Μετά από τέτοιο αλύπητο χτύπημα της διαπλοκής, με ανάδειξη των αξίων, μέσα από διαφανείς διαδικασίες, που αποσκοπούν στην παλύτερη πληροφόρηση και αισθητική παιδεία των ελλήνων, μακρυά απο την εμπορευματοποίηση, πως να μην χαίρεσαι... Εναν τέτοιο χαρούμενο φίλο συνάντησε και ο φίλτατος Νίκος Μητσιάλης και γράφει σχετικά...
Αστον να χαίρεται…
Από μακριά έδειχνε με το χαμόγελο του νικητή το μέγεθος της επιτυχίας… Τον πλησίασα διστακτικά στην αρχή και επειδή δεν τον είχα συνηθίσει με αυτό το ύφος συγκράτησα την περιέργεια μου προκειμένου να εκδηλωθεί αυτός πρώτος. Σκέφτηκα μήπως ο «θρίαμβός» ήταν αποτέλεσμα της ανακοίνωσης των βάσεων στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα…Ίσως κάποιος πολύ δικός του, να κατάφερε να περάσει τη μεγάλη πόρτα της πανεπιστημιακής σοφίας, που παράγει τα τελευταία χρόνια διπλωματούχους μετανάστες ή πανεπιστημιακούς σερβιτόρους και ντελιβεράδες! Αλλά επειδή η συνάντηση μας ήταν πλησίον του μηχανήματος ανάληψης χρημάτων υπέθεσα πάλι μήπως ευτύχησε να διαπιστώσει πως δεν βρίσκονταν μεταξύ εκείνων, των πολλών που η σύνταξή τους πετσοκόφτηκε για πολλοστή φορά και με αριστερό κόφτη τώρα…
Και τότε με φωνή πάλλουσα και ανάμικτη από συγκίνηση και ενθουσιασμό απευθυνόμενος προς εμέ κουνώντας μου και το δάκτυλο, μου έλυσε την απορία: «Επιτέλους αποκατεστάθη η νομιμότης η διαπλοκή επατάχθη και εκτός άλλων η διαδικασία της αδειοδότησης των τηλεοπτικών καναλιών απέφερε εις τα ταμεία της χώρας το φοβερό ποσόν των 246 εκατομμυρίων ευρώ…» Ναι ο φίλος μου είναι λάτρης της καθαρεύουσας παρά το γεγονός ότι κλίνει προς τα αριστερά παιδιόθεν… Και συνεχίζοντας ακάθεκτος μου αράδιαζε τα πλεονεκτήματα και τα οφέλη που θα προκύψουν και για το τηλεοπτικό κοινό! Παθιασμένος, ξαναμμένος ίδιος οπαδός που επιτέλους η ομάδα του μετά από μια βροχή γκολάρες που έφαγε στο «μνημονιακό πρωτάθλημα» κατάφερε να βάλει το πολυπόθητο γκολ της ζωής της, κατατροπώνοντας τους… Καναλάρχες, εργολάβους, ολιγάρχες τουτέστιν τους ταλαράδες, γιατί ποιοι άλλοι θα μπορούσαν να πάρουν τις συχνότητες σ’ αυτό το ύψος, να βάλουν στο χέρι δηλαδή την περιουσία του…Λαού! Εδώ γελάει ο κάθε πικραμένος και τώρα «νομίμως» θα μπορούν να κάνουν την μεταμεσονύκτια «Ανατροπή» τους, όπως και πρώτα με τα ίδια αλλά και με άλλα εκλεκτά ταλέντα της…δημοσιογραφίας!
Αστον λοιπόν να χαίρεται τον φίλο μας πιστεύοντας που η «ομάδα» του «κατήγαγε νίκη περήφανη, νίκη περίλαμπρη!!!» όπως θα έλεγε και αυτός! Ευκαιρία να ανθίσει στο χειλάκι του ένα χαμόγελο αισιοδοξίας θεωρώντας πως η κυβέρνηση της δήθεν ριζοσπαστικής αριστεράς, η δική του κυβέρνηση δηλαδή, νίκησε τη διαπλοκή, δίνοντας πλέον επίσημη άδεια «κυκλοφορίας» στα Βραζιλιάνικα και στα Τούρκικα τηλε-σήριαλ! Στις εκπομπές πολιτισμού της ξεφτίλας και της τσίκνας μιας κατσαρόλας γκουρμέ συνταγών… Το ελεύθερο στα τηλε-παιγνίδια της απάτης. Και κυρίως στις εκπομπές ενημέρωσης και πολιτικού διαλόγου, για να καναλιζάρουν αδειοδοτημένα πλέον τη σκέψη της «μάζας», πιστεύοντας ότι μπορούν να την κάνουν και πάλι, «μπιφτέκι» στο μεγάλο τραπέζι της διαπλοκής… Είναι τόσο λίγες οι ευκαιρίες για να χαρεί κάποιος σ’ αυτή τη χώρα της ψυχικής μαυρίλας, που πρέπει να το σκεφτείς πολύ αν θα πρέπει να του εξηγήσεις μουτζουρώνοντας του, το σκηνικό που έφτιαξε στο μυαλό του, ακούγοντας τους διθυράμβους της κυβερνητικής εκπροσώπου…
Εξ άλλου τόσοι και πόσοι, δεν βρέθηκαν στην ίδια θέση μ’ αυτόν τον «χαρούμενο» φίλο που πιστεύει ότι μια αγορασμένη άδεια θα αλλάξει το τηλεοπτικό τοπίο υπέρ του Λαού, τότε που πίστεψαν πως ο Τσίπρας θα έσκιζε τα μνημόνια; Και οι άλλοι στην ίδια ακριβώς θέση δεν βρέθηκαν, με το ίδιο πλατύ χαμόγελο αισιοδοξίας όταν ο δικός τους, διαβεβαίωνε το πανελλήνιο ότι λεφτά υπάρχουν; Όσο για τους γαλάζιους που ετοιμάζονται να καγχάσουν ειρωνικά σε στυλ Άδωνη, ας θυμηθούν πόσο ετοιμοπόλεμοι υπήρξαν όταν ο Αντώνης ως αντιμνημονιακός «Γκεβάρα» πυροβολούσε τους «εταίρους» και το πρώτο Παπανδρεϊκό μνημόνιο, πριν το κάνει κόνισμα προσκυνώντας τη Μέρκελ με εκείνο το αλησμόνητο «ουδείς αναμάρτητος»! Βέβαια υπάρχουν και εκείνοι που πιστεύουν με θρησκευτική ευλάβεια πως είναι δυνατόν στις σημερινές παγκόσμιες συνθήκες, οι προλετάριοι της χώρας μας να καταλάβουν το… Μαξίμου! Είναι αναγκαίο να πιστεύει ο καθένας μας σε κάτι, αλλά είναι δολοφονικά απάνθρωπο να επαληθεύεται συνεχώς ο εθνικός μας ποιητής μετά από τόσα χρόνια με εκείνο το: «Δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και αγαπημένε. Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε…»
Σχόλια