Συμβαίνουν τώρα στην Ουκρανία...

Είναι καιρός, που οι εμπνευστές των "πορτοκαλί επαναστάσεων" αποφεύγουν να μας ενημερώνουν για τους "αγώνες" και τους " αγωνιστές" της ελευθερίας... Στην ουσία πρόκειται για ένα πογκρόμ διώξεων εναντίον κάθε αντιπολιτευόμενης φωνής στην χώρα, που κυβερνούν συνασπισμένοι κρυφοφασίστες με ανοιχτούς ναζιστές, υπό την φιλόστοργη στέγη των ... φανατικών οπαδών της Δημοκρατίας στην Δύση... Η συνέντευξη της Βερόνικα Γιουνκίνα στην Αφροδίτη Τζιαντζή είναι αρκούντως αποκαλυπτική και πληροφοριακή. Αντιγράφουμε από την Εφημερίδα των Συντακτών.

Βερόνικα Γιουκνίνα: «Στην Ουκρανία γίνεται πόλεμος κατά του άμαχου πληθυσμού»

Βερόνικα Γιουκνίνα
Συναντήσαμε τη Βερόνικα Γιουκνίνα, ή Νίκα όπως συστήνεται, στη Γεωπονική Σχολή, λίγο πριν μιλήσει σε ένα πολυπληθές κοινό μαζί με αριστερούς αγωνιστές από την Τουρκία και τη Ροζάβα του συριακού Κουρδiστάν, προσκεκλημένη του Φεστιβάλ «Αναιρέσεις» της Νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση.
Βλέποντάς την, είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι η νεαρή πολύγλωσση μεταφράστρια που ζούσε χρόνια στη Δ. Ευρώπη επέστρεψε οικειοθελώς στην ανατολική Ουκρανία για να βρεθεί στο πλευρό των αντάρτικων πολιτοφυλακών, στη δίνη ενός αιματηρού όσο και πολύπλοκου εμφυλίου πολέμου.


-Συνήθως όταν ξεσπάει ένας εμφύλιος πόλεμος η φυσιολογική αντίδραση είναι να φύγεις όσο δυνατόν πιο μακριά. Εσείς πώς κάνατε το αντίθετο;

Οταν ξέσπασαν τα γεγονότα του ευρω-Μαϊντάν πήγαινα από τη μια ευρωπαϊκή χώρα στην άλλη, αναζητώντας εργασία ως μεταφράστρια.

Παρακολουθούσα τα γεγονότα στο Ιντερνετ, μιλούσα με φίλους μου που συμμετείχαν στις συγκεντρώσεις του Μαϊντάν. Στην αρχή το ευρω-Μαϊντάν μού φαινόταν σαν μια πορτοκαλί επανάσταση νούμερο δύο.
Είδα ότι είναι ενορχηστρωμένο από τα πάνω και δεν πίστευα ότι θα αλλάξει κάτι προς το καλύτερο, όπως δεν άλλαξε το 2004. Μετά οι φίλοι μου άρχισαν να γίνονται πολύ επιθετικοί απέναντί μου, ενστερνίζονταν εθνικιστικές ιδέες, μιλούσαν για ρωσική εισβολή.
Με απειλούσαν επειδή ασκούσα κριτική στο Μαϊντάν. Τρόμαξα. Καθοριστικός παράγοντας ήταν η απόρριψη από τους φίλους μου.
Μου είπαν: «Δεν θέλουμε να έχουμε σχέση μαζί σου. Θα σου κόψουμε το λαρύγγι». Το βίωσα ως προσωπική τραγωδία. Αρχισα να παρακολουθώ ακόμα πιο στενά τα γεγονότα.
Τον Απρίλιο και τον Μάιο του '14 πήγα να δω την οικογένειά μου στο Χάρκοβο. Πήγαινα σε διαδηλώσεις του αντι-Μαϊντάν, πολλοί διαδηλωτές συνελήφθησαν. Πήγαινα στα αστυνομικά τμήματα να διαμαρτυρηθώ.
Εκεί ήρθα σε επαφή με αριστερούς κύκλους του αντι-Μαϊντάν. Τα γεγονότα που με σημάδεψαν ήταν ο εμπρησμός του Κτιρίου των Συνδικάτων στην Οδησσό, από ακροδεξιούς, με 42 νεκρούς και οι βομβαρδισμοί στο Σλαβιάνσκ, όταν είδα τα πρώτα διαμελισμένα πτώματα.
Τότε άρχισε να ωριμάζει μέσα μου η ιδέα να ενταχθώ στην πολιτοφυλακή. Ομως φοβόμουν πάρα πολύ.
Επέστρεψα στην Δ. Ευρώπη, συνδέθηκα με Ευρωπαίους αριστερούς και αντιφασίστες και συνδιοργάνωσα καμπάνιες πληροφόρησης και αλληλεγγύης στην ανατολική Ουκρανία, σε γερμανικές και ιταλικές πόλεις.
Τον Γενάρη πήρα την απόφαση να ζήσω στο Ντονμπάς. Να δω τι συμβαίνει από πρώτο χέρι.


