Η εκλογή ενός ρατσιστή, βαθειά συντηρητικού ημιφασίστα στην προεδρία των ΗΠΑ προβληματίζει... Οχι γιατί η αντίπαλός του διακρίνονταν για την προοδευτικότητά τους... Ισα, ϊσα... Το κύριο θλιβερό της υπόθεσης είναι πως και οι δύο έπαιζαν χωρίς αντίπαλο τουλάχιστον στο επίπεδο της εκλογικής μάχης... Η ιστορία βέβαια δεν γυρνάει πίσω, αλλά καλό είναι να γνωρίζουμε τους παρόντες συσχετισμούς για να έχουμε δικαίωμα στο σχεδισμό και την υποστήριξη προοπτικών... Γράφει η Μαρία Ηλιάδη στην ISKRA και αναπαράγουμε...
Ο ΝΕΟΣΥΝΤΗΡΗΤΙΣΜΟΣ, ΤΟ ΠΑΡΑΚΜΙΑΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ
ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕΤΑ ΤΟ BREXIT ΚΑΙ ΤΗ ΝΙΚΗ ΤΡΑΜΠ
Μετά την νίκη Τραμπ στις ΗΠΑ η κυβέρνηση Τσίπρα και το μνημονιακό κατεστημένο της χώρας και μαζί τους και η μιντιοκρατίακαι οι δημοσκοπήσεις, μοιάζουν ωςπροπαγανδιστικά απολιθώματα.
Όλοι αυτοί είχαν συνδέσει την τύχη και την ύπαρξη τους με τοBremain και το παραδοσιακό νεοφιλελεύθερο ιμπεριαλιστικό και νεοψυχροπολεμικό κατεστημένο των ΗΠΑ.
Τα πράγματα όμως ήρθαν πάνω – κάτω.
Το Bremain έγινε Brexit, κλονίζοντας βαθιά την ήδη παραπαίουσα ΕΕ και ειδικότερα την ευρωζώνη.
Η ιμπεριαλιστική ορθοδοξία των ΗΠΑ, η οποία έδινε τον τόνο στις παγκόσμιες εξελίξεις και την οποία αντιπροσώπευε η Χ. Κλίντον, ως διάδοχος του Ομπάμα, δίνει τη θέση της σε ένα ιδιόμορφονεοσυντηρητισμό, με αβέβαια ακόμα χαρακτηριστικά με αβέβαιες προεκτάσεις και αβέβαιεςπροοπτικές.
Το αίνιγμα της πορείας των ΗΠΑ, γίνεται αίνιγμα για τον παγκόσμιο καπιταλισμό, τις μορφές ύπαρξης του και τις προοπτικές του, αν και είναι βέβαιο ότι αυτός θα ακολουθήσει πιο αντιδραστικές κατευθύνσεις.
Οι μορφές και πολιτικές με τις οποίες θα εκφρασθεί ο αμερικάνικός ιμπεριαλισμός και καπιταλισμόςτο επόμενο διάστημα θα κρίνουν σε αρκετό βαθμό τις εξελίξεις σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Το βέβαιον είναι ότι μετά το Brexit και τη νίκη Tραμπ μια φάση ανακατατάξεων και αναπροσανατολισμού ανοίγει για όλη την Ευρώπη και τον πλανήτη.
Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση γέννησε βαθιές αμφισβητήσεις του νεοφιλελευθερισμού της ΕΕ και της “παγκοσμιοποίησης”, οι οποίες προς το παρόν φέρνουν το πρόσημο ενός βαθιά νεοσυντηρητικού ρεύματος με χαρακτηριστικά, που μπορεί να αποδειχθούν ιδιαίτερα επικίνδυνα.
Ο νεοσυντηριτικός ριζοσπαστισμός εκμεταλλεύεται όχι μόνο τις οικονομικοκοινωνικές επιπτώσεις της καπιταλιστικής κρίσης αλλά και την απουσία μιας Αριστεράς, που μοιάζει καθηλωμένη και ανέτοιμη να αμφισβητήσει επιθετικά και σε βάθος τα ιμπεριαλιστικά δόγματα του “ευρωπαϊσμού”, των “απορρυθμίσεων” και της “παγκοσμιοποίησης”
Χωρίς επανεμφάνιση μιας επαναθεμελιωμένης, χειραφετημένης και ριζοσπαστικής Αριστεράς, που θα πάψει να μαγεύεται από τις δήθεν “διεθνιστικές” εκφάνσεις του “καπιταλισμού της αγοράς” και τα δόγματα του, στα οποία προεξάρχουσα θέση έχουν οι “απορρυθμίσεις” και οι “απελευθερώσεις”, η ΕΕ και η “παγκοσμιοποίηση” με τους διεθνείς θεσμούς της, είναι βέβαιον ότι η Ευρώπη και ο κόσμος θα γνωρίσουν αποπνικτικές, έμφοβες, σκοτεινές και σκοταδιστικές μέρες και εποχές.
Όσον αφορά την Ελλάδα όσο πιο γρήγορα απαλλαγεί από το παρακμιακό, αναχρονιστικό,ξεπερασμένο και βαθιά αντιδραστικό και καταστροφικό μνημονιακό κατεστημένο, που σήμερα εκφράζουν κατά κύριο λόγο Τσίπρας και Μητσοτάκης, τόσο περισσότερο θα είχε προϋποθέσεις επιβίωσης, ανάσας και προοπτικής.
Γι αυτό σήμερα όσο ποτέ χρειάζεται το πιο πλατύ μέτωπο όλων των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που θέλουν και μπορούν να αντιπαρατεθούν στο νεοφιλελευθερισμό, στα μνημόνια, την ευρωζώνη και την ΕΕ σε ένα δρόμο κυριαρχίας, ανεξαρτησίας και προοδευτικών μετασχηματισμών.
Ένα τέτοιο μέτωπο στη χώρα μετά το Brexit και τη νίκη Τραμπ γίνεται θέμα ύπαρξης και προοπτικής για την Ελλάδα.
Σχόλια