Σκέψεις, που κλωθογυρίζουν και
ωριμάζουν εδώ και καιρό θα εκτεθούν κατά το δυνατόν επιγραμματικά και
αριθμημένα.
1. Η προσπάθεια πολλών, ακόμη και διανοούμενων
στον χώρο της αριστεράς να κατατάξουν την Λεπέν ή όχι στην φασιστική ακροδεξιά
είναι μία κραυγαλέα επιβεβαίωση των δογματικών ερεισμάτων της κουλτούρας μας…
Φαίνεται, πως πρόθυμα ξεχνάμε -ως μη δυνάμενοι να το αφομοιώσουμε στην
πληρότητά του- το απόφθεγμα, πως η
ιστορία ασφαλώς δεν επαναλαμβάνεται. Αυτό φυσικά δεν καταργεί ενδεχόμενες
ομοιότητες ή/και αναλογίες χρησιμότατες στην εξαγωγή θεωρητικών και –κυρίως-
πρακτικών συμπερασμάτων… Η Λεπέν δεν
έχει εμφανιστεί βρακοφορούσα σε κάποια μεγάλη πορεία προς το Παρίσι ανάλογη
εκείνης του Μπενίτο προς την Ρώμη. Τυπικά δεν διαθέτει (;) ούτε μελανοχίτωνες
ούτε τάγματα εφόδου… Διαθέτει όμως κάποια καλά παιδιά, που αναλαμβάνουν όποτε
χρειαστεί να περιποιηθούν μερικούς μετανάστες ή/ και Γάλλους αντιπάλους τους
κατάλληλα, ώστε να τους στείλουν συντομότερα στην επουράνια τους κατοικία
(στραγγαλισμοί και πνιγμοί στον Σηκουάνα, εκπαραθυρώσεις από διαμερίσματα,
τραίνα και άλλες …εθνοπρεπείς και Γαλατικές πρακτικές, πολλές των οποίων δεν
έχουν ακόμη ταυτοποιηθεί)…
2. Πιο «προχωρημένη» τοποθέτηση
είναι η αναγνώριση στην Μαρί Λεπέν … αντισυστημικών χαρακτηριστικών από
πολιτικούς αναλυτές της αριστεράς. Κάποιοι
από αυτούς αναγνώριζαν τέτοιες ιδιότητες και στον Τραμπ. Ευτυχώς, που ο
Ντόναλντ φροντίζει γρήγορα-γρήγορα να μας απαλλάξει από την ταλαιπωρία ενός
τέτοιου διαλόγου …βυζαντινολογικού επιπέδου και ενδιαφέροντος…
Ως επιχειρήματα υπέρ αυτής της
αναγνώρισης στην κόρη του Ζαν –Μαρί προβάλλονται η κατά της ΕΕ τοποθέτησή της,
η υπέρ εθνικού νομίσματος διακήρυξή της, η στήριξή της από τον Βλαδίμηρο Πούτιν
κ.α. Σε αυτά εξάλλου δομείται και ο χαρακτηρισμός της ως νέο-εθνικίστριας (sic). Φαίνεται να ξεχνούν την
αλφαβηταριακή γνώση του αριστερού, πως ο φασισμός είναι γνήσιο τέκνο του
καπιταλισμού, κατάλληλο για τις βρώμικες δουλειές του συστήματος, όταν η
…περίσταση το απαιτεί… Η επένδυση του πολιτικού λόγου με αρεστά στον λαό συνθήματα
δεν συνιστά πρωτοτυπία της Μαρί… Το έκαναν 80 χρόνια πριν από αυτήν ο Μπενίτο,
ο Αδόλφος κ.λ.π. Δεν δίστασαν μάλιστα τα «αντικαπιταλιστικά-αντιτραπεζικά» τους
φληναφήματα να τα συμπληρώνουν και με κάποια «κρατικοποίηση»… Όλα αυτά, βέβαια, συγκροτούν την πασίγνωστη
από αιώνος δημαγωγική φαρέτρα της φασιστικής ακροδεξιάς…
