Δικαίωμα στην ελπίδα (2)

Αυτός ο ιστότοπος δεν έχει παραλείψει να κριτικάρει τον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο στην φάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης όσο και στην κυβερνητική του περίοδο… Κύριο στοιχείο της κριτικής μας, ή έλλειψη σοβαρού ενδιαφέροντος και αντίστοιχου προγράμματος δράσης για την συνέγερση των πολιτών και την διαμόρφωση ενός μαζικού συμμετοχικού κινήματος από τα κάτω. Όχι γιατί πιστεύουμε, ότι μία τέτοια κινηματική διαμόρφωση είναι ένα εύκολο ζήτημα με εγκεφαλική μάλιστα συμβολή… Αντίθετα αναγνωρίζουμε όλες τις τεράστιες δυσκολίες σε εποχές κυριαρχίας των οπτικοακουστικών μέσων, βαθειά υλιστικού ορισμού της ευδαιμονίας στην συνείδηση των υπηκόων και μακρόχρονου και σοβαρότατου προγραμματισμού από μεριάς συστημικών εξουσιαστικών και ελεγκτικών δυνάμεων. Την ίδια ώρα, που οι προοδευτικές δυνάμεις -κομμουνιστικές, αριστερές- θυμίζουν παιδική χαρά σε επίπεδο κατανόησης της μετωπικότητας ως αναγκαίας συνθήκης δράσης…  Ακόμη και αυτοί, που δηλώνουν πρόθυμοι και υπέρμαχοι της ιδέας του μετώπου, στην πράξη, την ώρα των αναγκαίων προγραμματικών συγκλίσεων, την αντιλαμβάνονται ως υπόθεση ενός στενότατου κύκλου "δικών μας" «πεφωτισμένων», και εκεί μέσα μετά βίας χωράνε οι πιο κολλητοί από τους κολλητούς μας… Αυτός ο εμπράγματος δογματισμός και σεχταρισμός οδηγεί σε φυσικές στρεβλώσεις με απόλυτη και μεταφυσική απόρριψη κάθε είδους ιεραρχικής αξιολόγησης πρωτευόντων και δευτερευόντων… Φυσικό αποτέλεσμα η τήρηση «ίσων» αποστάσεων αξιολογημένων με περίεργα ξεκουρδισμένα «αριστερόμετρα», που διατηρούν την υψηλού βαθμού "αποστείρωση" συνειδήσεων. Την ώρα, που η ζωή περνάει με ταχύτητες τραίνου και τα ραντεβού με την ιστορία χάνονται το ένα μετά το άλλο… Ακόμα και αυτοί, που υπόσχονταν κριτική στήριξη των θετικών και κριτική αποδοκιμασία και αποκάλυψη των αρνητικών έχουν σταθερά προσκολληθεί σε ισοπεδωτικές αποδοκιμασίες κάνοντας πολύ συχνά δίκες προθέσεων … Ετσι το προς απόδειξη θεωρείται ως αξιωματικά δεδομένο και η πραγματικότητα χρησιμεύει όταν και όπου μπορεί να δικαιώσει την «θεωρία». Στον χώρο, λοιπόν κλιμακώνεται η διύλιση του κώνωπα και ο εξισωτικός αρνητισμός…  
Τέλος πάντων… Κάποιοι θα προτιμήσουν να αναθέσουν στον μετά εβδομηκονταετία ιστορικό να αναλάβει την …αμερόληπτη και ανεπηρέαστη αναφορά λαθεμένων επιλογών… Κάποια ευρεία ολομέλεια του εκεί και τότε θα αναλάβει την αποκατάσταση προσώπων και καταστάσεων, που αποκαθηλώνονται τώρα… Στο μεταξύ ο λαός θα πρέπει να περιμένει και να μην παρασύρεται… Λες και την ώρα της «αληθινής επανάστασης» θα την υποδείξουν οι 7 σάλπιγγες...

