Δεν αναφερόμαστε στην Βασιλεύουσα… Το περί ού ο λόγος άστυ
είναι ο πάλαι ποτέ προσφυγικός συνοικισμός, που φέρει το προσωνύμιο του Πτολεμαίου…
Μιλάμε για την Νέα Φιλαδέλφεια…
Την πόλη των προσφύγων
και των αγωνιστών του μεροκάματου. Την πόλη, που γέννησε, άνδρωσε και δοξάστηκε
από την Αθλητική Ενωση Κωνσταντινουπόλεως, την ΑΕΚ. Την Γραφική Πόλη-Αθηναϊκό
προάστιο, με αρκετό πράσινο στα πεζοδρόμιά της αλλά και με το περίφημο άλσος της.
Ο προ 100 ετών ξηρός λόφος είναι σήμερα ένας καταπράσινος δασικός χώρος αρκετών
στρεμμάτων, πολυτιμότατων για την ίδια την πόλη αλλά και για ολόκληρο τον
μητροπολιτικό ιστό της πρωτεύουσας, που κυριαρχείται από το καταθλιπτικό συμπίλημα
εκατομμυρίων τόνων μπετόν…
Αυτό το άλσος, που έπρεπε να έχει δεδομένο το ενδιαφέρον, την
φροντίδα και την αρωγή της πολιτείας χρειάστηκε διαχρονικά την σθεναρή
υπεράσπιση πολιτών και δημοτικών αρχών (Τρυπιάς-Σταματιάδης) ώστε να διατηρηθεί
και να αντέχει. Στρατός, αστυνομία, πυροσβεστική, μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα
έχουν απειλήσει την ακεραιότητά του, στην προσπάθεια «επίλυσης» στεγαστικών
αναγκών στην χώρα της αντιπαροχής και της πανίσχυρης εργολαβικής κερδοσκοπίας. Τελευταία
απειλή για το άλσος οι μεγολαϊδεατισμοί της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, που με τον
βαρύγδουπο τίτλο «Αγιά Σοφιά» οραματίζονται εμπορικά κέντρα-μαμούθ μέσα στα
οποία θα υπάρχει και το γήπεδο της ΑΕΚ… Καμία σχέση βέβαια με το παλιό, στον
χώρο που είχε παραχωρηθεί στην ομάδα στην 10ετία του 30 και υπό όρους αυστηρά
ερασιτεχνικού αθλητισμού… Το -καλώς ή κακώς- γκρέμισμα της γηπέδου έδινε την ευκαιρία
κατασκευής ενός νέου σύγχρονου σταδίου-αθλητικού κέντρου της ΑΕΚ, σε κατάλληλη περιοχή εκτός στενών αστικών
οικιστικών πλαισίων και στην Νέα Φιλαδέλφεια την δυνατότητα να αποφύγει τον
εφιάλτη του συγκοινωνιακού φόρτου, που θα συνεπάγονται οι αθλητικές –κυρίως οι
ποδοσφαιρικές- συναντήσεις. Παράλληλα το άλσος δεν θα κινδύνευε ούτε από την
αφαίρεση αριθμού στρεμμάτων ούτε από την ανάπτυξη δίπλα του και μέσα του δραστηριοτήτων
άσχετων ή και αντίθετων προς την φύση ενός τόσο σημαντικού πνεύμονα πράσινου
και φυσικής αναψυχής.
Μέχρις εδώ τα πράματα μοιάζουν με προβληματισμούς πάνω στην
ενδεικνυόμενη για το γήπεδο της ΑΕΚ λύση με ταυτόχρονη προστασία του άλσους.