3. Είναι τόσο κοινότυπο, ώστε
πιθανότατα να περιττεύει να επαναλάβουμε, πως ασφαλώς τους ψηφοφόρους της Λεπέν
δεν μπορούμε συλλήβδην να τους χαρακτηρίσουμε φασίστες και να τους χαρίσουμε με
μακαριότητα ληξιάρχου στην ακροδεξιά. Ο υπογραφόμενος, εξάλλου, δεν διαθέτει
κανενός είδους φασιστόμετρο για να αποφανθεί ποιοι, πόσοι και πόσο είναι
φασίστες… Θα αποτελούσε, όμως πρόσχημα εκ του πονηρού η δήθεν άγνοια της δημοφιλίας
ακροδεξιότατων θέσεων για θεμελιώδη ζητήματα της κοινωνικής πραγματικότητας
(μεταναστευτικό, δικαίωμα διεκδικήσεων ουσία και όχι τύποις, αστυνόμευση της
δημόσιας ζωής, «αντιτρομοκρατική» νομοθεσία
κ.λ.π.). Δημοφιλία, που έχει υπαρκτά κίνητρα και αφορμές πάνω στις οποίες οι «σαφώς απέναντι» πρέπει να σκύψουν με
προσοχή ώστε να αρθρώσουν ορθότερο, ελκυστικότερο, πειστικότερο και
αποτελεσματικότερο πολιτικό λόγο και έργο. Δεν εννοούμε ασφαλώς τον Μανωλάκη (Emanuel) και τους περί αυτόν
ή και όσους θα προστρέξουν σαν τις μύγες γύρω από την λάμπα… Μιλάμε για την
αριστερά για την οποία θα αναφερθούμε αμέσως παρακάτω…
4. Πολλά από αυτά, που
γνωρίζουμε -κάποια λίγα- για τον
Μελανσόν είναι σε θετική κατεύθυνση… Με σταθερότητα, επιμονή και παρά το γενικό
κλίμα υποτίμησης αλλά και δίωξης των αριστερών ιδεών στην Δυτική Ευρώπη είναι
αρκετά χρόνια, που με θάρρος υπερασπίζεται τις σοσιαλιστικές ιδέες και την
επικαιρότητά τους. Πρέπει ακόμη να
υπογραμμισθεί, πως αρκετά από τα εμπόδια στον δρόμο του Μελανσόν και του
αριστερού κόμματος της Γαλλίας προέρχονται κυρίως από το «αριστερότερο» Γαλλικό
Κ.Κ. Π.χ. , εδώ και δύο χρόνια περίπου ταλαντεύονταν αν πρέπει ή όχι να
συμμετάσχει στις προκριματικές εκλογές των σοσιαλιστών για την επιλογή του
υποψήφιου προέδρου τους… Κάποιοι, όπως ο πρώην Γενικός Γραμματέας Ρομπέρ Υ,
πήραν μέρος σε αυτήν την διαδικασία, ενώ υπήρξαν από τους πρώτους που στήριξαν
τον Μανωλάκη, καλώντας τους Γάλλους κομμουνιστές, τους αριστερούς και τους
προοδευτικούς ανθρώπους να τον ψηφίσουν από τον α΄γύρο ώστε να σημειωθεί …μία
περήφανη αντιφασιστική νίκη… Δεν χρειάζεται βέβαια να σας υπενθυμίσουμε, ότι
πριν προλάβει ο Μανωλάκης να γιορτάσει την νίκη του στον α’ γύρο σε πολύ σικ
εστιατόριο των Παρισίων (εκεί, που τρώει όλος ο λαός, δηλαδή) το ίδιο το Κ.Κ.
επίσημα και ανοιχτά κάλεσε στην
υπερψήφιση του. Τοποθέτηση, πασπαλισμένη με κόκκους κριτικής για να την
κάνει… νοστιμότερη.
