Κρίμα, που το χάσαμε...

...Αυτό το "δρώμενο"... Ηταν όλοι τους εκεί... Και ο Κώστας Σημίτης και ο Μάσιμο Νταλέμα και ο Γιώργος Πικραμένος !!!Και ένα σωρό άλλοι με γνωστό βίο και Πολιτεία αστέρες της "μεταρύθμισης". Διαβάστε το σχετικό ρεπορτάζ του Τάσος Τσακίρογλου, που αντιγράψαμε από τον ιστότοπο της "Εφημερίδας των Συντακτών".

Τα μεταρρυθμιστικά κουρέλια τραγουδάνε ακόμα

«Ν’ αφήσουμε όλοι τους εγωισμούς και την αναζήτηση ρόλων» ζήτησε η Φώφη Γεννηματά από τις όμορες «σοσιαλδημοκρατικές» δυνάμεις, προκειμένου να υπάρξει αναγέννηση του λεγόμενου μεταρρυθμιστικού χώρου.
Η έκκληση έγινε σε εκδήλωση που οργάνωσε το «Δίκτυο για τη Μεταρρύθμιση» της Αννας Διαμαντοπούλου, παρουσία του Κώστα Σημίτη, του Ιταλού πρώην πρωθυπουργού Μάσιμο ντ’ Αλέμα, του πρώην υπηρεσιακού πρωθυπουργού Παναγιώτη Πικραμμένου και άλλων αστέρων της πολλοστή φορά Σοσιαλδημοκρατίας.
Στην ημερίδα ακούστηκαν τα γνωστά κλισέ περί «μεταρρυθμίσεων για ένα βιώσιμο κράτος» (κατά προτίμηση ιδιωτικοποιημένο), περί «νέου τρόπου ανάπτυξης» (ίσως όπως εκείνος της σημιτικής «ισχυρής Ελλάδας» που οδήγησε στη χρεοκοπία), αλλά και νεολογισμοί όπως η ανάγκη για «επενδυτικό σοκ με άξονα την ιδιωτική επιχειρηματικότητα» (ένας ένας παιδιά, γιατί δεν προλαβαίνουμε από τις ιδιωτικές επενδύσεις).
Εκείνο που πρέπει να πιστώσουμε στην κ. Διαμαντοπούλου, αλλά και στους πάσης φύσεως επίδοξους «μεταρρυθμιστές» είναι η ακάματη προσπάθειά τους να μπολιάσουν την κοινωνία με το πνεύμα της επιχειρηματικότητας, της καινοτομίας και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, αλλά, δυστυχώς, η πρώτη ύλη των μεταρρυθμίσεων, δηλαδή οι άνθρωποι, αντιστέκεται.
Φταίει βέβαια το ότι, όπως θα έλεγε και η κυρία Λυμπεράκη, οι φτωχοί δεν κατανοούν το συμφέρον τους και αρνούνται να μεταρρυθμιστούν.
Άλλωστε δεν βλέπουν την καινοτομία και το Νέο να λάμπει στα μάτια όσων συμμετείχαν στην εκδήλωση; Κώστας Λαλιώτης, Γιάννης Μαγκριώτης, Γιάννης Μανιάτης, Νίκος Σηφουνάκης και, φυσικά, ο «ολοκαίνουργιος» Σταύρος Θεοδωράκης.
Επίσης ο Πλάτων Τήνιος – ξέρετε, με εκείνες τις «αμερόληπτες» μελέτες για το Ασφαλιστικό (έκθεση Σπράου) που συμπέραιναν (εκ των προτέρων) ότι το σύστημα πρέπει να σφαγιαστεί. Πρωθυπουργικός σύμβουλος επί Σημίτη, αλλά και σύμβουλος αρκετών υπουργών και της Εμπορικής Τράπεζας.
Το είδος εκείνο που συνοψίζεται στον τίτλο «κρατικοδίαιτος αντικρατιστής», ο οποίος κοσμεί, επίσης, τον Γιάννη Στουρνάρα. (Οχι, η πατέντα για το «αντεξουσιαστής στην εξουσία» ανήκει σε άλλον.)
Τέλος ο Αρίστος Δοξιάδης, πρώην της «Πρωτοβουλίας των 58» και μετέπειτα «ποταμίσιος», αλλά πάντα υπέρμαχος της «επιχειρηματικότητας». Δεν ξέρω γιατί, αλλά όλο αυτό μου θυμίζει σε παραλλαγή την ταινία του Ν. Νικολαΐδη «Τα (μεταρρυθμιστικά) κουρέλια τραγουδάνε ακόμα».
Η έννοια της Σοσιαλδημοκρατίας διεθνώς δυσφημίστηκε όσο καμία άλλη τις τελευταίες δεκαετίες από πρόσωπα, όπως οι Μπλερ, Σρέντερ, Θαπατέρο, Παπανδρέου και σία, σε βαθμό που σήμερα να θεωρείται το ίδιο -αν όχι περισσότερο- υπεύθυνη για την κοινωνική διάλυση που βιώνουμε όσο και η νεοφιλελεύθερη Δεξιά.
Αλλωστε η γλωσσική κληρονομιά αυτού του πολιτικού χώρου είναι ο νεολογισμός «σοσιαλφιλελεύθεροι».
Σήμερα ο χώρος αυτός, χωρίς να έχει ακόμα συνειδητοποιήσει την τεράστια ζημιά που έχει προκαλέσει και χωρίς ίχνος αυτοκριτικής (ο κ. Βενιζέλος συνεχίζει να θεωρεί ότι το κόμμα του σήκωσε τον σταυρό της αμαρτίας της Ελλάδας), επιμένει να σερβίρει τα πιο ληστρικά, επιθετικά και βουλιμικά σχέδια των οικονομικών ελίτ σαν λύτρωση και διέξοδο από την κρίση.
Το ακόμα δραματικότερο, βέβαια, είναι ότι ορισμένοι στην Αριστερά θεωρούν πως ο διάλογος με αυτό το κομμάτι του πολιτικού φάσματος ενδείκνυται αυτή την ώρα. Αγνοια κινδύνου ή συνειδητή επιλογή;

Σχόλια