Εχει ο καιρός γυρίσματα...

Η ΦΑΙΑΚΙΑ δεν χρειάζεται να γνωστοποιήσει με το κείμενο αυτό τα αισθήματά της για τον εκδιωχθέντα Υπουργό Παιδείας Νίκο Φίλη... Και φυσικά δεν θεωρεί υποχρέωσή της να το κάνει, πιστεύοντας οτι ο καθαρός λόγος δεν χρειάζεται επεξηγήσεις, που είναι πάντοτε αναγκαίες μόνον εκεί που φωλιάζει η καχυποψία, η ίντριγκα και -πάνω από όλα- ο δογματισμός. Ο αποπεμφθείς Υπουργός υπήρξε επίλεκτο μέλος της Γ' μνημονιακής κυβέρνησης με ...αγώνες για την επικράτηση αυτής της πολιτικής και με "αναγνώριση" των αγώνων του. Και πάλι στο θέμα μας, όμως.
Η αποπομπή του Νίκου Φίλη έχει πολλαπλή ιστορικοπολιτική σημασία. Πρώτα από όλα, μας υπενθυμίζει απολύτως τεκμηριωμένα, πως η Ελληνική Πολιτεία στο έτος 2016 δεν έχει καταφέρει να ενσωματώσει βασικές κατακτήσεις της Γαλλικής επανάστασης του 1789... Ετσι ο διαχωρισμός του κράτους από την Εκκλησία παραμένει μέγα ζητούμενο στοιχειώδους πολιτειακής δημοκρατικότητας μακρυνό και δυσθεώρητο... Το τρίπτυχο Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια είναι πανίσχυρο στη δημόσια ζωή του τόπου εδώ και κάποιες δεικάδες χρόνια "ελεύθερου" βίου, ενώ το εθνοσωτήριο: Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών όχι μόνον κυριαρχεί αλλά καιρός είναι να βελτιωθεί προς το: Ελλάς Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών... Σε πρόσφατη τελετή βάπτισης στον Αη Δημήτρη Τον Λουμπαρδιάρη, πληροφορηθήκαμε την εξαιρετικά λεπτή σημασία της Ορθόδοξης τελετής, που μας διαχωρίζει από τους αιρετικούς και σχισματικούς καθολικούς... Αυτά μας εκήρυξε νεαρός λεβίτης περίπου τριάντα ετών...
Η αποπομπή Φίλη μας θυμίζει ακόμη, πως "προοδευτικοί" ιεράρχες όπως ο Αρχιεπίσκοπος, ο Σιατίστης κ.λ.π. δεν έχουν κανένα πρόβλημα να σφιχταγκαλιστούν με τους Αμβρόσιους, μπροστά στον "κοινό εχθρό". Τόχουμε ζήσει πολλές φορές στην ιστορία του τόπου και οι φωτεινές αξιομνημόνευτες εξαιρέσεις ιεραρχών, που στάθηκαν δίπλα στον λαό ακόμη και στα πιο δύσκολα είναι δυστυχώς εξαιρέσεις, που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. 
Η ειλικρινής - πιστεύουμε- συγκίνηση του εκδιωχθέντα κατά την επισημοποίηση της αποπομπής του, μοιάζει να βρίσκεται σε αντίθεση με τον λάβρο υβριστή Φίλη, που είχε αναλάβει εργολαβικά πριν από έναν χρόνο και κάτι να πριονίσει την καρέκλα και να σπιλώσει την προσωπικότητα της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Και εδώ, βέβαια, αξίζει να θυμίσουμε το βιβλικό: Μάχαιραν έδωσες, μάχαιραν θα λάβεις... Οι "μαχαιριές" προς την Κωνσταντοπούλου ανήκουν στην ίδια (μπορεί και χειρότερη) κατηγορία ηθικής συγκρότησης και πολιτισμού με αυτές, που στράφηκαν κατά του Φίλη... Και προοδευτικό, γνήσια αριστερό, είναι να κατανοήσεις αυτή την ταύτιση, πέρα από προσωπικές φορτίσεις και εμπλοκές... Αυτό μπορεί και πρέπει να είναι το συμπέρασμα γνήσιων αυτοκριτικών και κριτικών διαλογισμών... Το: άλλο τότε, άλλο τώρα το εβίωσαν με πολύ ενθουσιασμό και περισσεύουσα αφέλεια οι ίδιοι οι αριστεροί... Τραγικότερη καταγραφή οι κατήγοροι των σταλινικών δικών, που μετά σχεδόν σταθερό χρόνο (περίπου 2 χρόνια) μετατρέπονταν σε μελλοθάνατους κάτω από παρόμοιο κατηγορητήριο εκφωνημένο από άλλους απροϊδέαστους κατήγορους και προσεχείς μελλοθάνατους...
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, μόνον για τους ισχυρούς... Η χωρίς αρχές χρησιμοποίηση των μέσων αργά ή γρήγορα θα φαυλοκυλκώσει και θα ματαιώσει τις επιδιώξεις των ανίσχυρων, των εξεγερμένων. Η πολλαπλή και κατά περίπτωση ηθική είναι βαθειά μικροαστική και βαθύτατα αντιδραστική... Η συνέπεια πάνω και πέρα από μικρο-συναισθηματικές περέλξεις μπορεί να κατοχυρώσει την ουσία λόγων και έργων. Μόνον έτσι μπορούμε να αντιπαρέλθουμε με το μικρότερο τίμημα τα γυρίσματα του καιρού...Αυτό το ήθος είναι σημαντικότατο εργαλείο για την επιθυμητή ηγεμονία των αριστερών ιδεών μέσα στην κοινωνία...

Σχόλια