Για την χώρα της τουλίπας

Περί Ολανδίας ο λόγος και των εκλογών της. Γράφει ο φίλτατος Νίκος Μητσιάλης.

Το ακροδεξιό άρωμα της τουλίπας!
Σιγά που οι νεοφιλελέδες των ευρωπαϊκών κεντροδεξιών κομμάτων θα είχαν ενδοιασμούς να χρησιμοποιήσουν τα συνθήματα των ακροδεξιών και με μια δημοκρατική επάλειψη να τα πλασάρουν προεκλογικά με επιτυχία. Έτσι, βοηθούντος βεβαίως και του Ερτογκάν ο κεντροδεξιός Ρούτε ξεπέρασε σε ψήφους τον ακροδεξιό Βίλντερς και ξεκίνησαν τα πανηγύρια για την ευρωπαϊκή νίκη της δημοκρατίας… Ανεξαρτήτως αν το κατ’ όνομα κεντροδεξιό κόμμα φόρεσε το περιβραχιόνιο του ακροδεξιού Βίλντερς, οι δημοκράτες Ευρωπαίοι είναι ικανοποιημένοι! Το  ακροδεξιό ως εργαλείο εκλογικής νίκης δεν ενοχλεί κανέναν από όλους αυτούς τους υποτιθέμενους δημοκράτες, αφού αποδεδειγμένα κυβερνάνε ανενόχλητα με ιμιτασιόν δημοκρατικές ταμπέλες! Αφαιρώντας εργασιακά δικαιώματα, μισθολογικές και κοινωνικές παροχές, υψώνοντας ηλεκτροφόρους διπλούς φράκτες, φτάνει πίσω από ψευδεπίγραφες ταμπέλες να μην αποκαλύπτεται το πραγματικό αποκρουστικό προσωπείο τους…
Στο κόμμα των Εργατικών, που πάτωσε στις προχθεσινές Ολλανδικές εκλογές, ανήκει και ο μέχρι τώρα υπουργός  οικονομικών αυτής της χώρας, γνωστός μας Ντάισελμπλουμ. Αυτός ο «δικός» μας Γέρουν - στελεχάρα των Ολλανδών Εργατικών - είναι αυτός που, από τη θέση του προέδρου του Eurogroup εκτελεστής των εντολών του γερμανικού οικονομικού διευθυντηρίου, βυθίζει στη φτώχεια εκατομμύρια εργαζόμενους… Αυτά είναι τα ευρωπαϊκά Εργατικά και Σοσιαλιστικά κόμματα τύπου Ντάισελμπλουμ, που με την ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική τους σπρώχνουν ψηφοφόρους σε ακροδεξιά κόμματα. Βέβαια η επίσημη Ευρώπη δεν είχε ποτέ τέτοιες ευαισθησίες. Το αντίθετο, αφού καμιά αντίδραση δεν υπήρξε στις ναζιστικές προκλήσεις των κρατιδίων, δορυφόρων τις Γερμανίας, Λετονίας, Εσθονίας και Λιθουανίας οι κυβερνήσεις των οποίων έχουν αναγνωρίσει τους πρώην συνεργάτες των κατοχικών ναζιστικών στρατευμάτων, συνταξιοδοτώντας τους κιόλας για εγκλήματα που διέπραξαν στο όνομα του «ιδεώδους» της ναζιστικής χολέρας… Χαρακτηριστική περίπτωση ναζιστικής αναβίωσης και ανοχής από τους Ευρωπαίους «δημοκράτες» ήταν και η παρέλαση της περασμένης Πέμπτης 16/3, στη πρωτεύουσα της Λετονίας, Ρίγα, των εναπομεινάντων παλαίμαχων των Λετονικών Waffen SS και κυρίως των σημερινών νοσταλγών του ναζισμού, με κρατική στήριξη… Την ίδια ώρα η Ουγγαρία υψώνει και δεύτερο ηλεκτροφόρο ατσάλινο φράκτη, τιμώντας έτσι το ναζιστικό της παρελθόν με την προσχώρηση της στον άξονα στις 20 Νοεμβρίου του 40… Το γελοίο του πράγματος είναι ότι οι  παραπάνω περιπτώσεις δεν καταγράφονται ως ενέργειες ακροδεξιών κυβερνήσεων, όχι μόνο γιατί οι ταμπέλες των κομμάτων που τις απαρτίζουν τηρούν υποτίθεται τα προσχήματα, αλλά διότι οι κυβερνήσεις τους δεν εγείρουν θέμα εξόδου από την ευρωπαϊκή οικογένεια. Πολύ ελάχιστα έως και καθόλου θα τους ενοχλούσαν τα ξενοφοβικά συνθήματα του Βίλντερς, αν αυτός δεν προχωρούσε στο να βάζει και θέμα εξόδου της Ολλανδίας από την Ε.Ε.  
Η επιτυχία του κεντροδεξιού Ολλανδού Ρούτε κάνει πολλούς αιθεροβάμονες αρθρογράφους να πιστεύουν ότι η Ευρώπη αποδεικνύεται αρκετά σκληρή  για να πεθαίνει ακρωτηριασμένη από το ακροδεξιό τσεκούρι… Υπονοώντας τις επόμενες γαλλικές εκλογές και την απειλή του εθνικού μετώπου της Λεπέν και ξεχνώντας ή αγνοώντας ότι η Ευρώπη για την οποία στην ουσία αγωνιούν μήπως και πεθάνει δεν ήταν ποτέ ζωντανή ως μία Ευρώπη των Λαών. Η πατρότητα αυτού του ευφυολογήματος ανήκει σε μεγάλο μέρος στην Ευρωαριστερά, που προσπαθεί να δικαιολογήσει μέχρι και τώρα τον ασίγαστο έρωτά της με αυτό το κατασκεύασμα, το οποίο οι ίδιοι λεξιπλάστες το ονομάζουν και κοινό «μας» σπίτι. Ατυχώς γι’ όλους αυτούς, από το  εμβληματικό ανάκτορο των Βερσαλλιών οι συνιδιοκτήτες της Ευρώπης ανακοίνωσαν τις πολλές ταχύτητες με τις οποίες θα λειτουργεί πλέον το…κοινό μας σπίτι! Απλά πράγματα, ξεκάθαρες κουβέντες… Το «σπίτι» αυτό είχε πάντα τους ιδιοκτήτες του με μια ιεράρχηση βέβαια και από κάτω το υπηρετικό προσωπικό και αυτό βεβαίως σε ιεράρχηση μέχρι και τον σκουπιδιάρη… Βεβαίως χθες από τις Βερσαλλίες οι «πολλές ταχύτητες» απλά επισημοποιήθηκαν και όπως είπε και ο Ολάντ στο κύκνειο άσμα του: «σ’ όποιον του αρέσει και αντιρρήσεις δεν χωράνε…» Οπότε στους ανησυχούντες μήπως η διάλυση της Ε.Ε. επέλθει από την άνοδο της ακροδεξιάς, ας διαλυθεί ο φόβος θα παραμείνουμε υπηρετικό προσωπικό, αν όχι με ποδίτσα καμαριέρας, αλλά με φόρμα σκουπιδιάρη ασφαλώς...

Σχόλια