Για την πληγή, που λέγεται ΤΑΙΠΕΔ...

...γράφει η Ελένη Προτάλιου, που δεν χρειάζεται εισαγωγικές συστάσεις και η οποία μας ενημερώνει αναλυτικότερα, βαθύτερα και τεκμηριωτικά για τον στήσιμο και την "ευγενή" αποστολή του ΤΑΙΠΕΔ αλλά και για σημερινά του καυτά ζητήματα. Αντιγράφουμε από την ISKRA και το rproject.

ΤΑΙΠΕΔ, ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΥΦΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Βα­σι­κός φο­ρέ­ας ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων-εκ­ποι­ή­σε­ων είναι το ΤΑΙ­ΠΕΔ (Τα­μείο Απο­κρα­τι­κο­ποι­ή­σε­ων Ιδιω­τι­κής Πε­ριου­σί­ας Δη­μο­σί­ου) που ιδρύ­θη­κε με τον μνη­μο­νια­κό νόμο 3986/2011, σε εφαρ­μο­γή του Με­σο­πρό­θε­σμου Πλαι­σί­ου Δη­μο­σιο­νο­μι­κής Στρα­τη­γι­κής 2012-2015. Σύμ­φω­να με το νόμο αυτό, ο οποί­ος δεν επι­δέ­χε­ται αμ­φι­ση­μί­ες: «το προ­ϊ­όν αξιο­ποί­η­σης χρη­σι­μο­ποιεί­ται απο­κλει­στι­κά για την απο­πλη­ρω­μή του δη­μό­σιου χρέ­ους της χώρας, σύμ­φω­να με όσα ορί­ζο­νται στην πα­ρά­γρα­φο 17 του επό­με­νου άρ­θρου»(άρθρο 1, παρ. 2).

Το πολύ αυ­στη­ρό κα­νο­νι­στι­κό πλαί­σιο του νόμου αυτού πε­ρι­βάλ­λε­ται από δε­κά­δες άλλες δια­τά­ξεις, που διέ­πουν την εί­σο­δο των πε­ριου­σια­κών στοι­χεί­ων στο ΤΑΙ­ΠΕΔ και τη δια­δι­κα­σία ιδιω­τι­κο­ποί­η­σής τους. Οτι­δή­πο­τε με­τα­βι­βά­ζε­ται στο ΤΑΙ­ΠΕΔ δεν εξέρ­χε­ται παρά μόνο ιδιω­τι­κο­ποι­η­μέ­νο ή εκ­κα­θα­ρι­σμέ­νο.

Στο ΤΑΙ­ΠΕΔ έχουν πε­ριέλ­θει στα­δια­κά πλή­θος δη­μό­σιων πε­ριου­σια­κών στοι­χεί­ων που κα­τα­τάσ­σο­νται στις πα­ρα­κά­τω κα­τη­γο­ρί­ες: πάνω από 35 λι­μέ­νες, πάνω από 3.000 δη­μό­σια ακί­νη­τα (με­τα­ξύ αυτών το Ελ­λη­νι­κό και ο Αστέ­ρας Βου­λιαγ­μέ­νης, ια­μα­τι­κές πηγές, κά­μπινγκ, Ξενία, κτί­ρια υπουρ­γεί­ων, δη­μό­σιας διοί­κη­σης κ.λπ.), δε­κά­δες ακί­νη­τα εξω­τε­ρι­κού, δε­κά­δες ιστο­ρι­κά δια­τη­ρη­τέα ή όχι μνη­μεία, εθνι­κές οδοί, 40 αε­ρο­λι­μέ­νες, στρα­τιω­τι­κές εγκα­τα­στά­σεις, φυ­σι­κό αέριο (ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ κ.λπ.), αμυ­ντι­κή βιο­μη­χα­νία (ΕΑΣ, ΕΛΒΟ), πε­τρέ­λαιο (ΕΛΠΕ), πλή­θος πα­ρα­λιών-αι­για­λών εκα­το­ντά­δων χι­λιά­δων στρεμ­μά­των, ύδρευ­ση (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ), εκτά­σεις γης (χι­λιά­δες στρέμ­μα­τα), υγρό­το­ποι-υδρο­βιό­το­ποι, σι­δη­ρό­δρο­μοι (ΤΡΑΙ­ΝΟ­ΣΕ ΑΕ, ΕΕΣ­ΣΤΥ), τα­χυ­δρο­μεία (ΕΛΤΑ), κερ­δο­φό­ρες επι­χει­ρή­σεις (όπως ΟΠΑΠ, ΟΔΙΕ).  

