Πόσο ανόητος πρέπει να είναι κανείς;;;

Οι κυβερνητικές παλινωδίες δημιουργούν τεράστιες ανησυχίες και αγωνίες στους πολίτες… Κάποιοι κυβερνητικοί, που ηδονίζονται από τα υψηλά ποσοστά αποδοχής, που εμφανίζουν οι δημοσκοπήσεις ας μάθουν να εξετάζουν τα ζητήματα δυναμικά και όχι στατικά… Και η δυναμική του ζητήματος αποδοχή/έγκριση βαίνει μάλλον φθίνουσα, παρότι η κοινή γνώμη έχει ακόμη ...«το δικαίωμα στην ελπίδα», πριν τις τελεσίδικες αποφάσεις. Αν έτσι αντιλαμβάνονται  την πραγματικότητα, ας περιμένουν την κατρακύλα. Είναι ζήτημα χρόνου…

Αυτή, όμως η κλιμακούμενη απογοήτευση δημιουργεί μία τεράστια χαρά -απ’ ότι φαίνεται- σε μερικούς «μετά Χριστόν προφήτες», που απολαμβάνουν την προεκλογική τους «προοδευτική» καταστροφολογία (υπήρχε και υπάρχει και η νεοφιλελεύθερη) ως απόλυτη δικαίωση… Με χαμόγελο βαθειάς «σεμνότυφης» αυταρέσκειας ή με σαρδώνεια ειρωνία και σαδιστική καυστικότητα περιμένουν να εισπράξουν το όφελος από την λαϊκή απογοήτευση…

Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί άμοιροι μωροί, που αγνοούν, αρνούνται να μάθουν ή προσποιούνται πως αγνοούν τα διδάγματα της ιστορίας…  Συνηθίζουν βέβαια να μετρούν τη πρόοδό τους -αυτοί οι «συνεπείς», «ασυμβίβαστοι» και «καθαροί»- με μερικά περισσότερα ψηφαλάκια, που έστω και αν δεν έλθουν δεν πειράζει… Τους αρκεί η καθαρότητα και η αιωνία ζωή… Τώρα, όμως, μοιάζουν διπλά ευχαριστημένοι, γιατί και η καθαρότητά τους «δικαιώνεται» αλλά και τα ψηφαλάκια θα έλθουν… Ιδιαίτερα, όταν το μαζικό κίνημα δεν βρίσκεται και στα καλύτερά του, μερικές λιτανευτικού τύπου διαμαρτυρίες μαζί με γνωστές στερεοτυπίες φαίνονται ικανές να επανασυσπειρώσουν. Πρόκειται για πολλούς από αυτούς, που είχαν και έχουν καθορίσει την ιδεολογικοπολιτική τους επιλογή με κριτήρια μη ιδεολογικοπολιτικά και ψάχνουν δικαιολογίες για την αυτοπαγίδευσή τους.

Σε αυτούς, λοιπόν συνιστούμε ολόψυχα την μπροσούρα του Γκεόργκι Δημητρώφ για τον φασισμό. Όπως τον έζησε στο πετσί του με το πιο άμεσο και βάρβαρο τρόπο… Την διαβάζαμε, τότε στα χρόνια της χούντας… Ισως τους βοηθήσει να καταλάβουν, πως δεν έχουν το άλλοθι της ιστορικής απειρίας… Κάποια πράματα, τηρουμένων των αναλογιών, μπορούν να επαναληφθούν με χαρακτηριστικά φάρσας και μάλλον τραγωδίας.  Η ήττα δυστυχώς της αριστεράς, με ή/και χωρίς εισαγωγικά, δεν ξεκαθαρίζει συνήθως το τοπίο μέσα στην αριστερά προς όφελος των «καθαρών» και των «συνεπών». Αλλά και αν το κάνει, αυτή η δράση είναι απολύτως δευτερεύουσα και πρακτικά ικανή μόνον για να ...κρατήσει ζωντανό το μοναστήρι. 
Η απογοήτευση του κόσμου μέσα από την κυβερνητική ασυνέπεια και τη διάψευση προσδοκιών θα δράσει ως επωάζουσα λυχνία για «τα αυγά του φιδιού», που παραμονεύει…  
Οι κυβερνητικές "στροφές" και "πιρουέτες" αντιμετωπίζονται κινηματικά, πολιτικά και όχι με μικρόψυχους τακτικισμούς και στείρες και χαιρέκακες καταγγελίες... 

Ας μην επιβεβαιωθεί το βιβλικό: μωραίνει κύριος ον βούλεται απωλέσαι !!! Γιατί τότε θα επιβεβαιωθεί και το λαϊκό: μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά...