Για την Nικολέτα

Το γλυκό 17χρονο κορίτσι που έφυγε κάτω από αδιευκρίνιστες μέχρι τώρα συνθήκες.

Και που μητροπολίτης της εκκλησίας της Κρήτης αρνήθηκε στην οικογένειά της την καθιερωμένη θρησκευτικά διαδικασία εξόδου.

Υπάρχει πιθανότητα ο θάνατος της Νικολέτας να είναι αυτοχειρία.

Ένα κορίτσι με ιδιαίτερες ευαισθησίες με διαφορετικότητες θύμα bullying πολλές φορές.

Αγαπάμε τους ιδιαίτερους και τους διαφορετικούς. Εκεί μέσα βρίσκεται η φαντασία, η δημιουργικότητα, η συναισθηματική ευφυΐα και πολλές φορές η πνευματική ευφυία για μεγάλες καινοτομίες.

Αλλά πάνω απ’ όλα όμως θα έπρεπε να τους αγαπάει και να τους προστατεύει η εκκλησία του χριστού.

Του μεγάλου κήρυκα της πανανθρώπινης, χωρίς όρια και ιδιοτέλειες αγάπης.

Το ιερατείο όμως που χειρίζεται τα του Χριστού, φροντίζει καθημερινά να εφαρμόζει δογματικά, τελετουργίες, που ελάχιστη σχέση έχουν με το πνεύμα και το ήθος του ιδρυτή. Εφαρμόζοντας αυστηρά, την εκκλησιαστική παράοση, ο αυτόχειρας όχι μόνον στερείται το δικαίωμα θρησκευτικής εξόδιας ακολουθίας αλλά θάβεται εκτός των τειχών του νεκροταφείου... Τόσο καλά...

Ευτυχώς υπάρχουν και πολλοί λεβίτες, που εφατμόζουν τις επιταγές της καρδιάς και 'παραβιάζουν' το πνεύμα της σκληρής μεταθανάτιας τιμωρίας...

Στα όρια του παραλόγου η εμμονή εκκλησιαστικών παραγόντων για την μη θρησκευτική ταφή των αυτοχείρων. Πρόσχημα: η αφαίρεση μιας ζωής της δικής τους, πάνω στην οποία δεν έχουν τέτοιο δικαίωμα, που ανήκει στο θεό. Ασυγχώρητο αμάρτημα, που στερεί από τον δράστη το δικαίωμα της εκκλησιαστικής εξόδιας ακολουθίας…  

Ας δεχτούμε το επιχείρημα σαν βάση διαλόγου. Τους εγκληματίες τους κατά συρροή δολοφόνους, γιατί τους κηδεύουν θρησκευτικά; Ας μη μιλήσουμε βέβαια για όλους αυτούς που εκμεταλλεύονται ανθρώπους, την ηθική τους υπόσταση, την υπαρξιακή τους ανεξαρτησία, την υγεία τους ή και τη ζωή τους…

Δεν ξέρω γιατί, αλλά στο νου μου έρχεται η εικόνα του Χριστού με το φραγγέλιο που αναλαμβάνει δυναμικά να διώξει από το ναό τους υποκριτές και τους βέβηλους που τον μετέτρεψαν σε οίκο εμπορίου.

Η Νικολέτα ήταν έτσι κι αλλιώς ένας άγγελος. Με χρώματα της δικής της επιλογής στα φτερά της. Ποσώς έχει ανάγκη των παρακλήσεων αυτών που …διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλο.

Οι συγγενείς της όμως αισθάνονται την ανάγκη να τηρήσουν για την αθώα έφηβη, τα ειωθότα, τα καθιερωμένα.

Αυτούς εκδικείται η απόφαση των ιερωμένων. Αυτούς τιμωρεί... 

Είναι διπλή η αδικία και διπλός ο παραλογισμός. Αν πιστεύουν στη δευτέρα παρουσία ας προσέχουν. Ο θεός,  που κατά τα άλλα υπηρετούν, θα χρησιμοποιήσει ως υπέρτατο νόμο κρίσης την αγάπη,  την καλοσύνη, την  ανιδιοτέλεια. Όχι τερτίπια της ιερατικής γραφειοκρατίας.