Σαν να μην έφτα­νε αυτός ο όγκος ακι­νή­των, η κυ­βέρ­νη­ση με την αρ­χι­κή δια­τύ­πω­ση του άρ­θρου 24 στο νο­μο­σχέ­διο «Ρυθ­μί­σεις για την Επα­νεκ­κί­νη­ση της Οι­κο­νο­μί­ας» επι­χεί­ρη­σε να εντά­ξει στο ΤΑΙ­ΠΕΔ την ΕΤΑΔ ΑΕ (Εται­ρεία Ακι­νή­των Δη­μο­σί­ου), στην οποία υπά­γο­νται όλα τα ακί­νη­τα του Δη­μο­σί­ου –συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των Ολυ­μπια­κών Ακι­νή­των– και η πε­ριου­σία του ΕΟΤ. Το άρθρο 24 άλ­λα­ξε την τε­λευ­ταία στιγ­μή με συ­ντο­νι­σμέ­νες κι­νη­το­ποι­ή­σεις της Πρω­το­βου­λί­ας Πο­λι­τών για την κα­τάρ­γη­ση του ΤΑΙ­ΠΕΔ, το­πι­κών επι­τρο­πών –με κα­θο­ρι­στι­κή πα­ρου­σία της Επι­τρο­πής Αγώνα κατά της Ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης των 14 Πε­ρι­φε­ρεια­κών Αε­ρο­δρο­μί­ων– ορ­γα­νώ­σε­ων και βου­λευ­τών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Σύμ­φω­να με τη νέα δια­τύ­πω­ση του άρ­θρου 24, τοΠα­ρά­κτιο Μέ­τω­πο ΑΕ δια­λύ­ε­ται και κα­λύ­πτο­νται οι υπάρ­χου­σες εκ­κρε­μο­δι­κί­ες, ώστε να μη ζη­μιω­θεί το δη­μό­σιο, ενώ η ΕΤΑΔ ΑΕ απορ­ρο­φά­ται από ένα νε­ο­σύ­στα­το με την παρ. 4 του άρ­θρου 24 φορέα, ο οποί­ος «θα έχει σκοπό την αξιο­ποί­η­ση της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας προς όφε­λος και με γνώ­μο­να το δη­μό­σιο συμ­φέ­ρον. Τα έσοδα που θα προ­κύ­πτουν θα αξιο­ποιού­νται κυ­ρί­ως για τη χρη­μα­το­δό­τη­ση της κοι­νω­νι­κής πο­λι­τι­κής του κρά­τους και τη στή­ρι­ξη της κοι­νω­νι­κής ασφά­λι­σης, όπως ει­δι­κό­τε­ρα θα προ­βλέ­πε­ται στον ιδρυ­τι­κό νόμο».

ΠΟΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ;

Η δη­μιουρ­γι­κή ασά­φεια ως προς τον χα­ρα­κτή­ρα του νέου φορέα υπήρ­ξε μεν χρή­σι­μη, γιατί απο­φύ­γα­με την ενί­σχυ­ση (αντί για κα­τάρ­γη­ση) του ΤΑΙ­ΠΕΔ, αλλά οι ου­σια­στι­κές απο­φά­σεις για το μέλ­λον της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας βρί­σκο­νται μπρο­στά μας.