Μακρύς πρόλογος, γιατί επιθυμούμε να εκθέσουμε πιο αιτιολογημένα την άποψή μας αυτές τις ώρες… Δεν ήταν του «γούστου» μας οι αλλεπάλληλες υπαναχωρήσεις σε στρατηγικούς στόχους και τακτικές επιλογές των ηγετικών κλιμάκιων της κυβέρνησης… Πιστεύουμε, μάλιστα, ότι  υπήρξαν -αυτές οι υπαναχωρήσεις- βασικό τροφοδοτικό και εμπνευστικό στοιχείο της «μαεστρικής» επιθετικότητας των αφεντικών, που με τακτική μαστίγιου και καρότου οδήγησαν τις διαπραγματεύσεις στο καναβάτσο…

Είμαστε, όμως υποχρεωμένοι να θυμηθούμε, ότι βιώνουμε καθημερινά μία κλιμάκωση ταξικής αντιπαράθεσης, που επειδή τη ζούμε μέσα στο μάτι του κυκλώνα την αντιλαμβανόμαστε ως πολύ πιο ήπια από το αν την πληοοφορούμαστε συμβαίνουσα στην άλφα ή βήτα χώρα… Οι «κατσαρολίστας» με εύρος καθοδηγητικής παρουσίας από ακροδεξιούς σαλτιπάγκους κραυγάζοντες έως  «λογικούς» φραγκολεβαντίνους ημιδακρυροούντες της κεντροαριστεράς δεν θα ηρεμήσουν… Αντίθετα θα πυκνώσουν την παρουσία και την συσπείρωσή τους… Συνεπείς σε μία παράδοση αιώνων, από την δημιουργία του Ελληνικού κράτους, οι εγχώριοι μεταπράτες και το για λογαριασμό τους πράττον πολιτικό προσωπικό τοις ρήμασι των έξωθι αφεντικών, θα αποδείξει και αυτή κρίσιμη εβδομάδα, πόσο ικανό είναι σε εμπνεύσεις και «πρωτοβουλίες» θαψίματος  κάθε κίνησης προς εθνική και κοινωνική χειραφέτηση… Οικονομικά σαμποτάζ, πλύσεις εγκεφάλων μέσα από τα ΜΕΓΑλα ΜΜΕ, εκβιασμοί, απειλές… Εχουν δοκιμαστεί πλειστάκις στο παρελθόν σε βάρος του λαού μας σε βάρος των λαών όλου του κόσμου…

Τώρα, ο λαός έχει τον λόγο… Όπως και πριν μερικά χρόνια ο Γαλλικός λαός… Τότε που απέρριψε με δημοψήφισμα το «ευρωπαϊκό» σύνταγμα… Χωρίς να είναι ο ίδιος που επέλεξε το ερώτημα, που ούτως ή άλλως ήταν μεθοδευμένα περιορισμένο για να μην σαλπίσει την γενική διάλυση και καταρράκωση του ευρωπαϊκού καπιταλιστικού και νεοφιλελεύθερου οικοδομήματος…  Από πολλές κατευθύνσεις, η συσπείρωση του Γαλλικού λαού, τότε … Αυτό το φυσικά ετερόκλητο είναι συνήθως και γνήσια λαϊκό… Τότε λοιπόν το μεγάλο ΟΧΙ συνέβαλλε στην κινηματική ανάπτυξη στην Ευρώπη… Αυτό έγραψε την ιστορία της εποχής-μικρή, μεγάλη- και όχι κάποιες αναλύσεις, που αιτιολογούσαν την άλφα ή βήτα επιλογή αποχής ή αποφυγής.. Αδυνατίσματα, ξεθωριάσματα και εκφυλισμοί, που ακολούθησαν σε καμία περίπτωση δεν σχετίζονται με την σαφή αυτή άρνηση, που δηλώνει το ΟΧΙ…  Στην σημερινή φάση ανάπτυξης μαζικών κινημάτων στην γηραιά Ηπειρο, το ΟΧΙ του Ελληνικού λαού θα εκφράζει πολύ περισσότερο από τις εκλογές του Γενάρη την επιθυμία για ρήξη με τους μηχανισμούς εξανδραποδισμού και υποτέλειάς μας… Αυτή την ισχύ δεν μπορούν να την στρεβλώσουν όποιες -πιθανές ή απίθανες- παρασκηνιακές επιθυμίες αλλοτριωτικής, μικροπολιτικής αξιοποίησης του. 
Ασφαλώς δεν είναι πανάκεια… Αλλά και εμείς δεν έχουμε την πολυτέλεια της «τεκμηριωμένης» απόρριψής του στο καλάθι αχρήστων της πολιτικής δράσης…