-Πού μείνατε πρώτα;

Στην πόλη Σταχάνοφ, προπύργιο των Κοζάκων (σ.σ. ονομάστηκε προς τιμή του ανθρακωρύχου Αλεξέι Σταχάνοφ, που έσπασε ρεκόρ παραγωγικότητας, εξ ου και η λέξη «σταχανοφισμός»).

Είχα πρόσκληση ως διερμηνέας ενός Κοζάκου οπλαρχηγού για μια συνέντευξη. Ηταν η πρώτη μου απευθείας επαφή με τις πολιτοφυλακές.


-Οι Κοζάκοι έχουν φιλομοναρχική παράδοση. Ποια είναι ιδεολογία τους;

Οι Κοζάκοι είναι στρατιωτική οργάνωση και βρήκαν τη θέση τους στις πολιτοφυλακές. Η ιδεολογία τους είναι να δημιουργήσουν μια ανεξάρτητη Δημοκρατία των Κοζάκων, με αποστολή τους τη φύλαξη των ρωσικών συνόρων.

Πριν από 100 χρόνια πολέμησαν με τους λευκοφρουρούς ενάντια στους κομμουνιστές. Τώρα έχουν ενταχθεί στις πολιτοφυλακές κάτω από τα κόκκινα λάβαρα.
Αυτό είναι όντως παράδοξο. Αλλά και ο όρκος τους είναι τρομερά αντιφατικός.
Οταν τους πρωτοείδα στις πλατείες έλεγαν: «Δεν θα σταματήσω να μάχομαι μέχρι την εγκαθίδρυση ενός σοσιαλιστικού κράτους και της λαϊκής εξουσίας».


-Δεν το θεωρείτε ενοχλητικό οι κομμουνιστές να μάχονται μαζί με νοσταλγούς της μεγάλης Ρωσίας, που κρατάνε σημαίες του τσάρου και σταυρούς;

Ολοι οι στρατιώτες έχουν σταυρούς. Ακόμα και οι κομμουνιστές.

-Ποιος ο ρόλος της Εκκλησίας στην Ουκρανία;

Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ η Εκκλησία άρχισε σταδιακά να κερδίζει δύναμη. Νομίζω ότι αντικατέστησε τον ρόλο της κομμουνιστικής ιδεολογίας, σαν υποκατάστατο.

Και οι δύο Ορθόδοξες Εκκλησίες ανατολικής και δυτικής Ουκρανίας υπάγονται στο Πατριαρχείο της Μόσχας, αν και στη δυτική Ουκρανία υπάρχει και Καθολική Εκκλησία.
Με το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου ξεκίνησαν να καταδιώκουν τους κληρικούς που υπάγονται στη Μόσχα.
Επιτίθενται πλέον σε εκκλησίες, με τη βοήθεια του Δεξιού Τομέα, βιαιοπραγούν εναντίον κληρικών στη δυτική Ουκρανία.
Στην ανατολική Ουκρανία η Εκκλησία υπάγεται στο Πατριαρχείο της Μόσχας και υποστηρίζει απόλυτα τις Λαϊκές Δημοκρατίες.


-Υπάρχει κεντρική εξουσία στο Λουγκάνσκ και το Ντονέτσκ;

Στην αρχή κυβερνήτες με ένοπλα τάγματα καταλάμβαναν διαφορετικές πόλεις. Δεν υπήρχε κεντρική εξουσία.

Τα αρχηγεία των ταγμάτων λειτουργούσαν ως διοικητικά κέντρα, συγκεντρώνοντας και διανέμοντας ανθρωπιστική βοήθεια. Η παραγωγή είχε σταματήσει εντελώς λόγω του πολέμου. Είχε εγκατασταθεί ένα είδος στρατιωτικού κομμουνισμού.


-Αυτό και αν είναι αντιφατικό.

Το «κομμουνιστικό» το λέω επειδή είχε καταργηθεί το χρήμα, ο κόσμος έπρεπε να επιβιώσει, οπότε οι πολιτοφυλακές δεν υπερασπίζονταν μόνο στρατιωτικά τις πόλεις, αλλά έπρεπε να αντιμετωπίσουν και τις πιο επείγουσες ανάγκες του πληθυσμού, για υγεία, σίτιση, παιδεία, ασφάλεια.

Αρχικά η κατάσταση θύμιζε πολλά μικρά φέουδα. Ομως μετά τη Συμφωνία του Μινσκ η κατάσταση άλλαξε.
Η Μόσχα άρχισε να επιβάλλει τις δικές τις βλέψεις, στις εκλογές επέβαλλε τους ανθρώπους της στην κεντρική κυβέρνηση.


