Η κρίση, που δομείται πάνω στα πτώματα εκατομμυρίων ανθρώπων, μπορεί και πρέπει τελικά να έχει μία σπουδαία χρησιμότητα. Να δώσει την ευκαιρία σε όλους τους καταπιεζόμενους του πλανήτη, να κατανοήσουν, πως η κρίση δεν είναι συγκυριακή αλλά δομική και χαρακτηριστική του καπιταλισμού... Είναι ακόμη ευκαιρία να κατανοηθεί, πως οι περίοδοι του "παρέχοντος" καπιταλισμοιύ έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί και πως κάθε έξοδος χωρίς την πορεία προς ανατροπήτου συστήματος θα συνεπάγεται ασυγκρίτως μεγαλύτερη βαρβαρότητα.
Στην μείωση των περιθορίων αναφέρεται και το άρθρο του φίλτατου Νίκου Μητσιάλη, που αναπράγουμε.
Είναι αργά για διόρθωση πορείας…
Μαύρα κοράκια με
νύχια γαμψά… Πρώτα το απροσδόκητο Brexit και στη
συνέχεια η εκλογή Τράμπ! Τον Απριλομάη οι γαλλικές προεδρικές εκλογές. Η Γαλλία
δεν είναι Ολλανδία, δεν είναι Ισπανία, ακόμα ούτε Ιταλία… Εκτός άλλων
σημαντικών οικονομικών μεγεθών είναι αξιόλογη στρατιωτική δύναμη με διάσπαρτες
στρατιωτικές βάσεις σ’ όλη την Αφρική και το κυριότερο πυρηνική δύναμη! Κάθε
μέρα που περνάει με τη βοήθεια του γενικού αλαλούμ και της διαφθοράς που
υπάρχει στον παραδοσιακό γαλλικό δικομματισμό, διαμορφώνονται συνθήκες ευνοϊκές
για το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο. Σκηνικό πολιτικό που διευκολύνεται και από την
απουσία μαζικού εργατικού-αριστερού κινήματος… Αποτέλεσμα των ανοδικών
δημοσκοπικών ποσοστών του FN είναι βεβαίως η
πολιτική λιτότητας αλλά και η δουλική στάση των Σαρκοζί και Ολάντ στις
«οδηγίες» του γερμανικού διευθυντηρίου. Το «Πρώτα η Γαλλία», της Λεπέν είναι σύνθημα
που απαντά εκτός άλλων σ’ αυτήν την υποταγή των κεντροδεξιών και των
σοσιαλιστών στο Βερολίνο. Μια νίκη της Λεπέν στο δεύτερο γύρο είναι
φυσικά πολύ δύσκολη, αλλά όχι παντελώς αδύνατη.
Μπορεί για χώρες περιφέρειας, ακόμα και για κρατικά μεγέθη
όπως της Ιταλίας, Ισπανίας να είναι δυνατόν να υπάρξουν «εμβαλωματικές» λύσεις
και παντρέματα με βολικούς «ηγέτες» στις αναμενόμενες εκλογικές αναμετρήσεις,
όπως στην περίπτωση των εναλλασσόμενων μνημονιακών ελληνικών κυβερνήσεων… Στην
περίπτωση όμως επικράτησης της ακροδεξιάς Λεπέν στις επικείμενες γαλλικές προεδρικές
εκλογές, το οριστικό τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι μη αναστρέψιμο. Φαίνεται
και από την γερμανική αρθρογραφία ότι η Μέρκελ προσπαθεί, αργά πλέον να
αποχαιρετήσει σιωπηλά αλλά και δειλά τη πολιτική της λιτότητας και όχι με
απόλυτη ομοφωνία στους κόλπους του αποφασίζοντος γερμανικού οικονομικού
διευθυντηρίου… Γεγονός που αποδεικνύεται από την πρόσφατη απειλή προς την
Ιταλική κυβέρνηση για επιβολή ακόμα πιο σφιχτής δημοσιονομικής πολιτικής.
Τη στιγμή όπου και εκεί πιθανόν να προβλέπονται πρόωρες εκλογές κάτω
από την απειλή της πρωτιάς του Γκρίλο, με τα δημοσκοπικά ποσοστά του σε ανοδική
πορεία παρά την εκστρατεία λάσπης από συστημικά και κρατικά ΜΜΕ…Βέβαια υπάρχει
εξήγηση για απειλή κυρώσεων στην Ιταλική κυβέρνηση προκειμένου να πάρει μέτρα
μείωσης του δημόσιου χρέους μέχρι τον Απρίλη. Η Ιταλία είναι ο επόμενος
χρηματοπιστωτικός σεισμός πολλών ρίχτερ, με μια σειρά τράπεζες ετοιμόρροπες…
Μπρος βαθύ και μπροστά χρεοκοπία και όχι μεγέθους Ελλάδας ! Το μπλέξιμο για
τους γερμανούς οικονομικούς εγκεφάλους είναι μεγάλο. Λιτότητα για να σωθεί
οτιδήποτε και αν σώζεται – που δεν σώζεται – μέτρα δηλαδή επιδείνωσης της
φτώχιας που στην πράξη βοηθάνε, Γκρίλο, Λίγκα του Βορά ακόμα και τον Καβαλιέρε
που έχουν σημαία όχι στο ευρώ… Δεμένη χειροπόδαρα η Κομισιόν με το πρόβλημα
«Ιταλία» ανίκανη να κάνει παραχωρήσεις γιατί το «ατύχημα» είναι πιθανόν να
συμβεί ακόμα και στα χέρια της
μεταβατικής κυβέρνησης του Τζεντιλόνε.
Όταν υπάρχει αυτή η ατμόσφαιρα χαμηλού βαρομετρικού που προεξοφλεί έστω
και χωρίς συγκεκριμένη ημερομηνία το τέλος μιας Ενωμένης Ευρώπης που ποτέ δεν
υπήρξε ουσιαστικά τέτοια και πολύ περισσότερο το κοινό μας σπίτι… Όπως
διατείνονται ρήτορες της δεκάρας! Οι «δικοί» μας χθες έφεραν θριαμβευτές και το
4ο μνημόνιο !!! Να μας ζήσει , να το χαιρόμαστε, με μισθούς μισούς
και με συντάξεις μπουγάτσας και με ένα καφέ ημερησίως και έπεται συνέχεια στα
εργασιακά και στα «ισοδύναμα» που θα ξεδιπλωθούν σιγά-σιγά! Τώρα που τρίζει η
παράγκα ΕΕ, η Ελλάδα θα μπορούσε να τους δημιουργήσει τεράστιο πρόβλημα, αν
βεβαίως είχε αυτούς που θα έπρεπε στην κρίσιμη στιγμή να έχει ηγέτες… Αφήσαμε
το Σόιμπλε να μας απειλεί με Grexit ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει απ’ την αρχή το
αντίθετο… Όταν οι αναταράξεις από μια έξοδο μας, θα τους στοίχιζε σύμφωνα με
απόρρητη έκθεση της ΕκΤ 1,5 τρις. ευρώ!!! Όσο για τους γαλάζιους σωτήρες , που
ζητάνε επίμονα εκλογές εδώ και τώρα για να εφαρμόσουνε τα ίδια ακριβώς
δολοφονικά μέτρα, ο Σόιμπλε τους ακούει βερεσέ… Ο Βόλφγκανγκ θέλει Τσίπρα που ίσως και αυτή τη φορά ως
«αριστερός αναισθησιολόγος» θα περάσει τα
μέτρα με αραχτούς καναπεδάτους και όχι με αγανακτισμένους σε πλατείες…
Σχόλια