Είναι πραξικόπημα ...

Πόσο πιο πλήρες θα μπορούσε να είναι ένα κείμενο που θα καλούνταν να περιγράψει το πολιτικό-πολιτισμικό κλίμα της εποχής… Θαυμάζουμε και ζηλεύουμε τον ‘κυκλοθυμικό’ σαν συγγραφέα, που έχει λέξεις και φράσεις μαχαιριές για να μην αφήσουν τίποτε απέξω… Ευχαριστούμε το φίλτατο Στέφανο Πάντο, που μας το κοινοποίησε... Εμείς 'προσφέρουμε' αυθαίρετα την εικονογράφηση...

 

Κι ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται.

Ναι ξέρω έχουμε συνηθίσει.

Έχουν γίνει memes, ποστ, σκετς σε επιθεωρήσεις, dad jokes, τραγούδια, ταινίες, ατάκες σε σήριαλ, έχει φτιαχτεί ολόκληρο λεξικό όρων στην καθημερινή μας γλώσσα.

Ρουσφέτι, βύσμα, εξυπηρέτηση, φακελάκι, γρηγορόσημο, θείος στην Κορώνη, κομματάρχης, κομματόσκυλο, πρασινοφρουρός, γαλάζιο παιδί, κουμπάρος, κομματόσκυλο, Γκρούεζας. Ακόμα κι οι πολιτικοί, ειδικά όσοι είναι οι πατριάρχες των βυσμάτων, μιλάνε για το βαθύ κράτος, πού όλο το ξηλώνουν κι όλο θεριεύει σαν το γιοφύρι της Άρτας ένα πράγμα.

Δεν είναι σκάνδαλο.

Δεν σκανδαλίζει το λαό, τους ψηφοφόρους, δε θα κουνήσει συθέμελα το πολιτικό σύστημα. Γιατί ακριβώς είναι συνηθισμένο, νομιμοποιημένο.

Η δικαιοσύνη θα σιωπήσει όπως πάντα, οι πολιτικοί των μεγάλων αστικών κομμάτων πίσω από το παραβάν θα κόψουν στα μέτρα τους την υπόθεση, οι δημοσιογράφοι θα φροντίσουν να ξεχαστεί κι ο κόσμος θα ψελλίσει ένα 

«Όλοι τα κάνουν» και θα κοιτάξει ή να είναι με τους «όλους» ή να επιβιώσει εξόριστος στην πατρίδα του ή μετανάστης σε μια μητρόπολη της Δύσης. Και στην Αθήνα μέσα ζει στην ξενιτιά.

Μετά την εξαθλίωση του λαού ειδικά με την οικονομική γενοκτονία των μνημονίων όλα κάθονται ακόμα πιο καλά στο στομάχι.

Οι ηθικές αναστολές έχουν αδυνατίσει, ο φόβος και το άγχος της επιβίωσης έχουν γίνει καθεστώς.

Την φτώχεια που μας έχει γονατίσει τη νιώθω μεγαλύτερη ντροπή.

Γύρω γύρω θάλασσα και στη μέση ένα ρουσφέτι ή το παίρνεις ή πνίγεσαι. Μικρομεσαίοι «επιχειρηματίες» που τάχα μου διορίζουν ανέργους, κρατάνε τα 600 ευρώ το κεφάλι επίδομα και δίνουν τα 200 στον εξαθλιωμένο να κάθεται στο σπίτι του, διορισμοί σε θέσεις φαντάσματα στο Δημόσιο, νεκροθάφτες να γίνονται διοικητικοί σε πανεπιστήμια, μεταθέσεις επιπέδου σταθμάρχη για καλύτερη σύνταξη, χιλιάδες διορισμοί ανειδίκευτων στην αστυνομία λες και φτιάχνουν ομάδες Χιτών. 

Με τους «κανονικούς αστυνομικούς» να έχουν αγανακτήσει γιατί αυτά τα φυντάνια δεν ξέρουν καν τη νομοθεσία και τα πρωτόκολλα των συλλήψεων και τους τρέχουν στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, διακανονισμοί δανείων, προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα σε πολυκαταστήματα, ιδιωτικά σχολεία, σε αλυσίδες καταστημάτων με μπιλιετάκια υπουργών, ΕΣΠΑ, επιδοτήσεις, κρατικές επιχορηγήσεις, επιδόματα, ευρωπαϊκά κονδύλια, αποζημιώσεις για «καταστροφές», απευθείας αναθέσεις που μοιράζονται σε μορφή πυραμίδας, σε δομή μαφίας, ο υπουργός, οι βουλευτές, οι κομματάρχες, τα κομματόσκυλα κι οι οικογένειες τους, οι μετρημένες ψήφοι, από δίπλα.

Κι από δίπλα επιχειρηματικά συμφέροντα κάτω από το τραπέζι με εφοπλιστές που κατά δήλωσή τους χέζουν τον πρωθυπουργό, με εργολάβους, με βιομηχάνους, με ξένους παράγοντες κι διεθνώς καταζητούμενους επενδυτές. 

