Εν τω μεταξύ, υποψήφιοι αρχηγοί
ανεβαίνουν τα βάθρα του προσκηνίου σε χαμογελαστές φωτογραφίες υποσχόμενοι
λαμπρό μέλλον, σοσιαλδημοκρατική αναγέννηση, μεταρρυθμιστική λαίλαπα,
παραγωγική απογείωση και πάντοτε και σταθερά Ευρωπαϊκή αφοσίωση… Λέξεις
επαναλαμβανόμενες χωρίς αιδώ ακόμη και σήμερα στο πάτο του πηγαδιού…
Φιγούρες ανερυθρίαστες, που αποκρύπτουν το ενοχικό τους βιογραφικό για να «ξεκινήσουν» την πολιτική τους ιστορία μετά την κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ τον Αύγουστο του 2015. Οι θρασύτεροι από αυτούς δεν κρύβουν την προτίμησή τους για ανοιχτή συνεργασία με την ΝΔ, χωρίς να ενοχλούνται ούτε τυπικά από την ακροδεξιά στροφή της τελευταίας. Το μοντέλο της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ θεωρείται τόσο επιτυχημένο, ώστε να προβάλλει ως πρότυπο μελλοντικής πολιτικής αναγέννησης… Φτηνές προσωπικές ιδιοτέλειες, ψευδοαρχηγικές αμετροέπειες και άλλου τύπου ταυτίσεις συνθέτουν αυτό το «συγυρισμένο» ιδεολογικο-πολιτικό βόλεμα… Η κραυγαλέα απουσία πολιτικού λόγου πίσω από τα πολιτικόμορφα φληναφήματα είναι χαρακτηριστική και απολύτως επιβεβλημμένη… Τι θα μπορούσαν άλλωστε να πουν οι μεγάλοι πρωταγωνιστές των προγονικών αλλά και των αυθεντικών πολιτικών των μνημονίων… Πως να επικαλεσθούν τους ψευτοεκσυγχρονιστικούς ή σοσιαλφιλελεύθερους φερεντζέδες τους… Αυτοί ξεσκίστηκαν μέσα στις πολιτικές θύελλες της 5ετίας 2010-15. Ισα-ίσα, που -δοθείσης ευκαιρίας- πετούν και καμία παρόλα αόριστης και απροσδιορίστου ως προς τις ευθύνες αυτοκριτικής (…τα λάθη, οι παραλείψεις, οι ελλείψεις, οι υπερβολές του παρελθόντος κ.ο.κ.). Δεν είναι βέβαια καθόλου εύκολο να αλλάξουν μοτίβο, αφού κάθε ουσιώδης πολιτική διαφοροποίηση θα άφηνε ξεκρέμαστο ολόκληρο το παρελθόν τους ενώ οι ίδιοι δεν είναι καθόλου φερέγγυοι ακόμη και για έωλες υποσχέσεις «πολιτικής αλλαγής»… Η φρονιμότερη λοιπόν συνταγή είναι η σοβαροφανής μπουρδολογία, με προσεκτικά πατήματα ανάμεσα σε λακκούβες με λασπόνερα του χτες.
