Τις επικαλείται το γεμάτο αγάπη για την Κέρκυρα κείμενο της Τατούμ Ο Νηλ, που θυμάται, νοσταλγεί, συγκρίνει και θλίβεται...
ΚΕΡΚΥΡΑ - ΣΕΡΕΝΙΣΣΙΜΑ
Εκείνη τη φορά που πήγαμε μαζί στη Βενετία γκρίνιαζες
απίστευτα όλο το ταξίδι. Εμένα δε με ένοιαζε καθόλου, ήμουνα σαν τα μικρά που
γυρνάνε στη μάνα τους. Θα βρέχει, μου είπες. Ε και; Σου απάντησα. Ένα από τα
πολλά που ενώνουν τη Σερενίσσιμα με την πατρίδα. Μυρίζει το δωμάτιο μούχλα,
ξανά εσύ. Πως αντέχεις να σέρνεις το σάκο στο βαπορέτο και μετά τόσα σκαλιά
πάνω – κάτω; Έτσι γκρίνιαζες κι όταν πρωτοανέβηκες σπίτι. Πόσα σκαλιά έχει; Δεν
έχει μπαλκόνι; Πού κάθεστε το καλοκαίρι; Πάντως όχι στο σπίτι. Να εδώ είναι η
πλατεία, γιατί να καθήσουμε στο σπίτι, τι είμαστε ανήμποροι; Δεν βλέπεις και
την πόλη γεμάτη γέρους; Ούτε αυτοί κάθονται σπίτι. Τελευταίο καταφύγιο τα τήλια
κι οι κοκκυκιές, ο μεγάλος διωγμός έγινε με τα καφέ, παγκάκια και πεζούλια και πλακάδα
άδεια για μπαλόνι και ψιλή κουβέντα σα να εξαφανίστηκαν σε μια νύχτα. Διωγμός
κι από τα μπάνια, εκεί στήθηκαν «Οι χίλιες και μια νύχτες», καταντήσαμε να
νοσταλγούμε την πλαστική καρέκλα και την πορτοκαλάδα με το ενάμισυ ευρώ. Παρά
την αυξημένη υγρασία και τα αρθριτικά οι γέροι αντιστέκονται σε Κέρκυρα και
Βενετία, ενώ τα κύματα τουρισμού και
οργανωμένου σχεδιασμού μετατρέπουν αδυσώπητα
τις πόλεις σε πανάκριβα και τζούφια σκηνικά θεάτρου, πρακτικά ακατοίκητες για
αληθινές υπάρξεις σαν την Αγγιολίνα και τη Σταματέλλα, που εξαφανίζονται μαζί
με τη χαρακτηριστική τους προφορά. Πριν από ένα – δύο χρόνια μπήκαν κάτι
στραβοχυμένα παγκάκια στον πιο κεντρικό δρόμο της πόλης μας και από πείσμα δίνω
τα ραντεβού μου εκεί, κάθομαι επιδεικτικά, πίνω το ακριβό αναβράζον νερό μου
και μιλάω για επαγγελματικά στο κινητό, αγνοώντας τα καφέ που έχουν ξεφυτρώσει σαν μανιτάρια
πάνω στο πεζοδρόμιο. Κι ενώ εσύ αδαή στερεολλαδίτη ονειρεύοσουν μαιζονέτες με
τσιμέντα, εγώ σε ξεποδάριαζα όλη μέρα στα κανάλια και στα κάμπι, για να
υποστείς το βράδυ στο κρεβάτι την ανάγνωση των περιπετειών του Λόρδου Βύρωνα
στη Βενετία, όταν μετά τα μπάλι α μάσκερα και τα συναφή όργια, έστελνε για ύπνο
το γονδολιέρη του και κολυμπούσε στο καθαρό τότε Γκραν Κανάλ για να φτάσει στο
Παλάτσο του. Και στην Κέρκυρα; Στην Κέρκυρα δεν πήγε ποτέ; Μη σκιάεσαι. Στην
Κέρκυρα έχει περάσει, μετά τη Βενετία
πάντως, έτερο άλτερ έγκο του, ο Καζανόβα. Βίοι παράλληλοι και οι πόλεις. Σιγά,
η Βενετία θα βυθιστεί από τα νερά, η πόλη σου τι θα πάθει; Ότι και η
Σερενίσσιμα. Κι αυτή θα βυθιστεί, αλλά από τα σκουπίδι
Σχόλια