Ο υπουργός άμυνας των ΗΠΑ Πιτ Χέγκσεθ είναι πιθανότατα
ο πιο ομιλητικός ή καλύτερα ο πιο ενημερωτικός από τους επιτελάρχες του
Ντόναλντ Τραμπ όσον αφορά την διεθνή πολιτική της Αμερικάνικης κυβέρνησης… Τα κείμενά
του και οι ομιλίες του δεν περιέχουν αντικρουόμενες απόψεις ούτε διακυμάνσεις
εξαρτώμενες από μικροδιαφορές της καθημερινότητας…
Ο Πιτ, λοιπόν τον τελευταίο καιρό έχει κάνει δύο
σημαντικές ‘ιστορικού΄χαρακτήρα ομιλίες. Μία το Φλεβάρη του 2025 στους ΝΑΤΟικούς
εταίρους στις Βρυξέλες και μία πρόσφατη, τον Μάη του 2025 στην Σιγκαπούρη, στο
Σανγκρί Λα Φόρουμ.
Εδώ να παραθέσουμε την χρήσιμη πληροφορία, πως το
φόρουμ αυτό διοργανώνεται από τις ισχυρότερες πολεμικές βιομηχανίες των ΗΠΑ και
της Δ. Ευρώπης (Northrop Grumman, Boeing, Lockheed, Raytheon) μαζί με
ισχυρότατες Τράπεζες και τους πιο σοβαρούς διαμορφωτές της κοινής γνώμης στην
Δύση. Δεν πρόκειται δηλαδή για συνάντηση σειράς αλλά για συνάντηση υψηλής
σημασίας…
Στην πρώτη σύνοδο, εκείνη των Βρυξελών, ο υπουργός άμυνας των
ΗΠΑ δεν ευχήθηκε ούτε υποσχέθηκε γενικά και αόριστα ειρήνη στην Ανατολική
Ευρώπη, όπως συνήθιζε μέχρι τώρα ο Πρόεδρος Τραμπ. Με μεγαλύτερη σαφήνεια και
ακρίβεια από τον προϊστάμενό του ο Χέγκσεθ ζήτησε από τους Ευρωπαίους εταίρους
του ΝΑΤΟ να αναλάβουν με δικές τους δυνάμεις την συνέχιση του πολέμου στην
Ουκρανία!
Αφήνοντας ανοιχτό το ‘υπονοούμενο’, πως οι ΗΠΑ πρέπει να ρίξουν το
βάρος του αλλού. Και αυτό το αλλού είναι η Νοτιοανατολική Ασία, όπου η ραγδαία
εξελισσόμενη υπερδύναμη Κίνα απειλεί ουσιαστικά την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ αφού
έχει ήδη εδώ και κάποια χρόνια καταρρίψει την μονοκρατορία τους…
Για την περιοχή, λοιπόν οι ΗΠΑ κάνουν πρωτοφανούς έντασης
στρατιωτικούς σχεδιασμούς είτε μόνες τους είτε με τους κλασικούς τους συμμάχους
τους (Φλιππίνες, Ιαπωνία, Ταϊλάνδη) είτε με άλλους, που φιλοδοξούν να συνεργασθούν
(Ινδία).
Το σύνολο των προγραμματιζόμενων παρεμβάσεων συνιστά την
πλήρη ανατροπή του δόγματος της ‘μίας Κίνας’, που οι ΗΠΑ συνυπέγραψαν με την
Λ.Δ. της Κίνας το 1972, δηλώνοντας κατηγορηματικά ότι δεν υποστηρίζουν την ανεξαρτησία
της Ταϊβάν. Κάτι, που το ίδιο ή και περισσότερο κατηγορηματικά είχαν κάνει οι σύμμαχοι
των ΗΠΑ στην περιοχή. Η Αυστραλία π.χ. είχε δηλώσει, πως θεωρεί την Ταϊβάν …επαρχία
της Κίνας.
Ας μην ξεχνάμε όμως, πως το 1972 η Ρωσο-Κινεζική ρήξη
βρίσκεται σε πλήρη ρήξη και σε όλα τα επίπεδα. Κάτι, που οι δυτικοί Ιμπεριαλιστές
θεώρησαν χρυσή ευκαιρία διείσδυσης παίρνοντας το μέρος του τότε πιο αδύνατου…
Εδώ και χρόνια, όμως, Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι σαν αδελφικά οχήματα των Ιμπεριαλιστικών συμφερόντων στην περιοχή και τον κόσμο, συναγωνίζονται σε αντι-Κινεζικές ενέργειες. Η σύνοδος της Σιγκαπούρης είναι μία επιπλέον σοβαρή πρόκληση.
Ισως, η σοβαρότερη μετά την αποστολή της Πελόζι
από τον Μπάιντεν στην Ταϊπέι, που ουσιαστικά πέταξε στα σκουπίδια το δόγμα της μίας
‘Κίνας’ από πλευράς ΗΠΑ. Ευρωπαίοι, λοιπόν για την Ουκρανία και γενικότερα της Ανατολική
Ευρώπη και Ευρασία, Αμερικανοί για την Μέση και Απω Ανατολή.
Κατανομή, βέβαια, που δεν σημαίνει αλληλοϋποστήριξη, συντονισμό
και συνεργασία. Εξάλλου για τους Ευρωπαίους φαίνεται εξαιρετικά δύσκολος ο
απογαλακτισμός τους από την μεγάλη υπερατλαντική αδελφή.
Είμαστε μπροστά σε ιστορικές γεωπολιτικές και
γεωστρατηγικές δράσεις…
Σχόλια