Η σταθερότητα, μέχρι τέλους του
Μελανσόν να μην δώσει πράσινο φως στο Μανωλάκη, να επιμένει να εξηγεί την
πολιτική ουσία της μονομαχίας του β’ γύρου αλλά και να καλεί σε αγώνες μετά τις
εκλογές καταγράφονται –κατά την γνώμη μας, φυσικά- στα πολύ θετικά του… Αν δεν
μας απατά η μνήμη μας τέτοια θέση από την ριζοσπαστική αριστερά δεν έχει
προηγούμενο σε β’ γύρο Προεδρικών εκλογών της Ε’ Γαλλικής Δημοκρατίας. Το Γαλλικό
Κ.Κ. συνήθιζε να καλεί σε υπερψήφιση του σοσιαλιστή υποψήφιου ακόμη και από την
εποχή των παχέων αγελάδων (Τωρέζ, Μαρσαί) έως και σε εκλογικές αναμετρήσεις,
που τα ποσοστά του …υπολείπονταν εκείνων του κόμματος των κυνηγών…
5. Δεν ανήκουμε –εκ φύσεως και εξ
εμπειρίας- στους υπεραισιόδοξους, που θεωρούν ότι το 20% του Μελανσόν αποτελεί
μία δεδομένη και παγιωμένη δύναμη…
Αντίθετα, διαβλέπουμε τεράστιες δυσκολίες και καθημερινές δοκιμασίες…
Εξάλλου δεν ενθουσιάζουν ορισμένες
προγραμματικές θέσεις του Μελανσόν. Η υπό όρους κριτική στην Ε.Ε. και η αναμονή
της στάσης της για να καθορίσει η αριστερά την δική της, θλίψη και
προβληματισμό μας γεννάει. Ας μην μας διαφεύγει πάντως πως αυτή είναι η πιο
«αριστερή» μέχρι τώρα θέση του χώρου, όπου κυριαρχούσε απαρασάλευτη η υπέρ της
ΕΕ τοποθέτηση του Γαλλικού Κ.Κ., από την εποχή του μακαρίτη του
ευρωκομμουνισμού και μετά…
Για πολλά πράγματα, ίσως για όλα,
… χρόνος έσται ο κρίνων. Κυκλοφορούν «προφητείες» για «Τσιπρισμό» του Ζαν Λυκ
Μελανσόν. Φυλάμε, όπως είμαστε υποχρεωμένοι, τα ρούχα μας για να μας μείνει και
κανένα έτσι και …«τουμπάρει» αλλά ευχόμαστε ολόψυχα να διαψευστούν…
Υπογραμμίζουμε ως ορθή, βαρύνουσας
σημασίας και ως δεσμευτική την δήλωσή του, πως η Μαρί Λεπέν ήρθε ουσιαστικά
τρίτη με ποσοστό σαφώς χαμηλότερο από εκείνο, που συγκροτούν η αποχή, το λευκό
και το άκυρο. Η αναγνώριση της αντιφασιστικής αλλά και της γενικότερα
αντισυστημικής πρόθεσης του Γαλλικού λαού (μεγάλο μέρος της ψήφου στον Μανωλάκη
είναι με κρύα, παγωμένη καρδιά) συνεπάγεται δέσμευση σε μία ριζοσπαστικότερη
πλατφόρμα ως την μόνη ρεαλιστική… Η συσπείρωση του Γαλλικού λαού έχει νόημα και
ρεαλισμό τότε και μόνον τότε…
Η Γαλλία, ο κόσμος έχει ανάγκη την αριστερά,
εδώ και τώρα. Πολύ περισσότερο μετά την κατάρρευση του ανυπάρκτου και την εν τοις
πράγμασι κατασυκοφάντηση των ιδεών της εκ των έσω… Πολύ περισσότερο, τώρα, που
ο Μανωλάκης, τραπεζίτης και νεοφιλελεύθερος μέχρι τα μπούνια φιλοδοξεί να
αποδείξει την αποφασιστικότητά του ως «κατάλληλος» προχωρώντας σε όλες εκείνες
τις «μεταρρυθμίσεις», που το σύστημα σφόδρα επιθυμεί… Αν τα καταφέρει, βεβαίως, βεβαίως…
Η δική μας "προφητεία" είναι πως ο
Μανωλάκης θα αποδειχτεί ως ένας ακόμη Mister τίποτε… Την εκλογή του την
επέβαλλε το σύστημα και την στήριξε καθοριστικά η κάθοδος της Λεπέν… Λύση εκ
των ενόντων, σε κλίμα πανικού και βραχείας πνοής…
Οι
εξελίξεις έρχονται μετά… Και είναι καλό, είναι αναγκαίο η αριστερά να είναι αυτή που θα τις
βηματοδοτήσει…
Σχόλια