Μεγάλα νομοσχέδια «ανάπτυξης» που ξεπουλάνε γη και νερό και προστατευόμενες περιοχές Natura, που χαρίζουν μονοπωλιακές κρατικές επιχειρήσεις, που αντισυνταγματικά ιδιωτικοποιούν τα πανεπιστήμια, που καταστρέφουν βασικά εργασιακά δικαιώματα, που χαλαρώνουν κανόνες προστασίας από τον στοιχηματισμό και τον τζόγο και χτίζουν καζίνο μέσα στην Αθήνα, φωτογραφικές αναθέσεις, ΤΕΡΝΑ παντού, ιδιωτικοποιημένοι δρόμοι με χυδαία αντίτιμα στα διόδια με κρατικά λεφτά...

Τράπεζες να κλέβουν κυριολεκτικά τους καταθέτες με αστείες προμήθειες, κρατικοδίαιτες αεροπορικές και ναυτιλιακές να γίνονται λαδέμποροι εισιτηρίων και παροχών, funds να παίρνουν τα σπίτια μας και να χτίζουν περιουσίες σε φανταστικά νησιά, καρτέλ σε βασικά προϊόντα και χρηματιστήρια ενέργειας που δεν τολμά κανείς να αγγίξει.

Κι όλο αυτό χτίζει ένα μιντιακό σύστημα προστασίας που προφανώς δεν περιορίζεται σε λίστες Πέτσα, που είναι μόνο μια κορυφή του παγόβουνου.

Αυτό που έκανε κι ο Εσκομπάρ όταν ήθελε να μπλέξει με την πολιτική και να νομιμοποιήσει τις δουλειές του.

Με την διαφορά βέβαια πως ο Εσκομπάρ τα έκανε όλα αυτά με τα δικά του χρήματα, τα χρήματα των ναρκωτικών, της βίας και των φόνων.

Στην περίπτωση αυτή η κυβέρνηση συντηρεί τα εκλογικά της ποσοστά με τα χρήματά μας και τα χρήματα των άλλων Ευρωπαίων πολιτών που αντί να πέφτουν στην χώρα και να δημιουργούν συνθήκες επιβίωσης γίνονται χορηγός ρουσφετιών και παράγοντας νέων κρίσεων, νέας οικονομικής καθυστέρησης, νέου πετσοκόμματος των νιάτων που θα πρέπει πάλι να φύγουν από την χώρα για να μείνουν οι κομματικοί.

Έχουμε 40% κρατήσεις και 24% ΦΠΑ για να συντηρούμε τα ρουσφέτια της χώρας. Εμείς που δεν τους ψηφίσαμε γινόμαστε ακούσια οι εκτελεστές της ίδιας μας της ζωής, το κεφάλαιο για να μένουν στην εξουσία αυτοί που μας σκοτώνουν στα Τέμπη.

Το 80% είναι απέναντι σε αυτήν την κυβέρνηση και ταΐζει το άλλο 20% για να συνεχίζει αυτή η κυβέρνηση να παίρνει αυτοδυναμίες.

Κι αυτό είναι πραξικόπημα. «Ευγενικό» μεν, πιο αναίμακτο, πιο «γλυκό», αλλά πραξικόπημα.

Καθένας βουλευτής ή υπουργός που κάνει ρουσφέτια πρέπει να λογίζεται για πραξικοπηματίας. 

Αντί να πάρει την εξουσία με τα όπλα και τα τανκς, το κάνει με δωροδοκίες κι εξυπηρετήσεις.

Ουσιαστικά, τι διαφορά έχει;

Η στατιστική αν τη δεις τίμια δε λέει ποτέ ψέματα.

Υπάρχει ένα 22-25% μπετόν για την ΝΔ ακόμα και στις μεγαλύτερες της κρίσεις.

Πώς προκύπτει αυτό;

Έλεγαν πιστεύουμε ότι η ΝΔ έκανε συγκάλυψη στα Τέμπη αλλά την στηρίζουμε.

Τα κάστρα δεν πέφτουν φαίνεται.

Ας τελειώνουμε με τις περισπούδαστες αναλύσεις της αυτάρεσκης Αριστεράς που έχει χάσει πλήρως τη γείωση της με την κοινωνία.

Καμία σταθερότητα δεν έχει προσφέρει αυτή η κυβέρνηση.

Με όποιο θέμα ασχολήθηκε από τον κορονοϊό μέχρι την εξωτερική πολιτική κι από τα Τέμπη μέχρι τις υποκλοπές έγραψε…ιστορία.

Καμία πιο ανακουφιστική φορολογική πολιτική, καμία ανάπτυξη, αυξήσεις σε μισθούς και μειώσεις ανεργίας και μακροοικονομικά αφηγήματα, μέσω του πληθωρισμού και των καρτέλ ζούμε ξανά μνημόνια. 

Υπάρχει μόνο μια οργουελική τυποποιημένη φαρέτρα επιχειρημάτων που όποιος τολμάει να πει έστω ένα ΑΧ! σε αυτό το καθεστώς είναι από λαϊκιστής μέχρι εχθρός του πολιτεύματος.

Απαξιώνεται, ψυχιατρικοποιείται, γίνεται «πουτινάκι» και καταναλωτής fake news. Κι όλα αυτά ενώ γύρω μας οι μαφιόζοι παίζουν πιστολιές.

Ευτυχώς βέβαια ξέρουν καλό σημάδι.

Σε μια χώρα που έχει βγει σε πλειστηριασμό, σε μια γη που …ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι. 

«Κύριε Πρόεδρε, της Αμερικανικής Βιομηχανίας Ραπτομηχανών Σίγκερ, ιδού ο στρατός σας.»