Η επίσημη προαναγγελία...

...ενός  μάλλον βέβαιου θανάτου... Ετσι μοιάζει η δήλωση του Υπουργού Δημόσιας Τάξης, που έρχεται να προστεθεί σε όλα όσα πρωτοφανή και ανατριχιαστικά βιώσαμε με την περίπτωση του μικρού άγγελου, που έφυγε από χέρια γονικά... 
Ο φονιάς δεν χρειάζεται οίκτο... Εμείς όμως χρειαζόμαστε την λειτουργία της κοιωνίας μας, στον 21ο αιώνα, με βάση παραδεδεγμένους κανόνες ευρυθμίας... Το χρειαζόμαστε πολύ, γιατί αλλιώς, ο σώζων ευατόν σωθείτω...
Αντιγράφουμε από τον "πιτσιρίκο", το σημείωμα, που μας κοινοποίησε ο φίλτατος Στέφανος Πάντος...

Κώδικας τιμής

Αντιδράσεις έχει προκαλέσει η εκτίμηση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Γιάννη Πανούση, πως ο πατέρας που κατηγορείται για την δολοφονία της κόρης του θα είναι σύντομα νεκρός είτε από αυτοκτονία, είτε από το χέρι κάποιου συγκρατούμενού του.
Ο Γιάννης Πανούσης είπε πως υπάρχει ένας «κώδικας τιμής» μέσα στις φυλακές΄-για τους δράστες δολοφονίας ή βιασμών παιδιών- αλλά αυτός ο «κώδικας τιμής» υπάρχει και έξω από τις φυλακές.
Αν κάποιος αμφιβάλλει για αυτό, δεν έχει παρά να σκεφτεί τι θα πάθει ένας δράστης τέτοιας δολοφονίας, αν δεν μπει στη φυλακή και αφεθεί ελεύθερος στην κοινωνία.
Ο κ. Πανούσης -ο οποίος είναι εγκληματολόγος- είπε πως η πράξη του κατηγορούμενου πατέρα είναι ακραία και μη ανθρώπινη συμπεριφορά, αλλά εγώ -που δεν είμαι εγκληματολόγος- λέω πως κι αυτή είναι μια ανθρώπινη συμπεριφορά.
Αν κάποιος θεωρεί μη ανθρώπινη συμπεριφορά το να δολοφονεί ένας πατέρας το παιδί του, μάλλον δεν θα θεωρεί ανθρώπινη συμπεριφορά και τα κρεματόρια, όπου οι Ναζί -που ήταν πολλοί και όχι ένας- έκαιγαν ανθρώπους, ή και τα τόσα φρικιαστικά εγκλήματα που γίνονται καθημερινά, από τους εκάστοτε ισχυρούς, στο όνομα της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας.
Όμως, αυτά τα εγκλήματα σε βάρος ανθρώπων έγιναν -και γίνονται- από ανθρώπους. Και πολλά περνούν εντελώς απαρατήρητα, χωρίς να νιώσει κάποιος την ανάγκη να τα καταδικάσει ή να εξοργίζεται από αυτά, ενώ συχνά-πυκνά επιδοκιμάζονται από τους ανθρώπους.
Όλες οι συμπεριφορές των ανθρώπων είναι ανθρώπινες αλλά οι άνθρωποι τρομάζουμε από την κτηνάρα που κρύβουμε μέσα μας. Όσα κάνουν οι άνθρωποι, ανθρώπινα είναι.
Ένα αποτρόπαιο έγκλημα -όπως αυτό για το οποίο κατηγορείται ο πατέρας της άτυχης μικρής- σοκάρει και τρομάζει τους ανθρώπους γιατί σκέφτονται πως θα μπορούσαν να το έχουν διαπράξει αυτοί.
Το γεγονός πως δεν το έχουν διαπράξει οι ίδιοι τους κάνει ακόμα πιο αυστηρούς με τον δράστη, και ζητούν την εξόντωσή του, εκτοξεύοντας κατάρες.
Ουσιαστικά, αυτό που τρομάζει τους ανθρώπους είναι η πιθανότητα να διαπράξουν και οι ίδιοι έγκλημα.
Δηλαδή, τρομάζουν με τον εαυτό τους. Ξέρουν πως, αν φύγουν οι αναστολές και οι συνέπειες των πράξεών σου, μπορείς να δολοφονήσεις και τον πληθυσμό μιας ολόκληρης χώρας.
Από την άλλη, σκέφτονται πως, αφού δεν διέπραξαν οι ίδιοι ακόμα ένα αποτρόπαιο έγκλημα, είναι καλύτεροι άνθρωποι από αυτόν που το διέπραξε -μια στυγερή δολοφονία μας κάνει όλους «αθώους», ακόμα κι αν είμαστε τα μεγαλύτερα καθάρματα-, οπότε πολλοί νιώθουν την ανάγκη να απαιτούν τον θάνατό του δράστη, ξεχνώντας πως αποζητούν αυτό για το οποίο τον κατηγορούν: την δολοφονία ενός ανθρώπου.
Ο κρατούμενος που θα δολοφονήσει τον κατηγορούμενο για παιδοκτονία πατέρα στη φυλακή θα αισθανθεί αθώος για την δολοφονία που μπορεί να έχει διαπράξει ο ίδιος, αφού αυτός δεν σκότωσε το δικό του παιδί αλλά κάποιον άλλον, ο οποίος ήταν παιδί άλλων.
Οπότε, δεν πρόκειται περί «κώδικα τιμής» αλλά για κανιβαλισμό.
Σε κάθε περίπτωση και με κάθε τρόπο, αποδεικνύεται διαρκώς πως ο άνθρωπος είναι η μεγαλύτερη πληγή του πλανήτη, και η μόνη λύση, για να σωθεί και να γίνει όμορφος αυτός ο κόσμος, είναι να εκλείψουν εντελώς οι άνθρωποι.
Αλλά αυτό ούτε που μας περνάει από το μυαλό.

Σχόλια