Εσι είναι η πορεία του τόπου γενικά, έτσι είναι τα πράματα και ειδικότερα για την ιδιαίτερη πατρίδα μας, την Κέρκυρα... Θλιβερός απολογισμός όταν συγκρίνεις πράγματα και καταστάσεις όχι με τα Λονδίνα και τα Παρίσια αλλά με άλλες αντίστοιχες πόλεις της Ελληνικής επικράτειας... Για παράδειγμα, έχουμε μείνει χωρίς θερινό κινηματογράφο κάπου 6 χρόνια τώρα χάρις στην εγκληματική αβελτηρία της Δημοπτικής αρχής, που οδηγεί με απόλυτη βεβαιότητα στην κατεδάφιση του Φοίνικα, κινηματοθεάτρου-μνημείου της πόλης. Και βέβαια, στα πλαίσια της ίδιας προκλητικής αδιαφορίας για τα καλλιτεχνικά-πολιτιστικά ζητήματα, ούτε σκέψη ούτε νύξη για την πιθανότητα έστω και προσωρινής λειτουργίας ενός Δημοτικού θερινού κινηματογράφου σε ένα από τους πολλούς κατάλληλους για αυτή τη δουλειά τόπους (Αλσος Γαρίτσας, Μαντούκι, κήπος Δημοτικής Πινακοθήκης-art-cafe, Σπηλιά, μποσκέτο κ.λ.π.)
Αυτά θυμηθήκαμε καθώς διαβάζαμε το σχετικό σημείωμα του φίλτατου Νίκου Μητσιάλη, που αναπαράγουμε.
Τα θερινά, τα Σινεμά!
Καλοκαιριάζει και όταν βραδιάζει… «Με 20 αγαπημένες ταινίες, δώδεκα ημέρες προβολών και ελεύθερη είσοδο, ο δημοτικός κινηματογράφος του Κορυδαλλού «Σινέ Παράδεισος» υποδέχεται τη θερινή σεζόν…» Το διάβασα και μελαγχόλησα. Στον Κορυδαλλό δημοτικός κινηματογράφος «Σινέ Παράδεισος»! Και εμείς; «Σινέ Κόλαση», με έναν «Φοίνικα» καταρρέοντα με γνωστούς τους ενόχους της κατάντιας μας, που τους αθωώνει όμως η παραδοσιακή σιωπή μας, ιδιαίτερα των μεγάλων ηλικιακά που έζησαν τον «Φοίνικα» στα καλά του. Με εξαίρεση ελάχιστους συμπολίτες μας, που πάλεψαν επίμονα και σθεναρά για το αντίθετο, ακόμα και για έναν θερινό με κινητό αυτόματο σκέπαστρο! Ματαίως όμως…
Όσοι είχαμε την ευτυχία να ζήσουμε έναν «Φοίνικα» τόσο σαν θερινό κινηματογράφο, όσο και σαν χειμερινή αίθουσα πολιτιστικών αλλά και πολιτικών εκδηλώσεων, θυμόμαστε εκτός άλλων τον δικό μας Φιλλιπόβλαχο! Ήταν τότε μετά την κυκλοφορία του Άξιον Εστί του Ελύτη από τον “Ίκαρο”, που ο Φίλιππος σε εκδήλωση στο «Φοίνικα» πραγματοποιούσε ανάλυση του ποιητικού έργου… Απ’ έξω μια διμοιρία ένστολοι μπάτσοι και πλείστοι όσοι, γνωστοί και μη "καπαρτινέ" χαφιέδες, μέσα και απ’ έξω… Καραμανλική περίοδος γαρ! Μετά τη βράβευση η δεξιά χειροκροτούσε και αυτή τον Νομπελίστα ποιητή…Ακόμα στον κήπο του Σινεμά λειτουργούσε ρεστοράν-μπαρ με τον αλησμόνητο καντσονετίστα Κωστή! Ένα υπέροχο μπαλκόνι με θέα το κόλπο της Γαρίτσας, πριν βεβαίως υψωθεί ο απαίσιος - ως προς τη κάλυψη του τοπίου - επιπλέον όροφος του «Κορφού Παλλάς».
