Ανήκει στους διανοούμενους, που μας έχουν "εντυπωσιάσει" με τις "καινοτόμες" τους σκέψεις... Ως κάποιο σημείο δεν πειράζει... Το γέλιο ή έστω το χαμόγελο μακραίνουν τη ζωή... Και μας είχαν χαρίσει μπόλικα χαμόγελα, όταν ζητούσαν από τους πρωταγωνιστές και δράστες της Ελληνικής τραγωδίας να ...τολμήσουν τους "εκσυγχρονισμούς" τους, για να σώσουν -αυτοί οι αίτιοι του εγκλήματος- τη χώρα.
Οταν όμως ασχολούνται με αυτό τον τρόπο για το κρίσιμο ζήτημα της Ευρώπης, που εδώ και καιρό δεν είναι άλλο από το μεταναστευτικό, τότε τα πράματα σοβαρεύουν επικίνδυνα... Γιατί το φίδι, που κλωσσάει τα αυγά του αισθάνεται θαυμάσια κάτω από τέτοιες "θερμοκρασίες" "νοητικής" δραστηριότητας. Είναι το φιδάκι, που σωπαίνει όταν η ζωή στο Αιγαίο μετατρέπεται σε φτηνάρικο εμπόριο με υψηλή προσδοκία απωλειών... Οταν χώρες και κράτη οδηγούνται στο μεσαίωνα για ...την "απελευθέρωσή" τους από τυράνους...Οταν φασιστοσυμμορίες ισλαμοδολοφόνων εκπαιδεύονται από τους Δυτικούς ελευθερωτές για να επιτελέσουν με επιτυχία το "φιλάνθρωπο" έργο τους...
Τώρα, λοιπόν, που οι εκπαιδευμένοι δολοφόνοι στρέφονται κατά των "ευεργετών", το λογοτεχνικό μας τάλαντο -μέσα από συνωθύλευμα ακραίων αντιφάσεων και ακροβασιών- επιτρατεύεται στην υπηρεσία της σύγχυσης, της ξενοφοβίας, του απομονωτισμού και άλλων κάκοσμων παραφυάδων...
Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα της άποψης αλλά διατηρούμε και το δικό μας δικαίωμα στην κριτική της... Χωρίς τις "κατάρες", που το κείμενο εμπεριέχει στις ίδιες τις γραμμές του και το-χειρότερο- πίσω από αυτές...
Η παραπάνω εισαγωγή αφορά ειδησεογραφικό κείμενο, που αντιγράφουμε από τον ιστότοπο Nooz.gr
Μανιφέστο μισαλλοδοξίας
της Σώτης Τριανταφύλλου
Η Σώτη Τριανταφύλλου έγραψε ένα
κείμενο στην Athens Voice
με θέμα τα τραγικά γεγονότα στο Παρίσι και προκάλεσε – ως είθισται - έντονες
αντιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Στο άρθρο της με τίτλο: «Rock and roll will never die» η συγγραφέας αποκαλεί
«χονδροειδές λάθος» την πολυπολιτισμικότητα και μεταξύ άλλων αναφέρει:
"Προσθέτω ωστόσο ότι όσα
υφιστάμεθα από τους ισλαμιστές (όχι μόνον την τρομοκρατία αλλά την καθημερινή
πίεση, τη συμπεριφορά μίσους) δεν οφείλονται στις «επεμβάσεις» της Δύσης στις
χώρες της Ανατολής, αλλά στην πολεμοχαρή και φθονερή φύση του ισλάμ: το ισλάμ
δεν είναι μια θρησκεία σαν τις άλλες, αγαπητοί συμπολίτες° είναι πολιτικό
πρόγραμμα, είναι ιδεολογία εκβαρβαρισμού (...)
Αν οι μετριοπαθείς μουσουλμάνοι
(που, σας διαβεβαιώ, είναι λιγοστοί και αμήχανοι μέσα στο αγριεμένο ισλαμικό
πλήθος), θέλουν να αποφύγουν τον στιγματισμό, πρέπει να κατέβουν μαζικά στους
δρόμoυς –σήμερα, τώρα--
και να διαμαρτυρηθούν για τα εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας που
διαπράττονται στο όνομα του Αλλάχ. Όμως, θα επιμείνω: όπως έλεγε ο Μάρκο Πόλο,
«φανατικός μουσουλμάνος είναι αυτός που σου κόβει το κεφάλι, ενώ μετριοπαθής
είναι εκείνος που σε κρατάει για να σου κόψουν το κεφάλι». Πολύ λίγα έχουν
αλλάξει στο ισλάμ από τον ύστερο Μεσαίωνα..."
