Εφυγε ο πρύτανης...

του παγκόσμιου κινηματογράφου, όπως δικαίως είχε χαρακτηρισθεί ο υπεραιωνόβιος Manuel de Oliveira, που σε ηλικία 106 ετών αφήνει ένα πλούσιο έργο-κληρονομιά για τους λάτρεις της 7ης Τέχνης. 
Το σπουδαίο και θαυμαστό του: υπήρξε δημιουργός και δημιουργικός μέχρι το τέλος !!! 
Αντιγράφουμε μία ένδιαφέρουσα νεκρολογία από τον ιστότοπο: THETOC (www.thetoc.gr)


Μανουέλ ντε Ολιβέιρα: Ο πρύτανης του σινεμά «έφυγε» σε ηλικία 106 ετών

Ο πορτογάλος κινηματογραφιστής Μανουέλ ντε Ολιβέιρα απεβίωσε σήμερα σε ηλικία 106 ετών.
Ο άνθρωπος που αποφάσισε να γίνει σκηνοθέτης όταν ο πατέρας του τού έκανε δώρο μια κινηματογραφική μηχανή, το 1931, ο «πρύτανης» του σινεμά, ο πορτογάλος σκηνοθέτης Μανουέλ ντε Ολιβέιρα έφυγε από τη ζωή σήμερα, πλήρης ημερών, σε ηλικία 106 ετών
Την είδηση έδωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο παραγωγός Λουίς Ουρμπάνο, επικαλούμενος πηγές από την οικογένεια του κινηματογραφιστή.
Ο Μανουέλ ντε Ολιβέιρα ήταν ο παγκόσμιος πρύτανης των εν ενεργεία κινηματογραφιστών, ο γηραιότερος εν ενεργεία σκηνοθέτης του κόσμου. 



Η τελευταία του ταινία, μικρού μήκους αυτή τη φορά ήταν «Ο Γέρος της Μπελέμ», που έχει διάρκεια 19 λεπτά, και προβλήθηκε στα τέλη του 2014. 
Από τις πιο γνωστές και αγαπημένες στο ελληνικό κοινό ήταν οι ταινίες του «Γυρίζω σπίτι», «Μοιραία κατάληξη» και «Λόγια μιας ταινίας». 
Υπήρξε πολυβραβευμένος -στα βραβεία της καριέρας του περιλαμβάνονται το  Χρυσό Λιοντάρι από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας και αρκετές βραβεύσεις στο Φεστιβάλ των Καννών. 
Μετά την παρουσίαση της πρώτης ταινίας του το 1931, την εποχή του βωβού κινηματογράφου, είχε γυρίσει περισσότερες από 50 ταινίες μεγάλου μήκους και ντοκιμαντέρ.

Αθλητής και σκηνοθέτης

Γεννήθηκε στο Πόρτο της Πορτογαλίας το 1908. Ως γόνος πλούσιας οικογένειας ­ ο πατέρας του ήταν βιομήχανος ­, αρχίζει σπουδές στην Ισπανία σε κολέγιο Ιησουιτών, τις οποίες διακόπτει για να ασχοληθεί με τον αθλητισμό.
Γίνεται πρωταθλητής στο άλμα επί κοντώ, αλλά ασχολείται και με την αγωνιστική.
Ξεκινά σπουδές το 1929 στη σχολή κινηματογράφου του Rino Lupo και δουλεύει ως ηθοποιός.
Έπαιξε έναν μικρό ρόλο στην πρώτη ομιλούσα ταινία της Πορτογαλίας, το «Τραγούδι της Λισαβόνας». 
Το 1931, με μια κινηματογραφική μηχανή που του χαρίζει ο πατέρας του και με τη βοήθεια ενός φίλου του ερασιτέχνη φωτογράφου, του Antonio Mendes, γυρίζει την πρώτη του ταινία, ένα ντοκυμαντέρ μικρού μήκους με τον τίτλο «Douro, Faina Flyvial», όπου καταγράφονται οι εργασίες στον ποταμό Ντούρο στην παλιά πόλη του Πόρτο.
Η ταινία προκάλεσε τον θαυμασμό σκηνοθετών και κριτικών.
Μετά από μια δύσκολη δεκαετία, στη διάρκεια της οποίας ο Ολιβέιρα δουλεύει στα εργοστάσια του πατέρα του, σκηνοθετεί τρία ντοκιμαντέρ κατά παραγγελία.
Το 1942 σκηνοθετεί την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, το «Aniki - Bobo». Παρά την ενθουσιώδη υποδοχή των κριτικών, η παταγώδης εμπορική αποτυχία της ταινίας αναγκάζει τον σκηνοθέτη σε μακρόχρονη αποχή.
Μέσα σε είκοσι χρόνια θα σκηνοθετήσει μόνο δύο ντοκυμαντέρ μικρού μήκους. Με το ένα από αυτά που γυρίστηκε το 1956, το «Ο Pintor e a Cidade» (Ο ζωγράφος και η πόλη), καθιερώθηκε το όνομα του σκηνοθέτη στον διεθνή χώρο.
Το 1963 γυρίζει την ταινία «Ο Acto Da Primavera» (Πράξη της άνοιξης), η οποία βραβεύεται στη Σιένα και ο Ολιβέιρα κερδίζει την αναγνώριση του ευρωπαϊκού κινηματογραφικού κόσμου.
Η πιο ώριμη περίοδος της καριέρας του αρχίζει με την «τετραλογία των ματωμένων ερώτων», όπως ο ίδιος την αποκαλεί, την οποία αποτελούν οι ταινίες «Ο Passato e o Presente» (Το παρελθόν και το παρόν, 1972), «Benilde ou Α Virgen-Mae» (Μπενίλντε ή Η παρθένα μάνα, 1975), «Amor de Perdicao» (Ερωτας απώλειας, 1978) και «Francisca» (1981).
Υπήρξε θαυμαστής του «ποιητή», όπως τον χαρακτήριζε, Θόδωρου Αγγελόπουλου.

Σχόλια