Δεν είναι όμως εδώ η ουσία της άλωσης, που υπαινίσσεται ο τίτλος του
σημειώματος… Η εκμετάλλευση του οπαδικού φανατισμού έχει δημιουργήσει και
επιβάλλει στην πόλη καθεστώς τρόμου για όσους δεν συμφωνούν με την επιλογή:
γήπεδο της ΑΕΚ στην θέση του παλιού και μάλιστα με επέκταση σε βάρος του
γειτονικού άλσους και άλλων περιβαλλοντικών δεδομένων για την πόλη (ύψη δρόμων
κ.λ.π.) Ο τσαμπουκάς έχει καταστεί η καθιερωμένη πρακτική αντιμετώπισης των
διαφωνούντων… Συνθήματα του τύπου: ΑΕΚ ή φάπα, Εδώ μόνον ΑΕΚ, Οποιος δεν θέλει
γήπεδο να φύγει από την Νέα Φιλαδέλφεια, Ολο το άλσος γήπεδο, η υπογράφετε ή θα
πεθάνετε κ.λ.π. «κοσμούν» βεβηλωμένους χώρους του Δημαρχείου και των αυτοδιαχειριζόμενων
χώρων «Στρούγκα» και «Λαϊκή Συνέλευση Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας». Ετσι δομείται το κυρίαρχο κλίμα τρομοκρατίας. Οι προπηλακισμοί
σε βάρος του Δημάρχου -στο θάρρος του οποίου, αποκαλυπτόμαστε- του Προέδρου του
Δημοτικού συμβουλίου, που ξυλοκοπήθηκε αλλά και άλλων μελών της Δημοτικής αρχής
αποτελούν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο, όπως διαβάζουμε στην πολύ ενδιαφέρουσα σχετική
έρευνα της «Εφημερίδας των Συντακτών». Καμία παρέμβαση, καμία προστασία των
άλλων… Η πρωτοβουλία αλληλεγγύης ομάδας αναρχικών, που κατευθύνονταν προς την «Στρούγκα»
διαβάζουμε ότι αντιμετωπίστηκε από την αστυνομία απαγορευτικά την ώρα που οι
τραμπουκισμοί έξω από το Δημαρχείο είναι «ευνόμως» ανεκτοί επί μέρες… Αυτά
συμβαίνουν στην Νέα Φιλαδέλφεια, το σωτήριον έτος 2017 και με …για πρώτη φορά
αριστερή κυβέρνηση… Που φρόντισε με
φωτογραφική διάταξη στην Βουλή, να ξεπεράσει τα «κωλύματα» της τοπικής
αυτοδιοίκησης… Με μοναδική εξαίρεση το ΚΚΕ, που θα προσέφερε ακόμη περισσότερα
με την δική του ενεργό συμμετοχή σε τοπικό επίπεδο κι ας μην είναι «δικός μας» ο
Δήμαρχος.
Γράφει ιστορία αυτή η «πρωτοπόρα» και «κάργα αριστερή» κυβερνητική
αντίληψη και πρακτική… Υψηλότατο δείγμα και μάθημα δημοκρατικής ευαισθησίας το να
καταργείς την βούληση –καλή ή κακή- της τοπικής αρχής με δική σου νομοθέτηση… Εκείνο,
μάλιστα που φτάνει στα …όρια του αριστερισμού είναι η υπόσχεση-δέσμευση -μέσω περιφεριακών
αρχών- τζάμπα χρηματοδότησης αρκετών εκατομμυρίων ευρώ για να αποκτήσουν γήπεδα
ιδιωτικές ποδοσφαιρικές μεγαλοεταιρείες.
Η 27η
του Απρίλη αποτελεί σταθμό στην όλη υπόθεση, όταν χουλιγκάνοι-τραμπούκοι
επιτίθενται σε πολιτική εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο τοπικό Πνευματικό Κέντρο.
Βροχή οι πέτρες αλλά η εκδήλωση διεξάγεται και ολοκληρώνεται. Είναι η πρώτη
νίκη, το πρώτο σπάσιμο της σιωπής. Και σήμερα, 15 του Μάη, πρέπει να είναι η δεύτερη,
πιο μαζική, πιο ηχηρή, που πραγματοποιείται με πρόσκληση της Δημοτικής Αρχής
στην Πλατεία Πατριάρχου στις 7 μ.μ. Το διακύβευμα είναι κατά πολύ σημαντικότερο
από το άλσος του Φιλαδέλφειας, όσο σπουδαία και αν είναι η περιφρούρηση της ακεραιότητάς
του. Αφορά την ίδια την Δημοκρατία στην Πόλη, την ελευθερία της έκφρασης, την υπεράσπιση των Δημόσιων χώρων. Κανείς δεν
δικαιούται να σφυρίζει αδιάφορα τέτοιες ώρες, γιατί τάχα είναι ΑΕΚτζής, ή επειδή
συμπαθεί την κυβέρνηση ή δεν ξέρω γιατί… Η απειλή κατά της δημοκρατίας δεν
είναι θεωρητικό ζήτημα… Δοκιμάζεται στην καθημερινή πράξη και στην πράξη δικαιώνεται
η υπεράσπισή της…
Σχόλια