Λίγες ώρες μόνο μετά τις
τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, που στοίχισαν τη ζωή και σε πολλούς
μουσουλμάνους, και ήδη λειτουργεί ως άλλοθι για να στοχοποιηθούν από ακροδεξιά
στοιχεία οι μουσουλμάνοι μετανάστες και πρόσφυγες, προκάλεσε όπως ήταν
αναμενόμενο έντονη κατακραυγή.
Ολόκληρο το κείμενο της Σώτης
Τριανταφύλλου έχει ως εξής:
«Tυφλότητα» είναι ο τίτλος του
καινούργιου βιβλίου του ιστορικού Μαρκ Φερρό: τυφλότητα των ηγεσιών, τυφλότητα
των μαζών. Ο Φερρό περιγράφει πώς δεν μπορούμε – και δεν θέλουμε – να
αναγνωρίσουμε τα συνταρακτικά, συχνά τραγικά, φαινόμενα που οδηγούν σε ομοίως
συνταρακτικά και τραγικά γεγονότα.
Ο ισλαμοφασισμός δεν είναι
καινούργιο φαινόμενο: τον έχουμε εκθρέψει στη Δύση και παρά τις
επαναλαμβανόμενες προειδοποιήσεις, ηγεσίες και μάζες κοιμούνται τον ύπνο των
δικαίων. Ψυχική ευρυχωρία; Ενοχές για ένα φαντασματικό παρελθόν; Έξαλλη
αισιοδοξία; Χριστιανο-αριστερή πίστη στην ανθρώπινη καλοσύνη; Απύθμενη βλακεία
της πολιτικής ορθότητας; Φόβος μπροστά στις ισχυρές ισλαμικές χώρες; Όλα αυτά
μαζί με την ιστορική τυφλότητα που αναλύει ο Μαρκ Φερρό.
Δεν θα επεκταθώ εδώ στο
χονδροειδές σφάλμα της πολυπολιτισμικότητας: όποιος ενδιαφέρεται για το ζήτημα
ας αναζητήσει παλιότερα άρθρα και βιβλία. Άλλωστε, μολονότι η αντίθεσή μου στη
πολυπολιτισμικότητα – στη μη αφομοίωση των μεταναστών και στην εξύμνηση του
ισλάμ – είναι μειονοτική, δεν είμαι η μόνη που τη διατυπώνω. Προσθέτω ωστόσο
ότι όσα υφιστάμεθα από τους ισλαμιστές (όχι μόνον την τρομοκρατία αλλά την
καθημερινή πίεση, τη συμπεριφορά μίσους) δεν οφείλονται στις «επεμβάσεις» της
Δύσης στις χώρες της Ανατολής, αλλά στην πολεμοχαρή και φθονερή φύση του ισλάμ:
το ισλάμ δεν είναι μια θρησκεία σαν τις άλλες, αγαπητοί συμπολίτες° είναι
πολιτικό πρόγραμμα, είναι ιδεολογία εκβαρβαρισμού.
Θα θίξω τρία σημεία: πρώτον, την
ανεπάρκεια, τη θλιβερή αναπηρία, των σημερινών ευρωπαϊκών ηγεσιών. Αν στη θέση
του Φρανσουά Ολάντ και της εύθυμης παρέας του ήταν ο Ντε Γκολ, ο Πομπιντού ή ο
Μιτεράν, η Γαλλία θα είχε κηρύξει πόλεμο στο Ισλαμικό Kράτος και, πιθανότατα, θα τον είχε
κερδίσει. Επίσης, θα λειτουργούσαν οι υπηρεσίες πληροφοριών και οι δυνάμεις
ασφαλείας, δηλαδή ό,τι προασπίζει τους πολίτες από τη βία και την αυθαιρεσία.
