Η Ολυμπιάδα της Βραζιλίας ξεκίνησε και προσφέρεται και αυτή, όπως όλες οι τελευταίες για να αναλογισθούμε πως η σχέση της με το Ολυμπιακό πνεύμα και τα ιδανικά του είναι περίπου ίδια με την αντίστοιχη του φάντε με το ρετσινόλαδο. Γράφει σχετικά ο φίλτατος Νίκος Μητσιάλης...
Οι
«Ολυμπιονίκες» της αρπαχτής…
Που να το
φαντάζονταν οι αρχαίοι μας, όταν άναβαν τη «φλόγα» στον ιερό βράχο της Πνύκας,
που αυτή θα γίνονταν το πρόσχημα για χοντρές μαύρες κονόμες, πολιτικές
σκοπιμότητες και άθλια αλισβερίσια κάθε μορφής… Αν μπορούσαν να το διανοηθούν -
πράγμα αδύνατο - δεν θα την άναβαν ποτέ και αν τυχόν την είχαν αναμμένη θα την
μπουγέλωναν ευχαρίστως για να σβήσει! Εμβατήρια, παρελάσεις, πυροτεχνήματα,
σημαίες στην τελετή έναρξης και μετάλλια! Δυόμιση χιλιάδες μετάλλια θα δοθούν
σε νικητές που θα ανεβούν στο βάθρο και
πάντα κυρίαρχος στόχος να ξεπεραστούν τα προηγούμενα ρεκόρ, επιτυγχάνοντας νέα!
Αυτός ο πλανήτης συνεχώς όλο νέα ρεκόρ
σημειώνει και τα περισσότερα προς το χειρότερο… Και στο Ρίο πολύ πριν αρχίσουν
οι αγώνες, ξεκίνησαν τα ρεκόρ του ξηλώματος των Φαβελών που εμπόδιζαν την
επέκταση του Ολυμπιακού πάρκου και των γύρω «ζωτικών» χώρων… Κάτοικοι
προσπάθησαν ματαίως με συνεχείς αγώνες τους να σώσουν τις κοινότητες τους.
Χρησιμοποιώντας μέσα κοινωνικής δικτύωσης και διεθνή μέσα ενημέρωσης,
υποστήριξη από ακαδημαϊκούς και ακτιβιστές. Οτιδήποτε μπορούσαν να
χρησιμοποιήσουν για να αντισταθούν στους σχεδιαστές Ολυμπιακών κτισμάτων και
στους κατασκευαστές ακινήτων, που είχαν μετατρέψει τα δυτικά προάστια του Ρίο
σε έναν λαβύρινθο αυτοκινητοδρόμων, εμπορικών κέντρων και κυρίως συμπλεγμάτων
υπέρ πολυτελών κατοικιών!
Το «Ολυμπιακό» πνεύμα που χαρακτηρίζει
τη μεγάλη κομπίνα με τα αμέτρητα θύματα που κατοικούσαν στις Φαβέλες των
φτωχών, περιγράφεται με επιχειρηματική ψυχρότητα στη δήλωση του
δισεκατομμυριούχου ιδιοκτήτη της Carvalho Hosken, Carlos Carvalho, ο οποίος
εξήγησε με κυνική ειλικρίνεια ότι: «Οι φτωχοί δεν ανήκουν σε αυτές τις νέες,
αναβαθμισμένες γειτονιές. Δεν μπορείτε να μένετε σε ένα πολυτελές διαμέρισμα
και να ζείτε ταυτόχρονα δίπλα σε έναν ινδιάνο…» Είπε από το BBC Βραζιλίας,
χρησιμοποιώντας τον πορτογαλικό όρο της καθομιλουμένης που χαρακτηρίζει τους
γηγενείς της Βραζιλίας. «Δεν έχουμε κάτι εναντίον τους. Απλά και οι υπόλοιπες
εκτάσεις θα γίνουν πολυτελείς πολυκατοικίες…» O Da Silva είπε ότι αυτός είναι ο
