Ετσι επιγράφεται το άρθρο της φίλτατης Νέλλυ Δεμέστιχα, που ανασκοπεί την στάση διάφορων γνωστών διανοούμενων στις κρίσιμες ώρες. Παραθέτουμε και διδασκόμαστε για να γκρινιάζουμε λιγότερο για το σήμερα και να μην εξωραΐζουμε το χτές...
Η πλειοψηφία της γαλλικής διανόησης κρύβεται και σιωπά επιδεικτικά τούτο τον ύστερο Μάη που όλη η Ευρώπη φοβάται ότι θα εξαπλωθεί σε πεζοδρόμια απάτητα γιά χρόνια από σφιχτοδεμένες αλλυσίδες διαδηλωτών.
Τρομαγμένη αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει καμμία σχέση με αυτό το κύμα οργής και βίας που έχει ξεσπάσει εδώ και μήνες. Δεν είναι χωρατό ότι ανοιχτά έχουν βγεί κάποιοι κι ευελπιστούν στη χαλάρωση των λαικών αντιδράσεων με την έναρξη του Ευρωπαικού Κυπέλλου της μπάλλας που ξεκινά στις 10 Ιούνη. Η μπάλλα σαν σωσίβιο του Ολάντ και της Ευρώπης που σπρώχνει τις εργατικές μεταρυθμίσεις.
Αλλά ας ανατρέξουμε στην παλαιότερη Γαλατική άνοιξη αυτή της Κομμούνας των 72 ημερών. Οι ποιητές και συγγραφείς των νεανικών μας ονείρων δεν είχαν σιωπήσει τότε αλλά ήσαν απόλυτα εχθρικοί.
Ο Σάρλ Μπωντλαίρ συνέκρινε την Αστυνομία με το θεό Δία κι έγραψε ότι όταν πάψει να υπάρχει αριστοκρατία παύει να εξυμνείται και το κάλλος.
Ο Τεοφίλ Γκωτιέ άφησε την εξής μαρτυρία: "Έχουμε κατακλυστεί από τα βρωμερά κτήνη με τις άγριες φωνές τους".
Η δωρεάν υποχρεωτική Λαική (κοσμική) Παιδεία θα αυξήσει τον αριθμό των ηλιθίων προφήτεψε ο Γκυστάβ Φλωμπέρ.
Όταν στο τοίχο του νεκροταφείου Πέρ Λασέζ στηνόταν εκατόμβες τυφεκισμών ο συγγραφέας της Μαντάμ Μποβαρύ συμβούλευσε: "Μη σπλαγχνιστείτε αυτά τα λυσσασμένα σκυλιά" και συνέστησε τη κατάργηση του εκλογικού δικαιώματος που είναι ντροπή γιά το ανθρώπινο πνεύμα!
Αλλά και ο νεαρός Ανατόλ Φράνς εξύμνησε τη σφαγή: "Οι άνθρωποι της Κομμούνας είναι μιά ομάδα δολοφόνων, μιά συμμορία απατεώνων. Επιτέλους θα στηθεί μπροστά στο απόσπασμα η κυβέρνηση του εγκλήματος και της φρενίτιδας"
Ο Εμίλ Ζολά ανακοίνωσε στην Ωρόρ: "Ο λαός του Παρισιού θα θεραπευθεί από το πυρετό και θα ανδρωθεί με γνώση και πολιτισμό."
Τον ελιτισμό και την απεχθειά του στη Κομμούνα επέδειξε και το υπόλοιπο βαρύ πυροβολικό της Γαλλικής διανόησης. Σαίν Βικτόρ, Λεκόντ ντέλ'Ιλ, Κλαρεσί, Ταίν και Ρενάν.
Μόνο ο Βίκτωρ Ουγκώ πήρε κάποιες αποστάσεις από το Βέλγιο που είχε εγκατασταθεί από τον Απρίλη με τη nύφη του και τα δύο του εγγόνια δήλωσε: Αυτή η Κομμούνα είναι τόσο ηλίθια όσο και το Κοινοβούλιο είναι βάρβαρο. Κι απ'τις δύο πλευρές η τρέλλα... Αλλά η Γαλλία και η Δημοκρατία θα τα καταφέρουν"
Οι νικητές όρθωσαν ως θρίαμβο το ναό της Sacre -Coeur στο λόφο της Μονμάρτης,ευχαριστώντας τον δικό τους Θεό γιά το επίτευγμα τους. Μία στρογγυλή τούρτα με περιχυμένη λευκή σαντιγύ που οι χιλιάδες τουρίστες που την επισκέπτονται μάλλον αγνοούν το λόγο της ανέγερσής της.
Σχόλια