Ετσι επιγράφεται το άρθρο του φίλτατου Νίκου Μητσιάλη, που αναφέρεται στο γκρέμισμα της παράγκας προπονητηρίου της Αννας Κορακάκη αλλά και σε άλλες παράγκες, που δύσκολα γκρεμίζονται...
Τα μετάλλια και η παράγκα!!!
Βιάστηκε ο δήμαρχος και με το δίκιο του, έτσι όπως του ήρθε ξαφνικά το αναπάντεχο μαντάτο… Τι άλλο να έκανε; Εξετέθη από τα δύο ολυμπιακά μετάλλια που κατέκτησε η Κορακάκη και έδωσε τη παραγγελιά στον μπουλντοζιέρη να εξαφανίσει πάραυτα το τρανταχτό δείγμα της… φροντίδας με την οποία περιβάλλει η εξουσία κεντρική και αποκεντρωμένη, τον αθλητισμό γενικότερα και ειδικότερα εκείνον της επαρχίας! Όρμησε λοιπόν η μπουλντόζα και η παράγκα-σκοπευτήριο με τις λαμαρίνες και τα σαπιόξυλα, αποτελεί πλέον παρελθόν ! Όμως τι και αν γκρεμίστηκε… «Όπου κοιτάζω να κοιτάζεις, όλη η Ελλάδα ατέλειωτη παράγκα…»
Σε μια παράγκα με λαμαρίνες στο καταχείμωνο και η Κορακάκη εκεί, να σημαδεύει τη πρωτιά με παγωμένα δάκτυλα! Και τώρα τιμητικό απόσπασμα, κόκκινο χαλί και ο Κουρουπλής στητός! Δεν είναι δυνατόν λοιπόν να μένει ολόρθα η παράγκα δίπλα σ’ όλα αυτά τα μεγαλεία, μουτζουρώνοντας μια «εθνική γιορτή» και η εικόνα της ξεφτίλας να τηλε-φεύγει ρεζιλεύοντας μας διεθνώς… Γι’ αυτό και εδόθη η εντολή για γρήγορη κατεδάφιση! Μια εξουσία με παράτες, με φάτσες απούσες συνήθως από την επίπονη και πολύχρονή προσπάθεια των αθλητών, τώρα είναι έτοιμη να αποσπάσει και αυτή μερίδιο δόξας μεταλλίου… Από δίπλα και η νέα Δημοκρατία που τύπωσε στα γρήγορα αφίσα για την Ολυμπιακή πρωτιά της Κορακάκη υμνώντας την αριστεία… Προφανώς θεωρεί άριστο το γεγονός που κατήγγειλε η Ολυμπιονίκης ότι: «Μέχρι να πάρω την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Νέων (2014) και να μας δώσει ρούχα η Ολυμπιακή Επιτροπή, αγόραζα μπλούζες και τύπωνα την ελληνική σημαία, ώστε να φοράω τα χρώματα της χώρας μου στον αγώνα…»
Ο Τάσος Κορακάκης πατέρας και προπονητής της Άννας, μίλησε για τις πρώτες εικόνες που αντίκρισε από την κατεδάφιση του σκοπευτηρίου μετά την επιστροφή του από το Ρίο: «Δεν το περίμενα με τίποτα αυτό, είχα πράγματα που ήθελα να τα κρατήσω από εδώ, σαν ενθύμιο, είχα τους στόχους… Τους έχουν καταστρέψει, δεν βρήκα πράγματα που ήθελα να κρατήσω, από αυτή την παράγκα που είχαμε τόσα χρόνια και βγήκε η Άννα Ολυμπιονίκης…» Τι να σου κάνει και ο μπουλντοζιέρης αυτός μόνο κατεδαφίσεις ξέρει κάνει, δεν δήλωσε συλλέκτης ενθυμίων ο άνθρωπος! Το αντίθετο μάλιστα τα ενθύμια της παράγκας έπρεπε να καταστραφούν χωρίς βεβαίως να έχουν αντικατασταθεί τα ερείπιά της από ένα νέο κτίσμα σκοπευτηρίου, έτσι που να μπορούν να αθλούνται όσες και όσοι το επιθυμούν για να πάρουν τη θέση της Άννας κάποτε…
Αυτά όχι στη χώρα της παράγκας που «ανακαλύπτει» εκ των υστέρων τα μετάλλια, προκειμένου οι κάμερες να καδράρουν την εκάστοτε εξουσία να επαναλαμβάνει ακούραστα ότι θα παράσχει την: «Αμέριστη φροντίδα και συμπαράσταση για τα αθλούμενα νιάτα της χώρας…» Και μια λεπτομέρεια: η Σκοπευτική Ομοσπονδία Ελλάδας δεν αναγνωρίζει το πατέρα της Άννας σαν προπονητή! Φαίνεται ότι δεν έχει τα απαραίτητα προσόντα παρά την Ολυμπιακή πρωτιά που πέτυχε η προπονούμενη από αυτόν κόρη του… Βέβαια η Ομοσπονδία κρατά την επίσημη σφραγίδα, το πρωτόκολλο εισερχομένων-εξερχομένων και κυρίως το Ταμείο! Ο Κορακάκης μπορεί να έχει την διεθνή αναγνώριση μιας απολύτως επιτυχημένης προπονητικής βοήθειας στην προσπάθεια απόκτησης δύο Ολυμπιακών μεταλλίων! Δεν έχει όμως την αποδοχή της «σφραγίδας» και στην Ελλάδα, μόνο η οποιαδήποτε σφραγίδα μετράει! Οι Ολυμπιακοί αγώνες σε λίγο τελειώνουν, τα φώτα θα σβήσουν, η γιορτή θα λήξει, όμως η εξουσία της «σφραγίδας» στη χώρα της παράγκας, θα παραμένει εσαεί ακλόνητη για να σφραγίζει με τη μιζέρια της, κάθε προσπάθεια για το ταξίδι στο όνειρο…
Υ.Γ: Όχι, όχι αυτό δεν είναι τραγούδι Είναι η τρύπια στέγη μιας παράγκας και η «σφραγίδα» της μιζέριας που μας ακολουθεί…
Σχόλια