Περιμένουμε...

Οπως και ο φίλτατος Νίκος Μητσιάλης την χρέωση και την προσωποποίηση ευθυνών... Το σύστημα είναι το κεντρικό αίτιο αλλά η δράση του συστήματος προσωποποιείται....Και αυτή  η "γενικόλογη" ευθύνη γίνεται συνήθως αποδεκτή και από τους ίδιους του πρωταγωνιστές του συστήματος, που δεν διστάζουν να συμφωνούν (κορόιδα είναι...), ότι το σύστημα φταίει... Αντιθέτως εξαγριώνονται και βγάζουν αφρούς όταν απειλείται ατομική χρέωση... Περιμένουμε λοιπόν...

Μονοπώλια χωρίς ιδιοκτήτες?

Στις δεκαετίες του 50 και του 60 οι εργάτες που κατέβαιναν τότε στους οργισμένους δρόμους της διεκδίκησης, κυρίως της πρωτεύουσας, γεμίζοντας πλατείες ξεσχίζοντας με τις φωνές τους την ένοχη σιωπή του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, δεν φώναζαν αόριστα εναντίον των μονοπωλίων… Ονόματα τρανταχτών ολιγαρχών της εποχής εκείνης ξεμπρόστιαζαν στις διαδηλώσεις των διεκδικήσεων τους… Μποδοσάκηδες, Ανδρεάδηδες, Κατσάμπες και δεκάδες άλλους μεγαλοκαρχαρίες είχαν γραμμένους στα πανό τους και με τα χωνιά τους κατάγγελλαν την άγρια εκμετάλλευση που έκαναν εκείνοι στους εργαζόμενους. Βοηθούμενοι για τη κλοπή του εργατικού μεροκάματου, από κυβερνήσεις ενός Καραμανλικού παρακράτους βίας και νοθείας, που προσφάτως στη βουλή ο πατριάρχης του, πήρε άφεση αμαρτιών χριζόμενος  ως «μεταρρυθμιστής» πολιτικός… Παρά το γεγονός ότι ο ηγέτης της ΕΔΑ Ηλίας Ηλιού τον κατηγόρησε μέσα στη βουλή του φόβου τότε, σαν ηθικό αυτουργό της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη… Τότε όμως οι πολιτικοί ηγέτες της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς παρά την απειλή των διώξεων της φυλάκισης και της εξορίας, ξεσκέπαζαν επώνυμα τους ολιγάρχες εκμεταλλευτές γιατί τα ντόπια μονοπώλια είχαν και τότε όπως και τώρα ιδιοκτήτες με ονοματεπώνυμο… Παραδόξως όμως σήμερα αόριστα και κυρίως ανώνυμα «καταγγέλλονται» τα ντόπια μονοπώλια και ο εγχώριος καπιταλισμός, λες αφεντικά και ιδιοκτήτες σαν ζωντανές προσωπικότητες που τα κατέχουν να μην υπάρχουν… Πετάνε πεντέξη , εφτά φορές τη λέξη «μονοπώλια» και «καπιταλισμός» σε κάθε συνήθη ομιλία τους στη βουλή οι… αντισυστημικοί ρήτορες ή στις υπαίθριες συγκεντρώσεις τους και καθάρισαν… Αφήνοντας στο απυρόβλητο όλους αυτούς τους γνωστούς χρυσοκάνθαρους ιδιοκτήτες τους, αποστομώνοντας έτσι τον πάσα ένα που έχει αναπάντητα ερωτήματα… «Τι να την κάνουμε την επιτροπή λοιπόν για το λογιστικό έλεγχο του χρέους μαζί μ’ αυτήν και την εξεταστική;»

           

    Αυτό είναι σε συντομία το σκεπτικό τους… «Αυτή η πρώτη έχει σαν σκοπό να νομιμοποιήσει το χρέος στη συνείδηση του λαού…» Στο ίδιο πάνω κάτω σκεπτικό και η απόρριψη  δημιουργίας εξεταστικής για το μνημόνιο επιτροπής και εδώ τα μονοπώλια φταίνε χωρίς ονοματεπώνυμο , διεύθυνση , e-mail και τηλέφωνο σταθερό ή κινητό… Παράξενα και ανεξήγητα πράγματα… Όσοι και όπως μας έβαλαν στο ΔΝΤ δεν πρέπει να αποκαλυφθούν με στοιχεία; Οι εμπνευστές  του «κουρέματος του χρέους» πάνω στο κεφάλι των Ελλήνων… Οι άρχοντες των ΜΜΕ εθνικής εμβέλειας που διαμορφώνουν τη κοινή γνώμη κατά το δοκούν με το αζημίωτο, δεν έχουν ονόματα; Αυτοί οι αετονύχηδες που έφτιαξαν αουτοστράτες από χρυσάφι για τις τσέπες τους δεν έχουν ονοματεπώνυμο; Όλοι αυτοί και πάμπολλοι άλλοι που κατά πάσα πιθανότητα θα βρεθούν στο ψάξιμο του λογιστικού ελέγχου για το χρέος ή στην εξεταστική πρέπει για  χάριν συντομίας να τους προσπερνά κανείς απλά και μόνο με τον όρο Μονοπώλια;                                                       

   Σαφώς εκείνος που με δολοφονεί είναι φονιάς και εκείνος που με κλέβει είναι κλέφτης αλλά πρέπει οπωσδήποτε να μάθω το όνομά του δυνατά και ξεκάθαρα, να δω το πρόσωπό του και τα χέρια του, μακάρι στολισμένα με τα βραχιόλια του νόμου… Μέσα στη βουλή δεν θα πρέπει επιτέλους να ακούσουμε ποιοι, τουλάχιστον στο εσωτερικό της χώρας μας είναι οι ιδιοκτήτες μονοπωλίων που παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της ζωής μας; Αυτές οι αοριστίες περί μονοπωλίων χωρίς ονοματεπώνυμα, δίχως ιδιοκτήτες ποιους βολεύουν; Τελικά «* Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε», ανώνυμος? Και κάτι άλλο το ίδιο κρίσιμο με τα παραπάνω: Δεν πρέπει να τσεκάρω αν αυτοί που με διαβεβαιώνουν ότι θα προσπαθήσουν να ρίξουν φως στο σκοτάδι των σκανδάλων το εννοούν και δεν κοροϊδεύουν, πως δεν είναι ίδιοι με τους άλλους; Ευκαιρία δεν είναι επιτέλους να το διαπιστώσω; Γιατί να την χάσω αυτή την ευκαιρία προκειμένου να μάθω κάποια κεφάλαια από το δράμα του χρέους που παίζεται σε βάρος μου όλα αυτά τα χρόνια ή τη κωμωδία που μου παίζουν αυτοί που μου υπόσχονται τώρα ότι θα μου αποκαλύψουν αυτή τη σαπίλα… Μέχρι να έρθει κάποτε η ώρα της πραγματικής επαναστατικής ανατροπής, μου είναι πολύ απαραίτητη αυτή η διαδικασία για να μάθω αυτούς με κατάκλεψαν ή αυτούς που ενδεχομένως  με κοροϊδεύουν με τέτοιες υποσχέσεις…

*Από το βιβλίο του Ν. Μπογιόπουλου εκδόσεις Λιβάνη-Νέα Σύνορα