-Θεωρείτε ότι οι κυβερνήσεις ελέγχονται από τη Μόσχα;

Εμμεσα, ναι. Αυτός που στέλνει βοήθεια υπαγορεύει και τους κανόνες. Και η Ρωσία δεν στέλνει μόνον ανθρωπιστική βοήθεια αλλά και πυρομαχικά για τον στρατό.

Τώρα η Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ διεξάγει καμπάνια για στρατιωτική ενοποίηση. Δεν υπάκουσαν όμως όλοι.
Οι Κοζάκοι είπαν όχι. Το ίδιο και η ταξιαρχία Φάντασμα του κυβερνήτη Μοζγκοβόι, που πρόσφατα δολοφονήθηκε, με την οποία και συνεργάζομαι σε θέματα Τύπου.


-Πώς θα περιγράφατε όσα συμβαίνουν στην ανατολική Ουκρανία; Ως σύγκρουση εθνικισμών, αγώνα για την επιβίωση, μάχη για την εθνική αυτοδιάθεση ή όλα αυτά μαζί;

Ολα μαζί. Πάνω απ' όλα είναι μάχη για την επιβίωση, γιατί γίνονται βομβαρδισμοί. Ισως αν δεν μας βομβάρδιζαν να μην υπήρχαν τόσες πολιτοφυλακές.

-Ποια είναι τα αισθήματα του πληθυσμού για τη Ρωσία;

Αν ρωτήσεις τον κόσμο αυτόν πώς βλέπουν το μέλλον τους, οι περισσότεροι θα σου πουν ότι «θέλουμε να είμαστε μαζί με τη Ρωσία, αυτοί θα μας βοηθήσουν». Θα ακολουθήσω τη θέληση του κόσμου, αλλά οι ίδιοι πρέπει να αποφασίσουν.

-Οι βομβαρδισμοί συνεχίζονται παρά την εκεχειρία. Πιστεύετε ότι θα κλιμακωθούν οι συρράξεις;

Είναι σίγουρο ότι οδεύουμε σε κλιμάκωση. Κατ' αρχάς από το καθεστώς του Κιέβου έχουν πληθύνει οι αναφορές σε υποτιθέμενη ρωσική επέμβαση.

Δεύτερον, οι πληροφορίες από τις πολιτοφυλακές αναφέρουν συγκέντρωση βαρέων στρατιωτικών οχημάτων στα σύνορα.
Προάγγελος κλιμάκωσης είναι επίσης η παρουσία πολεμικών πλοίων των ΗΠΑ και του Καναδά στη Μαύρη Θάλασσα και οι αφίξεις εκπαιδευτών του ΝΑΤΟ στον ουκρανικό στρατό.


-Μετά τη δολοφονία του Μοζγκοβόι, ποιο είναι το ηθικό των στρατιωτών της ταξιαρχίας Φάντασμα;

Ο θάνατος του Μοζγκοβόι δεν επηρέασε το ηθικό του στρατεύματος, γιατί τους τελευταίους μήνες ο Μοζγκοβόι είχε αποσυρθεί από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις και έριχνε το βάρος σε ανθρωπιστικές και πολιτικές δράσεις.

Οι στρατιώτες δένονται με τους διοικητές που βλέπουν καθημερινά. Αυτοί είναι ακόμα εκεί.


-Ποιο μήνυμα στέλνετε στο ελληνικό κοινό;

Κατ' αρχάς να μην πιστεύουν όλα όσα διαβάζουν στα ΜΜΕ, αλλά μόνον όσους ρεπόρτερ έχουν βρεθεί οι ίδιοι στο Ντονμπάς.

Δεύτερον, να πιέσουν την ελληνική κυβέρνηση να μην παρέχει πολιτική ή άλλη υποστήριξη στο καθεστώς του Κιέβου.
Παρουσιάζουν τις Δημοκρατίες της ανατολικής Ουκρανίας σαν τρομοκράτες, όμως αυτό που πραγματικά συμβαίνει δεν είναι ένας πόλεμος ενάντια σε αυτονομιστές, αλλά ένας πόλεμος πρώτα και κύρια ενάντια στους αμάχους.
Τα περισσότερα θύματα των βομβαρδισμών είναι άμαχοι.

Ποια είναι:

Ουκρανή διερμηνέας και μεταφράστρια. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Χάρκοβο, πριν από δέκα χρόνια μετανάστευσε στη Δ. Ευρώπη.
Επέστρεψε στην Ουκρανία την άνοιξη του 2014, όπου πήρε μέρος στο κίνημα του αντι-Μαϊντάν.
Τους τελευταίους μήνες ζει στην πόλη Αλτσέφσκ, στη Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ και συνεργάζεται με το κομμουνιστικό τμήμα της ταξιαρχίας Πρίζρακ (Φάντασμα) σε θέματα Τύπου και επικοινωνίας.
Πρωτοστάτησε στη διοργάνωση διεθνιστικού αντιφασιστικού φόρουμ αλληλεγγύης στο Αλτσέφσκ τον Μάιο, όπου συμμετείχε και η ελληνική Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στην Ουκρανία.

Σχόλια