Τα θερινά τα Σινεμά που στην αρχή ήταν τρία και έγιναν με τον καιρό πέντε και τώρα μένει ως ανάμνηση ένα ερείπιο που μαρτυράει τη κατάντια μας… Τα Σινεμά Ορφέας, Όαση και Φοίνικας σε Κυριακάτικη ταυτόχρονη προβολή με ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες! Να ξεκινάει ο Φοίνικας πρώτος μες στο δειλινό, που ακόμα το φως του εμπόδιζε την εικόνα να ζωντανέψει στο άσπρο πανί. Μετά από μισή περίπου ώρα η μπομπίνα πήγαινε ποδηλατάδα στον Ορφέα που άρχιζε δεύτερος και στη συνέχεια μετά μισή ώρα άνοιγε και η προβολή στην Όαση! Έμειναν ιστορικές οι Κυριακάτικες οι προβολές των ελληνικών ταινιών για τη κοσμοσυρροή τους!
Ξεκίναγαν ποδαράτα, λες και ήταν κάτι σαν προ συγκεντρώσεις σε πορεία, οι παρέες από τα προάστια και τις συνοικίες! Και να οι μικροτσακωμοί για τα εισιτήρια μπρος στο γκισέ… «Τα τέσσερα σκαλοπάτια…» Με Φωτόπουλο, Ηλιόπουλο, Βασιλειάδου και λοιπούς… Τριάμισι δραχμούλες το εισιτήριο και κάτι επιπλέον για πασατέμπο-στράγαλο που φώναζε ο ψηλολέλεκας ο Κομήτας, πριν σβήσουν τα φώτα και στα διαλείμματα! Χαμός για μια καρέκλα στο Σινεμά "ο Κυριακάτικος παράδεισος της φτωχολογιάς", που παίρνοντας την κατηφόρα κατά τον Καποδίστρια σαν τελείωνε το «όνειρο» αντάμωναν στα δεξιά του δρόμου με τις καρμπουροφωτιές ασετιλίνης, εκείνων που πούλαγαν τα παυλόσυκα (φραγκόσυκα), 10 στο φράγκο τα φρεσκαμέντα!!! Μετά από κάμποσο καιρό τα τρία υπαίθρια Σινεμά έγιναν πέντε προστέθηκαν ακόμα, το «Άλσος» και το «Ναυσικά»! Οι αδήριτοι νόμοι της αγοράς το επέβαλαν, η κοσμοσυρροή και οι εισπράξεις! Το φθηνό μιας «διασκέδασης» για τα λαϊκά στρώματα τα γέμιζε! Ήταν τότε που ακόμα η τσίκνα της γουρουνίσιας σάρκας ήταν οικονομικά απλησίαστη και τα μαγαζιά που την έψηναν ελάχιστα…
Ώσπου άλλαξαν Όλα: Η Καραμανλική μέθοδος της αντιπαροχής μετέτρεψε τα υπαίθρια «Σινεμά» σε οικοδομήσιμα οικόπεδα. «Τα τέσσερα σκαλοπάτια…» έγιναν πολυώροφα εξαμβλώματα και με ασανσέρ. Αργότερα η τηλεόραση έφερε τα σήριαλ παρέα με τη μοναξιά, παρηγοριά τα ντελίβερι με πίτσα! Όλα άλλαξαν! Η Κέρκυρα παραμένει ηθελημένα ορφανή από αίθουσες, προκειμένου να παρουσιάζει ο πολιτισμός της - χωρίς να ντρέπεται - τον μόχθο του… Η Υπογεφύρια έγινε χωματερή και λησμονήθηκε. Έτσι του κάθε «Κορκολή» τα δάκτυλα αγγίζοντας τα πλήκτρα μαργώνουν από το κρύο και τα χείλη των τραγουδιστών τρέμουν, όχι από προσπάθεια αλλά από το ψοφόκρυο που κάνει στην απαίσια σκηνή του αποκρουστικού όγκου που τ’ ονομάζουν δημοτικό θέατρο… Για τους θεατές που και με πανωφόρια ακόμα παρακολουθούν τουρτουρίζοντας συχνά εκδηλώσεις, τους πρέπει αυτό το ντύσιμο, προσεχώς πιθανόν και με ομπρέλες… Η τραγωδία της βουβαμάρας έχει και αυτή το βεστιάριό της!
Σχόλια