Ακόμα και οι επίσημες δηλώσεις
μετά την πρόσφατη σφαγή ακούγονται χλιαρές: οι φοβισμένοι και οκνηροί υπάλληλοι
της γαλλικής γραφειοκρατίας πασχίζουν να μην εξερεθίσουν τον μουσουλμανικό
πληθυσμό που τρώει και πίνει με κρατικές παροχές παραβιάζοντας τους νόμους της
γαλλικής δημοκρατίας.
Οι νόμοι αυτοί κερδήθηκαν με
αγώνες: σήμερα τσαλαπατάμε τους κοινωνικούς αγώνες που δημιούργησαν τα
φιλελεύθερα καθεστώτα – η αχαριστία του σύγχρονου ανθρώπου είναι πρωτοφανής°
και ο συνδυασμός με την προαναφερθείσα τυφλότητα κλονίζει τα θεμέλια του
πολιτισμού μας. Το πρόβλημα πάντως, σύμφωνα με τους Γάλλους σοσιαλιστές, είναι
η άνοδος της ισλαμοφοβίας, ενός φυσικού και αυτονόητου αντανακλαστικού, που,
ωστόσο, μπορεί να οδηγήσει τους Γάλλους πολίτες στον αριστεροδεξιό συνασπισμό
της Μαρίν Λε Πεν. Σε τελική ανάλυση, ο στόχος του Σοσιαλιστικού κόμματος δεν
είναι η ανάσχεση του ισλαμοφασισμού αλλά η απόσπαση ψήφων – παλιά ιστορία αυτή.
Δεύτερο σημείο: αν οι
μετριοπαθείς μουσουλμάνοι (που, σας διαβεβαιώ, είναι λιγοστοί και αμήχανοι μέσα
στο αγριεμένο ισλαμικό πλήθος), θέλουν να αποφύγουν τον στιγματισμό, πρέπει να
κατέβουν μαζικά στους δρόμoυς
–σήμερα, τώρα-- και να διαμαρτυρηθούν για τα εγκλήματα εναντίον της
ανθρωπότητας που διαπράττονται στο όνομα του Αλλάχ. Όμως, θα επιμείνω: όπως
έλεγε ο Μάρκο Πόλο, «φανατικός μουσουλμάνος είναι αυτός που σου κόβει το
κεφάλι, ενώ μετριοπαθής είναι εκείνος που σε κρατάει για να σου κόψουν το
κεφάλι».
Πολύ λίγα έχουν αλλάξει στο ισλάμ
από τον ύστερο Μεσαίωνα. Σήμερα, μετριοπαθείς μουσουλμάνοι είναι μόνον οι εκκοσμικευμένοι,
τουτέστιν όσοι έχουν εγκαταλείψει την ισλαμική τους ανατροφή – όπως έχουν κάνει
πολλοί χριστιανοί στη Δύση. Περιμένω λοιπόν να κατεβούν στους δρόμους όλοι οι
καλοί άνθρωποι της Ανατολής και να στηρίξουν τη δυτική δημοκρατία που τους
προστατεύει και τους ταΐζει: αν δεν το κάνουν ή αν το κάνουν με μισή καρδιά θα
επιβεβαιωθεί η υποψία της ρητής, υπόρρητης ή διφορούμενης στήριξης στον
ισλαμοφασισμό.
Με το τρίτο σημείο απευθύνομαι
στους ισλαμιστές και στους ποικίλους φίλους τους – μεταξύ των οποίων στους
συμπατριώτες μας που πιστεύουν, όπως ο Γεννάδιος Β’, ότι «κάλλιον ειδέναι
φακιόλιον τούρκικον παρά καλύπτρα λατινική»: ό,τι και να κάνετε, όσους και
σκοτώσετε, συκοφαντήσετε και φιμώσετε, ο δυτικός πολιτισμός θα επιζήσει είναι
απείρως ισχυρότερος εξάλλου, η εναλλακτική πρόταση ήταν και παραμένει η
βαρβαρότητα.
Όσον αφορά δε την καταστροφή του Bataclan όπου έχουμε δει
μερικές από τις καλύτερες ροκ συναυλίες της ζωής μας, είμαι εδώ να σας θυμίζω
ότι το ροκ δεν θα πεθάνει ποτέ, ότι ποτέ δεν θα αντικατασταθεί από προσευχές κι
από αμανέδες».
Σχόλια