Εν τω με­τα­ξύ ανα­πτύσ­σο­νται διά­φο­ροι μύθοι για την ανα­πτυ­ξια­κή διά­στα­ση των επεν­δύ­σε­ων μέσω ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων και την ενί­σχυ­ση χρη­μα­το­δο­τι­κών ανα­γκών του κα­ταρ­ρέ­ο­ντος κοι­νω­νι­κού κρά­τους. Όπως ήδη έγινε απο­λύ­τως σαφές, το τί­μη­μα των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων δη­μο­σί­ων ακι­νή­των και επι­χει­ρή­σε­ων που έχουν πε­ριέλ­θει στο ΤΑΙ­ΠΕΔ, τί­μη­μα εξευ­τε­λι­στι­κό σε σχέση με την πραγ­μα­τι­κή αξία των ακι­νή­των (βλέπε 28 δη­μό­σια κτί­ρια, Ελ­λη­νι­κό κ.λπ.), δεν ενι­σχύ­ει τα κρα­τι­κά τα­μεία, αλλά δί­νε­ται κα­τευ­θεί­αν για την εξό­φλη­ση του δη­μό­σιου χρέ­ους.

Οι εκ­ποι­ή­σεις αυτές δεν έχουν, επί­σης, κα­νέ­να ανα­πτυ­ξια­κό χα­ρα­κτή­ρα. Για πα­ρά­δειγ­μα, το Ελ­λη­νι­κό, αν ποτέ κτι­στεί –φαί­νε­ται ότι η Lamda Developments, συμ­φε­ρό­ντων Λάτση, χρειά­ζε­ται πρω­τί­στως το ακί­νη­το για να κα­λύ­ψει την επάρ­κεια των πε­ριου­σια­κών της στοι­χεί­ων– θα ενι­σχύ­σει την ήδη υπάρ­χου­σα φού­σκα ακι­νή­των στο πα­ρά­κτιο μέ­τω­πο και θα λει­τουρ­γή­σει κα­τα­στρο­φι­κά για την οι­κο­νο­μία και την κοι­νω­νία της ευ­ρύ­τε­ρης πε­ριο­χής. Όσον αφορά το πα­ρά­δειγ­μα των 28 κτι­ρί­ων, το Δη­μό­σιο δε­σμεύ­ε­ται να τα ενοι­κιά­ζει για 20 έτη με ενοί­κιο που θα ανέλ­θει συ­νο­λι­κά σε 600 εκατ. ευρώ. Κα­τα­στρο­φή! 

Τού­των δε­δο­μέ­νων, η δη­μό­σια πε­ριου­σία που έχει πε­ριέλ­θει στο ΤΑΙ­ΠΕΔ πρέ­πει να ανα­κτη­θεί από το ελ­λη­νι­κό κρά­τος ή, με άλλα λόγια, «πρέ­πει να κα­ταρ­γη­θεί το ΤΑΙ­ΠΕΔ». Η προ­σπά­θεια διά­σω­σης της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας αφορά σε μια με­γά­λη σύ­γκρου­ση με την Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση και τους δα­νει­στές, καθώς οι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις και η διείσ­δυ­ση γερ­μα­νι­κών και άλλων κε­φα­λαί­ων στον ελ­λη­νι­κό χώρο συ­νι­στούν τον σκλη­ρό πυ­ρή­να του νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου σχε­δί­ου που έχει επι­βλη­θεί στην Ευ­ρώ­πη και πα­γκό­σμια.

NEOΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΧΕΔΙΟ

Να το δια­τυ­πώ­σου­με με με­γα­λύ­τε­ρη σα­φή­νεια. Οι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις μέσω του ΤΑΙ­ΠΕΔ δεν γί­νο­νται για την τιμή του χρέ­ους. Το χρέος και συ­γκε­κρι­μέ­να η απο­πλη­ρω­μή του απο­τε­λεί τον βα­σι­κό μη­χα­νι­σμό εφαρ­μο­γής του πα­γκό­σμιου νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου σχε­δί­ου, που έχει δύο στό­χους:

α) Την κα­τάρ­γη­ση όλων των  ερ­γα­τι­κών κα­τα­κτή­σε­ων και την απο­γύ­μνω­ση της ερ­γα­σί­ας από κάθε προ­στα­σία.