λόγος που έπρεπε να καταστραφούν το γρηγορότερο οι Φαβέλες…
Στους Ολυμπιακούς της αρπαχτής αυτό
είναι το επικερδές «αγώνισμα» στο οποίο συμμετέχει μαζί και μ’ άλλους ομοίους
του ο…ειλικρινής ιδιοκτήτης της Carvalho Hosken, Carlos Carvalho! Αυτοί όλοι
δεν θα ανέβουν στο βάθρο για μετάλλιο, αλλά σαν ουσιαστικοί νικητές των
Ολυμπιακών του Ρίο θα τσεπώσουν δισεκατομμύρια από το ξερίζωμα των «ινδιάνων»
και το «σπίτωμα» των πλουσίων στα πολυτελή κτίσματα στους χώρους των
κατεδαφισμένων Φαβελών!!! Όμως και στις υπόλοιπες Φαβέλες, σύμφωνα με την
έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, επικρατεί «κλίμα τρόμου». Συνολικά 11 άτομα
δολοφονημένα από τις αρχές Απρίλη, από πυρά της Αστυνομίας με στόχο τους
«αμετανόητους υπερασπιστές» των συνοικιών της Φαβέλας. Μεταξύ των νεκρών και
ένα παιδί 5 ετών… Η ανάγκη της εξουσίας να απομακρύνει το πρόσωπο της φτώχιας ,
από τη πρόσοψη της Ολυμπιακής «γιορτής», χρησιμοποιεί ακόμα και πραγματικά
πυρά, τα οποία στοχεύοντας, υποτίθεται ναρκέμπορους «εξοστρακίζονται» αυτά συχνά-πυκνά, κτυπώντας
κατοίκους των Φαβελών…
Αχρείο πνεύμα αθάνατο τέτοιας και τόσης
αθλιότητας που μόλις η Ρωσία εισέβαλε στην Κριμαία, οι ολυμπιακές εποπτείες
αντιντόπινγκ «ανακάλυψαν» ότι οι Ρώσοι αθλητές-τριες αγωνίζονταν ντοπαρισμένοι!!!
Μόνο οι Ρώσοι ευρέθησαν τελικά χαπακωμένοι σ’ αντίθεση με όλους τους άλλους
αθλητές που πέρασαν το τεστ πεντακάθαροι, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, που
επιβεβαιώνουν τον κανόνα! Ας αναγνωρίσουμε πάντως πως η ΔΟΕ στάθηκε στο… ύψος
της, αφού μετά τα γρυλίσματα του Πούτιν παρέπεμψε το θέμα του ντόπινγκ στις επί
μέρους αθλητικές παγκόσμιες ομοσπονδίες που θα αποφασίσουν τελικά εάν θα
αγωνιστούν οι Ρώσοι αθλητές-τριες στα αγωνίσματα τους, στο και πέντε της
έναρξης της Ολυμπιάδας του Ρίο!
Αχρείο
πνεύμα αθάνατο που άφησε και σε μας, ανοιχτή αιμορροούσα πληγή με 20 και πλέον
δις ευρώ και ποιος ξέρει πόσα ακόμα στα απόκρυφα… Από εκείνους τους
αλησμόνητους Ολυμπιακούς της Αθήνας του 2004! Πολύχρωμα πυροτεχνήματα για τη πλέμπα και τρελό πάρτι
εργολάβων και πολιτικών, χορεύοντας το τσάμικο της αρπαχτής, σε μια
ψωροκώσταινα που ήταν ήδη στο παρά πέντε της μνημονιακής κόλασης… Παρ’ όλα αυτά
ας ευχηθούμε τα καλλίτερα στη δική μας Ολυμπιακή Αποστολή, σαν ανταμοιβή σε
προσπάθειες και κόπους που τα μέλη της κατέβαλαν, όλο αυτό το μακρύ διάστημα
της επίπονης και επίμονης προετοιμασίας τους!
Σχόλια