Οι ταριφάδες

Γράφει η φίλτατη Νέλλυ Δεμέστιχα με ξεχωριστή ευαισθησία και η ΦΑΙΑΚΙΑ αναπαράγει.

ΟΙ  ΤΑΡΙΦΑΔΕΣ

Φυσικά  δεν είναι όλοι  ίδιοι.

Η παγκόσμια φυλή  των  οδηγών αγοραίων οχημάτων πανταχού αλληλέγγυα  σε εγχώριο όσο και παγκόσμιο επίπεδο  διαθέτει δυστυχώς  τα ίδια χαρακτηριστικά...

Οι εξαιρέσεις ισχύουν αλλά συνθλίβονται από τα πολλαπλά ιδιώματα αυτής της ανώτερης ράτσας, που ο δρόμος τους ανήκει, που δεν έχουν ποτέ ψιλά, που πρέπει να  ακούς τις εξυπνάδες τους και τις αθλητικές εκπομπές στη διαπασών.

Από το Presspublica πήρα την είδηση που  δυστυχώς δείχνει  ότι  ο ναζισμός δεν είναι φωλιασμένος μοναχά στα γραφεία της Χρυσής Αυγής αλλά και στις πιάτσες των ταξί.

«Έβγα έξω ρε από εδώ. Δεν θέλω ανάπηρους στον χώρο μου, στο ταξί μου».

Ήταν δυο μετά τα μεσάνυχτα, 25/5, περιοχή Νέας Σμύρνης. Ούρλιαζε οδηγός ταξί, απευθυνόμενος σε επιβάτη με κινητική αναπηρία που μόλις είχε επιβιβαστεί στο πίσω κάθισμα για να επιστρέψει σπίτι του ύστερα από μια πολύ κοπιαστική βραδιά.

«Θα αστειεύεσαι άνθρωπέ μου, άντε μπράβο ξεκίνα».

«Ποιος αστειεύεται ρε. Θα δεις τι θα πάθεις» 

Η άγρια ανταπάντηση του οδηγού ταξί συνοδευόμενη από την απειλή προσφοράς ενισχύσεων από ετοιμοπόλεμους συναδέλφους – “σε ένα λεπτό θα είναι δέκα εδώ” – απευθυνόταν τόσο στον επιβάτη όσο και στους τέσσερις άναυδους φίλους του που ήταν εκεί για να μη περιμένει το ταξί χωρίς παρέα.

«Κατέβα ρε, δεν θέλω ανάπηρους στο ταξί μου. Γιατί ρε αλήτες δεν μου είπατε ότι θα παραλάβω ανάπηρο;».

Ο επιβάτης που ενώπιον της απειλής ακόμα και ξυλοδαρμού υποχρεώθηκε εσπευσμένα να αποβιβαστεί ήταν ο κοινωνιολόγος και συγγραφέας (με σπαστική τετραπληγία) κύριος Ανδρέας Κουζέλης εκ των ιδρυτών της Κίνησης Χειραφέτησης ατόμων με αναπηρία. Δυο ώρες πριν το επεισόδιο είχε πρωταγωνιστήσει ως guest star της προχωρημένης καλλιτεχνικής ομάδας Quilombola στην παράσταση «ανθρώπινου ζωολογικού κήπου» που είχε στηθεί στη πλατεία της Νέας Σμύρνης. Του τα έφερε έτσι η τύχη ώστε να συναντηθεί πρόσωπο με πρόσωπο με το «κτήνος» πριν καν προλάβει να γεμίσει ξανά τις μπαταρίες του. Είχε «αδειάσει» προσφέροντας προηγουμένως στο πολυπληθές κοινό τη δυνατότητα να νιώσει και να προσλάβει παραστατικά τι εστί ρατσιστική ασχήμια.

Όπως κάθε καλλιεργημένος άνθρωπος έτσι και ο κ. Κουζέλης δεν είναι εκδικητικός. Αν και σε πλεονεκτική θέση – τέσσερις αυτόπτες μάρτυρες, γνωστά εξ’ αρχής τα στοιχεία της εταιρίας ταξί που κλήθηκε να τον παραλάβει, γνωστά πλέον και τα στοιχεία του οδηγού – τόσο αυτός όσο και η Κίνηση της οποίας μετέχει (κοινή η απόφαση) προσφέρει στον θύτη την εναλλακτική διέξοδο που ο ίδιος του στέρησε.

Προκειμένου να αποφύγει την δίωξη με ότι αυτή ενδεχομένως συνεπάγεται (εκδίωξη από την εταιρία, αφαίρεση της άδειας εργασίας), μπορεί να μετάσχει στην επόμενη παράσταση ανθρώπινου ζωολογικού κήπου ως special guest star  στον ειδικά γι’ αυτόν διαμορφωμένο ρόλο του «ιδανικού παραδείγματος προς αποφυγήν».

  Συμπέρασμα: Οι υπάνθρωποι ανιμετωπίζονται πιό εύκολα με το  χιούμορ  παρά με τη βία.