Σε μία ‘εμπνευσμένη’ ανάρτηση, που
συνδέει το έγκλημα των Τεμπών με την ψήφο στις επερχόμενες εκλογές, ο υπουργός Επικρατείας
έθεσε τα πράγματα στην …βάση τους: Το ερώτημα που θα κληθούμε να απαντήσουμε
στις κάλπες είναι ποιος είναι με την πρόοδο και ποιος είναι με τον σταθμάρχη
της Λάρισας και με όλο το σύστημα αυτό που εμάς μας βρίσκει απέναντι, της
υστέρησης, της ανευθυνότητας και της ήσσονος προσπάθειας…
Σαφέστατος, ο υπουργός… Μόνο, που θα
μπορούσε κανείς να θεωρήσει την άποψή του ως λανθανόντως αντικυβερνητική αφού
σύμφωνα με τις πληροφορίες, που κυκλοφόρησαν, ο σταθμάρχης της Λάρισας,
φαίνεται κομματικό παιδί της κυβερνώσας παράταξης, που για την μετάταξή του υπερέβη
τα κωλύματα της σχετικά μεγάλης ηλικίας, της ατελούς εκπαίδευσης και της ελλιπούς
εμπειρίας χάρις σε φίλια κομματική στήριξη…
Παρά
ταύτα, ο υπουργός, έστω και... παρεξηγήσιμος, δεν …παρεξηγείται. Είναι πασίγνωστος
για τις νέο-φιλελεύθερες απόψεις του… Όλα αυτά, που λέει περί … υστέρησης,
ανευθυνότητας και ήσσονος προσπάθειας είναι τα γνωστά αναμασήματα
υπεράσπισης της ουσιαστικής διάλυσης του κράτους. Όπως, αυτό βιώνεται σε Υγεία,
Παιδεία, Συγκοινωνίες, Προστασία ευπαθών ομάδων κ.λ.π.
Θέλει αρκετό θράσος για να τολμάς να
αρθρώνεις πολιτικά επιχειρήματα μετά το έγκλημα των Τεμπών, όπου αποδείχτηκε,
ότι ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ δεν λειτουργούσε έστω και στοιχειωδώς σωστά… Ανθρωποι, τραίνα,
συστήματα τηλεδιαχείρισης, ενδοεπικοινωνίες, σήραγγες… Όλα όσα δομούν την ουσία
της καπιταλιστικής διοίκησης της χώρας εδώ κι πολλές δεκαετίες… Μόνο σε δική μας
εγκληματική αφέλεια μπορούν να ποντάρουν για την συγκάλυψη των συστημικών ευθυνών
για το έγκλημα, που ενσωματώνει τόσους πολλούς διαφορετικούς τομείς κρατικής
ευθύνης…
Από μαθηματική-στατιστική άποψη, με
τον νόμο των πιθανοτήτων δηλαδή, είναι ….ατύχημα, που δεν συνέβη πιο πριν, αυτό
που τελικά συνέβη στα Τέμπη την 1η του Μάρτη. Στα πλαίσια ενός συστήματος, που γράφει στα
παλιότερα των υποδημάτων του τις αξίες της ζωής και γονατίζει ευλαβικά μπροστά
στην καπιταλιστική αδηφαγία.
Ακραία προκλητική είναι η οποιαδήποτε
χρέωση ευθυνών σε …’κρατικοδίαιτους υπαλλήλους’, που τους χαρακτηρίζει η υστέρηση, η ανευθυνότητα
και η ήσσων προσπάθεια…
Πρώτον, γιατί όλα αυτά εντέχνως γενικευμένα, έχουν τεκμηριωθεί από υπηρεσίες της ΕΕ, ότι είναι μυθεύματα συκοφάντησης και σπίλωσης των Ελλήνων
εργαζόμενων.
Το δεύτερο, όμως που συστηματικά αποσιωπούν
οι πολιτικάρχες του τόπου είναι, πως όποια φαινόμενα εργασιακής ολιγωρίας και
αναποτελεσματικότητας αφορούν τον δημόσιο τομέα έχουν διπλή προέλευση: Τους όποιους
‘τεμπέληδες’ (υπάρχουν και τέτοιοι, καθόλου αφύσικο…) τους έχουν διορίσει αναξιοκρατικά
οι κομματικοί μηχανισμοί της εξουσίας.
Από την άλλη, η ίδια η εξουσία δίνει χιλιάδες
‘υποδείξεις’ για ρεμούλα… Σε τί άλλο παροτρύνει η εγκατάλειψη, η κατάργηση, η
αδιαφορία, το ξεπούλημα για ένα πιάτο φακές, η κοροϊδία του κοινού με
διαβεβαιώσεις λειτουργικής επάρκειας οργανισμών και υπηρεσιών, που σχοινοβατούν!
Είναι πρόκληση και εμπαιγμός που, κυβέρνηση,
μείζων και ελάσσων αντιπολίτευση μετράνε με μεζούρες τα ποσοστά των κυβερνητικών
λαθών και ελλείψεων του κάθε κομματικού χώρου επιρρίπτοντας στους δύο άλλους τις
ευθύνες… Οι θεμελιώδεις ευθύνες του καπιταλισμού και η διόγκωσή τους στην εποχή
των μνημονίων παρασιωπούνται παραδειγματικά… Ούτε λέξη, ούτε νύξη…
Και καλά κάνουν αφού η διάθλαση της αλήθειας
είναι πάνω απ’ όλα και η συγκάλυψή της ιερό καθήκον…
Δημιουργώντας τεχνικά διλήμματα συσκοτίζουν
το πραγματικό: Με το σύστημα ή εναντίον
του;;;
Σχόλια