Χιροσίμα αγάπη μου...

Το σημερινό άρθρο του φίλτατο Νίκου Μητσιάλη γυρίζει την μνήμη μας στο παγκόσμιας έκτασης έγκλημα, που αποτελούν οι δύο ρίψεις ατομικών βομβών στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι… Είναι αλήθεια, πως η πρώτη κέρδισε τα ‘πρωτεία’ της μνημόνευσης… Χιροσίμα… Είναι ακόμη, αλήθεια η φοβερή ανεκτικότητα της ανθρωπότητας, απέναντι σε μία δολοφονία τέτοιας έκτασης και τέτοιας ποιότητας…

Είμαστε βλέπεις τότε συνταγμένοι με τους ‘νικητές’ και κρυφοαπαλαμβάναμε τα παθήματα των εχθρών…

Σήμερα, όμως το σκηνικό δύσκολα να περιλάβει νικητές και ηττημένους… Η πυρηνική απειλή, που επανέρχεται στο προσκήνιο θα εξαφανίσει τον πλανήτη!

Παραθέτουμε

 

Τίτλος της εμβληματικής ταινίας γυρισμένη το 1959, του μεγάλου Γάλλου σκηνοθέτη Αλέν Ρενέ, σε σενάριο υποψήφιο για Όσκαρ της Μαργκερίτ Ντυράς! Μια ιστορία γύρω από τη σχέση μιας Γαλλίδας ηθοποιού και ενός Ιάπωνα που μέσα από συζητήσεις αποκαλύπτουν ο ένας στον άλλον τις σκέψεις για τις τραγικές εμπειρίες του πολέμου. Εκείνος, μιλώντας για τη ζωή του, επαναλαμβάνει: «Δεν έχεις δει τίποτα από τη Χιροσίμα»...

Πέρασαν ακριβώς 77 χρόνια από τη Δευτέρα 6 Αυγούστου του 1945, όταν ο Αμερικανός σμήναρχος Πολ Τίμπετς οδήγησε το βομβαρδιστικό τύπου B29, πάνω από τη πόλη της Χιροσίμα. Στις 8:15 το πρωί απελευθέρωσε πάνω στα κεφάλια των ανυποψίαστων αμάχων τη βόμβα ουρανίου, που είχε την κωδική ονομασία Little Boy («Αγοράκι»).

Μετά από 45 δευτερόλεπτα η βόμβα εξερράγη 600 μέτρα πάνω από τη Χιροσίμα κατακαίοντας και εξαερώνοντας σημαντικό μέρος της πόλης και μαζί πάνω από 70.000 άμαχους. Ο αριθμός των θανάτων λόγω ραδιενέργειας, που συνεχίστηκε για πολλά χρόνια μετά, οδήγησε και σε ένα συνεχές μαρτύριο λόγω σοβαρών ασθενειών και τερατογεννέσεων από την ραδιενεργό ακτινοβολία. Ο αριθμός αυτών των θυμάτων παραμένει μέχρι και σήμερα ουσιαστικά αδιευκρίνιστος...  

Στις 9 Αυγούστου την ίδια ακριβώς τύχη είχε και το Ναγκασάκι. Η δεύτερη βόμβα χρησιμοποιούσε ως σχάσιμο υλικό το πλουτώνιο. Αρκετοί ισχυρίζονται πως ήταν έως και 40% ισχυρότερη από εκείνη της Χιροσίμα, αναφερόμενοι στο γεγονός πως η έκρηξη σχεδόν διέλυσε το Β-29 που τη μετέφερε, το οποίο μόλις που πρόλαβε να προσγειωθεί αναγκαστικά στην Οκινάβα.

Οι δύο αυτές ανθρωποκτόνες ρίψεις, που εξαέρωσαν και απανθράκωσαν Χιροσίμα και Ναγκασάκι, έγιναν με προσωπική απόφαση του τότε «δημοκρατικού» Προέδρου των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν και ενώ η Ιαπωνία ουσιαστικά είχε ηττηθεί... Στην ουσία ήταν μια επίδειξη στρατιωτικής υπεροπλίας προς τη τότε Σοβιετική Ένωση η οποία μετά από τέσσερα περίπου χρόνια αναδείχθηκε και αυτή ως πυρηνική δύναμη.

Η «αξία» της ανθρώπινης ζωής για τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές φάνηκε και στα νησιά Μάρσαλ, που για δώδεκα χρόνια (1946 ως το 1958) μετατράπηκαν, μαζί με τους κατοίκους τους, σε πυρηνικό «πειραματόζωο» των ΗΠΑ. Αφέθηκαν να «ζήσουν» με τις επιπτώσεις της ραδιενεργού ακτινοβολίας και με απόβλητα των πυρηνικών δοκιμών. Γι’ αυτούς τους ιθαγενείς δεν μίλησε ποτέ κανείς παγκόσμιος οργανισμός...

Σήμερα ο πλανήτης διαθέτει επίσημα 13.000 πυρηνικά όπλα, άγνωστο πόσα ανεπίσημα έχουν, ειδικά αυτές οι χώρες που ανήκουν στο κλαμπ των πυρηνικών γιγάντων. Όπλα πυρηνικά, κατά πολύ ισχυρότερα από αυτά που έριξαν οι Αμερικανοί σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι! Πυρηνικοί «σατανάδες» που μπορούν να εξαερώσουν όχι μια αλλά πολλές φορές τη ζωή στο πλανήτη, με τα εκατομμύρια βαθμούς θερμοκρασίας που αναπτύσσουν τη στιγμή της έκρηξης...

Οι ειδικοί της Επιθεώρησης Πυρηνικών Επιστημόνων, που παρακολουθούν το «Ρολόι της Αποκάλυψης», έστειλαν στις αρχές του 2022 προς την οικουμένη ένα κατεπείγον μήνυμα SOS που όμως το «έπνιξαν» οι παγκόσμιοι έμποροι του θανάτου...

Οι επιστήμονες αυτοί προειδοποίησαν ότι βρισκόμαστε πολύ πιο κοντά στον αφανισμό απ’ ό,τι κατά τον Ψυχρό Πόλεμο. Μας απομένουν περίπου, όπως υπολόγισαν, έως την ώρα της κρίσης, μόλις εκατό δευτερόλεπτα. Στο χέρι των ηγετών είναι να συνετιστούν ή να επιταχύνουν πράξεις που θα οδηγήσουν τους λαούς αλλά και τους ίδιους στον αφανισμό...

Περίπου τα ίδια επανέλαβε και ο Αντόνιο Γκουτέρες, που  επισκέφθηκε τη Χιροσίμα, για να προσκυνήσει τη μνήμη όσων δολοφονήθηκαν στην πόλη αυτή από τους Αμερικάνους στις 6.8.1945 και τρεις ημέρες μετά στο Ναγκασάκι. Μ’ ένα παντελώς  αχρείαστο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, που όμως δεν έχει αναγνωριστεί ως τέτοιο από τον ΟΗΕ, γιατί ως γνωστόν την «Ιστορία» την έγραφαν οι μέχρι χθες μοναδικοί ιδιοκτήτες του πλανήτη και πάντα ως δολοφόνοι νικητές...