β) Τη γε­νι­κευ­μέ­νη ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση των δη­μό­σιων κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών και της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας, την κα­τα­στρο­φή δη­λα­δή ενός πο­λι­τι­σμού των δη­μό­σιων και γι’ αυτό κοι­νών αγα­θών, ο οποί­ος οι­κο­δο­μή­θη­κε με με­γά­λους αγώ­νες στην Ευ­ρώ­πη μετά τον πό­λε­μο.

Αυτή η υφαρ­πα­γή ισο­δυ­να­μεί με απώ­λεια της κυ­ριαρ­χί­ας του κρά­τους, το οποίο δεν δια­θέ­τει πλέον ερ­γα­λεία χά­ρα­ξης πο­λι­τι­κής για την πα­ρα­γω­γι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση και την κοι­νω­νι­κή ευ­η­με­ρία μέσω και της ανα­δια­νο­μής του πα­ρα­γό­με­νου πλού­του. Το χρέος είναι λοι­πόν η πα­γί­δα για την υφαρ­πα­γή της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας. 

Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση είτε μέσω ΤΑΙ­ΠΕΔ ή απευ­θεί­ας με πώ­λη­ση από το ελ­λη­νι­κό κρά­τος, οι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις σή­με­ρα δεν έχουν «ανα­πτυ­ξια­κό» χα­ρα­κτή­ρα. Άλ­λω­στε πρέ­πει να ξα­να­ο­ρί­σου­με την «ανά­πτυ­ξη» στον ορί­ζο­ντα της πα­γκό­σμιας φτώ­χειας, της εκτε­τα­μέ­νης κα­τα­στρο­φής βα­σι­κών πόρων –όπως η καλ­λιερ­γή­σι­μη γη– για την επι­βί­ω­ση εκα­τομ­μυ­ρί­ων αν­θρώ­πων, της κλι­μα­τι­κής αλ­λα­γής και της κυ­ριαρ­χί­ας των πο­λυ­ε­θνι­κών ένα­ντι των κρα­τών πα­γκό­σμια.

Ας θυ­μη­θού­με για πα­ρά­δειγ­μα την εκ­χώ­ρη­ση με­γά­λου μέ­ρους του ΟΛΠ στην Cosco και την επι­χει­ρού­με­νη νέα ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση-πα­ρα­χώ­ρη­ση στην ίδια ή σε άλλη εται­ρεία. Έχει απο­δει­χθεί με αδιά­σει­στα στοι­χεία ότι η χώρα μας αντί να δια­χει­ρι­στεί η ίδια τον ΟΛΠ ως πύλη ει­σό­δου στη Με­σό­γειο και την Ευ­ρώ­πη εκ­χώ­ρη­σε με ασή­μα­ντα ανταλ­λάγ­μα­τα αυτή τη δυ­να­τό­τη­τα σε μια εται­ρεία συμ­φε­ρό­ντων του κι­νέ­ζι­κου (κα­πι­τα­λι­στι­κού) κρά­τους. 

Θα πρέ­πει να συ­ζη­τή­σου­με σε βάθος στο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, στην Αρι­στε­ρά, στην κοι­νω­νία, τα ση­με­ρι­νά δε­δο­μέ­να των λε­γό­με­νων απο­κρα­τι­κο­ποι­ή­σε­ων. Στα 18 ση­μεία προς το Eurogroup πε­ρι­λαμ­βά­νο­νται: απο­κρα­τι­κο­ποι­ή­σεις με δια­κρα­τι­κές συ­νέρ­γειες. Τι ση­μαί­νει αυτό; Άγνω­στο. Πρέ­πει να έχου­με γνώση της βα­σι­κής κα­τεύ­θυν­σης του σύγ­χρο­νου νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου κα­πι­τα­λι­σμού και στο πλαί­σιο αυτό να εξε­τά­σου­με δυ­να­τό­τη­τες –αν υπάρ­χουν– συ­νερ­γα­σί­ας δη­μό­σιου-ιδιω­τών. Προς το παρόν έχου­με εκ­ποι­ή­σεις και θα πρέ­πει όσες εκ­κρε­μούν να στα­μα­τή­σουν.