου...
«Ημέτεραι απώλειαι, εις Γερμανός νεκρός» ή γιατί ο Σόιμπλε
εκτροχιάστηκε
Διάλογοι με τον Στέφανο: Οι γερμανικές αποζημιώσεις
Ο καλός μας φίλος και σύντροφος Στέφανος δεν παραλείπει,
1-2 φορές τη βδομάδα, να μας τσιγκλάει διαδικτυακά και να μας αφυπνίζει (και
τον ευχαριστώ γι΄ αυτό) ανησυχώντας για τις ακροδεξιές κορώνες, δίνοντας μου
την ευκαιρία να διατυπώσω κάποιες σκέψεις, που αποτέλεσαν το πρόπλασμα αυτού
του άρθρου.
Θα προσπαθήσω να δω τα πράγματα από θέα bird’s eye που
λένε και οι Αμερικάνοι
Ένα το κρατούμενο: Το σημείο καμπής ήταν το πρώτο
Eurogroup της 11ης Φεβρουαρίου όταν η Ελλάδα προσήλθε λέγοντας πώς δεν θα
ολοκληρώσει την αξιολόγηση του Μνημονίου. Επρόκειτο για καραμπινάτη «αθέτηση
υπεσχημένων» προς δανειστές.
Κανονικά οι Ευρωπαίοι που – υποτίθεται – μας έχουν
δανείσει 300 δισ. έπρεπε να τραβήξουν τη σκανδάλη που είχαν βάλει στον κρόταφο
μας. Ή να μας «βγάλουν την πρίζα», όπως παρακαλάει την Μέρκελ ο φον Τζήμερος.
Δεν συνέβη τότε. Και δεν θα συμβεί ποτέ.
Έκτοτε το πεδίο αναμέτρησης άνοιξε. Μια σχέση υπαγόρευσης
ευρωγραφειοκρατών προς Έλληνες υπουργούς μετατράπηκε σε έλεγχο στοιχείων μεταξύ
τεχνοκρατών και σε πολιτική διαπραγμάτευση μεταξύ Ελλήνων και Ευρωπαίων
υπουργών. Μεταξύ Τσίπρα και ξένων ηγετών. Η διαφορά, ευδιάκριτη για όσους έχουν
μυωπία μέχρι 14 βαθμούς.
Το «ματς» έχει κριθεί θετικά; Κάθε άλλο! Έχουμε κάποια
δεδομένα για να προβλέψουμε την έκβαση; Έχουμε.
Ατζέντα διαρκούς πρωτοβουλίας
Η μέχρι τώρα πορεία του Τσίπρα καταγράφει κάποια
δεδομένα: Ηγήθηκε επιτυχώς του ΣΥΡΙΖΑ, του «δυσκολότερου (πολιτικού) μαγαζιού»
που υπάρχει στην Ευρώπη. Πριν από 2,5 χρόνια ξεκίνησε ένα ντεμαράζ διαρκείας
για πτώση της μνημονιακής κυβέρνησης.
Για πρώτη φορά Αριστερά, είχε την πολιτική πρωτοβουλία
αντί να σέρνεται πίσω από τα γεγονότα. Δημιουργούσε δική της ατζέντα αντί να
αμύνεται. Με διαδοχικές προτάσεις μομφής εναντίον κυβέρνησης και προέδρου της
Βουλής, προτάσεις νόμου, δημιουργία συμμαχιών για ακτές και ΔΕΗ, άρνηση ψήφισης
οποιουδήποτε Προέδρου της Δημοκρατίας πριν τη διενέργεια εκλογών, έκοψε την
κυβερνητική πλειοψηφία φέτα-φέτα.
Τώρα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δημιουργεί τη δική της
ατζέντα και στην Ευρώπη με αρκετή επιτυχία. (Αν και όπως λέει η διαφήμιση για
τα Αμοιβαία Κεφάλαια, «οι προηγούμενες αποδόσεις δεν αποτελούν εγγύηση για τις
μελλοντικές»).
Η άμυνα είναι θάνατος
Η κονίστρα είναι πολύ πιο απαιτητική, καθότι ευρωπαϊκή.
Όμως αυτήν τη χρονιά θα έχουμε εκλογές σε τουλάχιστον 5 χώρες. Αυτό που πανικοβάλλει
τους σημερινούς νεοφιλελεύθερους ευρωκράτες είναι η εξάπλωση του «κακού
ελληνικού παραδείγματος». Η ελληνική κυβέρνηση αντί να περιορίζεται σε άμυνα
κάνει αντιπερισπασμούς και ανοίγει νέα μέτωπα (Γερμανικές αποζημιώσεις,
Εξεταστική για το Μνημόνιο, μαρτυρία Σημίτη για Άκη, επαναπροσλήψεις, διάβημα
στο Βερολίνο κ.α.).
Γιατί ο Σόιμπλε γίνεται υβριστής; Είναι έλλειψη καλών
τρόπων; Όχι. Είναι το μόνο πολιτικό όπλο που τού έχει απομείνει για καταπτόηση
του Έλληνα αντιπάλου και για την επανασυσπείρωση του «ποιμνίου» του. Όταν ήταν
παντοδύναμος και αδιαμφισβήτητος ευρωηγεμόνας, ήταν ευγενέστατος. «Θα
περιμένουμε την αξιολόγηση της Τρόικας και θα αποφασίσουμε για τη δόση», δήλωνε
ψύχραιμα και υπεροπτικά.
Γιατί οι Έλληνες ακροδεξιοί, που έχουν απομείνει
(δημοσκοπικά) στη σημερινή ΝΔ, γίνονται υβριστές; Διότι μόνο έτσι μπορούν να
συγκεντρώσουν ένα στοιχειώδες ακροατήριο. Θέλετε ένα παράδειγμα; Το Antinews
προχθές βράδυ στα 5 κεντρικά άρθρα του είχε μηδέν σχόλια αναγνωστών. Κάποτε
είχε 70 και 80 για έκαστο. Tώρα αυτοί τα γράφουν- αυτοί (δεν) τα διαβάζουν.
Γιατί Έλληνες εναντιώνονται στη διεκδίκηση των
γερμανικών αποζημιώσεων; Διότι είναι πολιτικοί απόγονοι αυτών που κάποτε είχαν
πει «Ημέτεραι απώλειαι, εις Γερμανός νεκρός» και «Βάστα Ρόμελ».
Σχόλια