Εικόνες άγριες, ακατάλληλες για παιδιά. Οι
εκφωνητές συνιστούν να τα απομακρύνετε από την οθόνη. Για να μην δούνε τα ωχρομελανιασμένα
κουφάρια άλλων παιδιών...
Ξεκίνησαν από τις αφρικανικές πατρίδας τους. Στερημένοι,
φτωχοί, πονεμένοι.
Η ευρώπη το όνειρο.Tο δικαίωμα στη ζωή για ένα σπίτι, ένα ζεστό πιάτο φαγητό, μία ελπίδα για τα
παιδιά.
Ευρωπαίοι κεφαλαιοκράτες οι πραγματικοί ένοχοι για
την δυστυχία τους και το ξεσπίτωμά τους. Ευρωπαίοι και οι ανθρωποφύλακες που
τους αποκλείουν το δρόμο για μία στοιχειώδη ζωή. Και εμείς ένοχοι... Με την ανοχή
μας στην κτηνωδία του ανενδοίαστου κεφαλαίου, που κακοποιεί και τη δική μας
ζωή... Την κάθε ζωή. Όχι από κακή πρόθεση αλλά από απλή κάκιστη φύση.
Το ταξίδι ξεκίνησε με ένα από τα γνωστά σαπιοκάραβα,
οδηγημένο από έναν από τους γνωστούς εμπόρους ψυχών και σωμάτων.
Στο δρόμο βούλιαξαν. Γυναίκες, άντρες, παιδιά, γέροι.
Κάποιοι πήγαν κατευθείαν στον πάτο κάποιοι
άλλοι προσπάθησαν... Η θάλασσα γέμισε κουφάρια… Είναι από μέρες εκεί και έχουν
πάρει το χαρακτηριστικό χρώμα της σαπίλας. Κουφάρια, πτώματα διαμελισμένα, τυμπανιασμένα μένουν
εκεί μέχρι να τα μαζέψουν οι ανθρωποφύλακες της Εσπερίας. Προς δόξαν της
δημοκρατικής φιλελεύθερης και μεταρρυθμισμένης Ευρώπης που τόσο πολύ επιθυμούν
να της μοιάσουμε οι φραγκολεβαντίνοι της ημεδαπής.
Οι ακτές της Ισπανίας γεμίζουν κουφάρια, οι ακτές
της Ευρώπης γεμίζουν κουφάρια. Τα τείχη της Ευρώπης κρατάνε λυσσασμένα στη
λαίλαπα των απελπισμένων.
Η ευτυχία είναι πολύτιμο υλικό, που δεν μπορεί να
διανέμεται ασύστολα και στους σκύλαραπες της Αφρικής… Καλή η δημοκρατία, καλή η
ελευθερία, καλή η σοσιαλδημοκρατία αλλά υπάρχουν και όρια... Και τα όρια αυτά
τα περιγράφουν τα μελανιασμένα κουφάρια στις ακτές της Ισπανίας, στις ακτές της
Ιταλίας, στις ακτές της Ελλάδας.
Να χαιρόμαστε τον φιλελεύθερο δυτικό πολιτισμό
μας...
Σχόλια