Η καφρίλα στην υπηρεσία του συστήματος ...

Στην Ιταλία παίχτηκε ένας ποδοσφαιρικός αγώνας ανάμεσα στους "προαιώνιους εχθρούς": Τορίνο και Γιουβέντους... Ομάδες της ίδιας πόλης με "βαθύ μίσος" να χωρίζει τους οπαδούς τους... Το περιγράφουν "γραφικά" και "χαριτωμένα" και τα ανά τον κόσμο παπαγαλάκια... Ούτε νύξη για το μέγεθος των αθλιοτήτων, που συνοδεύουν αυτές τις "αθλητικές" συναντήσεις. 
Χτες όμως τα πράματα ...ξέφυγαν λίγο... Κάποιοι λεβέντες οπαδοί της Τορίνο έβαλαν αυτοσχέδια βόμβα στην κερκίδα των αντίστοιχων λεβεντών της Γιούβε...Καμία δεκαριά τραυματίες αναφέρουν τα ΜΜΕ... Μερικοί με πιθανόν μόνιμα προβλήματα όρασης ή/ και ακοής... Ψιλά πράματα μπροστά στην μέσο συνήθη απολογισμό βίας των κεντρικών δελτίων των αγαπημένων μας ΜΜΕ... Πράγματι είμαστε υποχρεωμένοι να συμφωνήσουμε... Συνηθισμένοι εικόνα... Για σκεφτείτε π.χ. τους νεκρούς του Χέρφιλντ... Ψιλά πράματα... Τέτοια ψιλά πράματα συμβαίνουν κάθε Κυριακή σε όλα τα πρωταθλήματα πλείστων χωρών... Ανεπτυγμένων και ...υπό ανάπτυξη... Ευρωπαϊκών και μη. Με και χωρίς Ευρώ... Εκατομμύρια νέοι, μέσα από την οπαδική "ομαδικότητα", εκτονώνουν τη φυσική τους αντίδραση προς ένα σύστημα, που τους διαπαιδαγώγησε βίαιους για να τους τυφλώσει τα όνειρα και να τους μπλοκάρει τις αναζητήσεις... Οι δικοί μας είναι oi καλοί και οι άλλοι είναι οι κακοί... Ιδανικό υπόστρωμα για να ανθίσει κάθε είδους ολοκληρωτική, φασιστική ιδεοληψία... Διαστροφή γενικευμένη, που γεννά τους χουλιγκάνους των πιο μεγάλων και διάσημων ομάδων μέχρι τους οπαδούς ομάδων τοπικών πρωταθλημάτων Γ' κατηγορίας... Χωρίς λίγο βρίσιμο, λίγο ξύλο το ..."αθλητικό ιδεώδες" υποβιβάζεται σε "σούπα". Αυτή η καθιερωμένη γενική παραποίηση της ανθρωπιάς μονστράρει σαν ...νεανική υπέρβαση του "συστήματος"... Κανένα άθλημα δεν ξεφεύγει από τον κανόνα. Αγώνας σκάκι να γινόταν μεταξύ οπαδών Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού θα ήταν χρυσή ευκαιρία να δράσουν οι λεβέντες μας... Κάποιοι έχουν μεταφέρει και στο επίπεδο της πολιτικής τον χουλιγκανισμό με την μορφή του τυφλού φανατισμού, που είναι αδύνατο να κρίνει, να συγκρίνει και να ιεραρχήσει... Και μάλιστα, αρκετά συχνά, αυτοί που το κάνουν είναι προοδευτικοί...Πολύ προοδευτικοί... Φανατικά αντίθετοι με το σύστημα δέσμιοι της ίδιας διπρόσωπης μικροαστικής ηθικής... Οι δικοί μας είναι καλοί ή έστω συγχωρούνται. Οι άλλοι είναι προδότες και τους αξίζει η περιφρόνηση και ο αφανισμός... Είναι οι ίδιοι, που απέναντι στην οπαδική "αθλητική" βία, διακρίνονται από "διαλεκτικές" αιτιολογήσεις και δράση μηδέν... 
Η αθλητική νομοθεσία διευκολύνει αυτή την ¨μαγική" δράση του "αθλητισμού", της ιδιόρυθμης Κίρκης, που ζωοποιεί ό,τι πιο ζωντανό και ελπιδοφόρο μπορεί να διαθέτει ο πλανήτης: την νεολαία του... Μία δραστηριότητα σωματο-ψυχικής αναζωογόνησης και ευγενικής άμιλλας αποκτά ιδιότητες βαριάς εξαρτησιογόνου ουσίας. Η αυτονομία και το ανεξέλεγκτο μεγάλων αθλητικών εταιρειών μοιάζει στην καθιερωμένη παγκόσμια αθλητική κοινή γνώμη πιο ιερό και από το Ακαδημαϊκό άσυλο... Οποιος τολμήσει έστω και σε τοπικό, εθνικό επίπεδο να περιορίσει το απόλυτο ανεξέλεγκτό τους βιάζει τα άγια των αγίων του "αθλητισμού"¨και τον περιμένουν τα "τάρταρα" της παγκόσμιας περιφρόνησης και κατακραυγής... 
Αυτές τις σκέψεις υπέθαλψε και το νομοσχέδιο "Κοντονή". Δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειές του... Ούτε καν τη τελική του τύχη... Γνωρίζουμε όμως για άλλη μία φορά, ότι οι άνθρωποι του παγκόσμιου "αθλητικού" συστήματος (FIFA, UEFA κ.λ.π.) έχουν επιβάλλει τους εαυτούς τους πάνω από εθνικές νομοθεσίες και οργανώσεις... Γιατί άραγε... Προς τι αυτή η διεθνικότητα;;; Μήπως για το καλό του "αθλητικού ιδεώδους" ή  γιατί έτσι υπηρετείται καλύτερα η ανεξέλεγκτη δύναμη αυτού του ακατανίκητου μηχανισμού αλλοτρίωσης και ποδηγέτησης;;; Το επαναλαμβάνουμε, πως δεν γνωρίζουμε τα άρθρα του προτεινόμενου νομοσχεδίου αλλά μας εντυπωσιάζει η κοινή τοποθέτηση όλων των εξώφυλλων του οπαδικού τύπου, που ξέχασε τις διαφορές με τον αντίπαλο και έσμιξε μαζί του για το ...κοινό καλό... Ολα αυτά τα εξώφυλλα, που επί καθημερινής βάσης καλούν τους πολυπληθείς αναγνώστες τους σε ...εξόντωση του "αντιπάλου" οπαδού έχουν συστρατευθεί στην ..."διάσωση" του Ελληνικού Ποδοσφαίρου... 
Οφέλη σε πολλά επίπεδα... Δεν είναι μόνο, που καταφέρνουμε να εκτρέψουμε την απειλή μίας ιερής οργής. Μπορούμε να την χειραγωγήσουμε και να την χρησιμοποιήσουμε κατά τη βούληση και τις ανάγκες μας... 
Μέσα από τέτοια καθημερινή πλύση εγκεφάλων μπορούμε να "ονειρευόμαστε" την επόμενη φάση... Μία διαλυμένης κοινωνίας, που θα "αυτοδιοικείται", όπως π.χ.  ο Βόλος, η Στυλίδα... Δεν αναφέρουμε τον Πειραιά, γιατί πολύ απλά τότε το σημερινό σκηνικό του Porto Leone θα μοιάζει πολύ Cult...  

Σχόλια