Φιγούρες ανερυθρίαστες, που αποκρύπτουν το ενοχικό τους βιογραφικό για να «ξεκινήσουν» την πολιτική τους ιστορία μετά την κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ τον Αύγουστο του 2015. Οι θρασύτεροι από αυτούς δεν κρύβουν την προτίμησή τους για ανοιχτή συνεργασία με την ΝΔ, χωρίς να ενοχλούνται ούτε τυπικά από την ακροδεξιά στροφή της τελευταίας. Το μοντέλο της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ θεωρείται τόσο επιτυχημένο, ώστε να προβάλλει ως πρότυπο μελλοντικής πολιτικής αναγέννησης… Φτηνές προσωπικές ιδιοτέλειες, ψευδοαρχηγικές αμετροέπειες και άλλου τύπου ταυτίσεις συνθέτουν αυτό το «συγυρισμένο» ιδεολογικο-πολιτικό βόλεμα… Η κραυγαλέα απουσία πολιτικού λόγου πίσω από τα πολιτικόμορφα φληναφήματα είναι χαρακτηριστική και απολύτως επιβεβλημμένη… Τι θα μπορούσαν άλλωστε να πουν οι μεγάλοι πρωταγωνιστές των προγονικών αλλά και των αυθεντικών πολιτικών των μνημονίων… Πως να επικαλεσθούν τους ψευτοεκσυγχρονιστικούς ή σοσιαλφιλελεύθερους φερεντζέδες τους… Αυτοί ξεσκίστηκαν μέσα στις πολιτικές θύελλες της 5ετίας 2010-15. Ισα-ίσα, που -δοθείσης ευκαιρίας- πετούν και καμία παρόλα αόριστης και απροσδιορίστου ως προς τις ευθύνες αυτοκριτικής (…τα λάθη, οι παραλείψεις, οι ελλείψεις, οι υπερβολές του παρελθόντος κ.ο.κ.). Δεν είναι βέβαια καθόλου εύκολο να αλλάξουν μοτίβο, αφού κάθε ουσιώδης πολιτική διαφοροποίηση θα άφηνε ξεκρέμαστο ολόκληρο το παρελθόν τους ενώ οι ίδιοι δεν είναι καθόλου φερέγγυοι ακόμη και για έωλες υποσχέσεις «πολιτικής αλλαγής»… Η φρονιμότερη λοιπόν συνταγή είναι η σοβαροφανής μπουρδολογία, με προσεκτικά πατήματα ανάμεσα σε λακκούβες με λασπόνερα του χτες.
Η παρουσία τους στη συνείδηση του
ελληνικού λαού έχει καταγραφεί τα χρόνια εκείνα, που ακόμη και η απλή έξοδός
τους στους δρόμους της Αθήνας ή των εκλογικών τους περιφερειών ήταν
προβληματική έως και επικίνδυνη… Ενας και μόνον παράγοντας, που τους έχει
χορηγήσει περιορισμένης εμβέλειας συγχωροχάρτι, δεν είναι άλλος από την
κυβερνητική πολιτική… Αυτήν που έρχεται να …δικαιώσει τις δικές τους μνημονιακές επιλογές…
Το επιχείρημα της αντιπολίτευσης
πως …εμείς θα φέρναμε μνημόνιο με καλύτερους όρους είναι λογικά ισότιμο με το αντίστοιχο
των κυβερνητικών, πως το δικό τους μνημόνιο είναι καλύτερο… Θέατρο του
παραλόγου με μοναδικό έδρανο την βαθειά απογοήτευση του Ελληνικού λαού…
Βαβούρα του τίποτα, λοιπόν είναι
η προνοητικότερη μικροπολιτική περπατησιά, που θα κυριαρχήσει καθώς πλησιάζει ο
χρόνος των εκλογών, όποιος και αν είναι αυτός… Αυτό το τίποτα θα γίνει έμβλημα
πολιτικής συνέπειας και καθαρότητας, όταν θα χρειαστεί. Και ταυτόχρονα θα
προσφέρει το άλλοθι για τις απαιτούμενες συμμαχίες που θα επιβάλλει η κάλπη… Τα
ανοίγματα του πρωθυπουργού και άλλων κυβερνητικών προς το ΠΑΣΟΚ είναι απλή και
προφανής προαγγελία νέων μελλοντικών προσεγγίσεων, όταν και αν η …περίστασις το
απαιτήσει…
«Λύσεις» θα βρεθούν, όσο δεν
παρεμβαίνουν αυτοί, που είναι ιστορικά χρεωμένοι με την αναζήτηση, προβολή,
υποστήριξη και διεκεδίκηση της λύσης.
Σχόλια