'...σαν να ήταν χτες'...
Είναι μία συνηθισμένη κοινοτυπία, που διατυπώνεται όταν η μνήμη ερεθίζεται… Δύσκολο να το πούμε τώρα, που τα πόδια δεν υπακούνε με μεγάλη προθυμία τις …βουλές του εγκεφάλου…
Κι’
όμως η αγωνία, ο φόβος, η συγκίνηση, η έξαρση, η συντροφικότητα έχουν αποθέσει την έντασή τους… Είναι οι
στιγμές της ζωής, που ορίζουν την στράτευση και την εμμονή…
Και είναι θλιβερό να ξεθωριάζουν να στρογγυλεύουν, να ‘χρησιμοποιούνται’… Φαινόμενο ‘φυσιολογικό’ στην κοινωνία του
ανταγωνισμού για …’επιβίωση’. Υλική και ψυχολογική…
Σ’
αυτό το έκτακτο, επίκαιρο παράρτημα της ΦΑΙΑΚΙΑΣ θα παρουσιάσουμε αναρτήσεις παλιότερες… Από τα προηγούμενα χρόνια της λειτουργίας της.
Μαζί,
ανεβάζουμε και το ηχητικό ντοκουμέντο, που ετοίμασε η ομάδα πρωτοβουλίας για
την επέτειο των 50 χρόνων. Και τραγούδια, που μας παραπέμπουν στην εποχή...
Το
χρέος της υπόμνησης δεν είναι μία απλή υπόθεση ιδεολογικής συνέπειας… Είναι
επιτακτική ανάγκη. Πολύ περισσότερο σήμερα, που η ιστορία ‘ξαναγράφεται’ από
την κακοποιητική γραφίδα του συστήματος και της φασιστικής επροσθοφυλακής του…
Εχουμε
ανάγκη σαν κοινωνία από πρωτοβουλίες υπόμνησης. Πιο συχνά, πιο ουσιαστικά, πιο
μαζικά…
Τραγούδια της εποχής
την Νοεμβρίου 17, 2022
Τότε,
που εκατοντάδες χιλιάδες λαού κατέβηκαν στον δρόμο για να διαδηλώσουν την οργή
τους, την άρνησή τους να κυβερνώνται από το φασιστικό καθεστώς της χούντας ή
και από τις ‘δημοκρατικές’ μεταμορφώσεις του…
Εκείνες
τις ώρες είδαμε κουφάρια, που μετά βίας αναγνωρίζονταν σαν ανθρώπινα… Ένα
κοριτσάκι, μαθήτρια ή φοιτήτρια καταματωμένη, που στο παραλήρημά της φώναζε:
όχι άλλο ξύλο… όχι άλλο ξύλο… Κα ολόγυρα πεσπένα κορμιά που έψαχνες με αγωνία
αν υπάρχουν σημάδια κίνησης, αναπνοής, ζωής…
Κάποιοι
‘ανώνυμοι’ στελέχωσαν τις γραμμές των ριζοσπαστικών κομμάτων μετά την
μεταπολίτευση. Τιμή σε όσους από αυτούς κράτησαν τη ζωή τους, χωρίς εξαγορές
και ανταλλάγματα… Γιατί υπήρξαν και τέτοιοι… Τους ζήσαμε και τους ζούμε δίπλα
μας να υλοποιούν τις Οβιδιακές τους μεταμορφώσεις μεταπηδώντας με θράσος από
την άρνηση στην προσαρμογή και την ενσωμάτωση…
Από
αυτό το είδος ανθρώπινης ύπαρξης θα γραφτούν και οι μελλοντικές σελίδες των
αγώνων, που έρχονται…
(ΙΣΤΟΡΙΚΗ
ΜΝΗΜΗ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ)
Συρίγ(γ)ιο αφήγημα...
την Αυγούστου 02, 2022
Τον καλούν οι αντιπολιτευόμενοι ν’ ανακαλέσει ζητώντας
μάλιστα να τον τιμωρήσει η παράταξή του για όσα του «ξέφυγαν εν τη ρύμη του
λόγου του». Αστειότητες! Ο εν λόγω, συνειδητά «έγραψε» ξανά την ιστορία από
βήματος βουλής. Μόνο που ήρθε δεύτερος γιατί στις 18 Νοέμβρη του 2018, ο
έγκλειστος τώρα χρυσαυγίτης Γιάννης Λαγός είπε ακριβώς τα ίδια, από το ίδιο
βήμα, αποκαλώντας και αυτός «παραμύθι» το Πολυτεχνείο! Τα αδελφά πνεύματα,
βλέπετε, συναντιόνται...
Αναφέρθηκε στην έλλειψη λαϊκής αντίστασης εναντίον της
αμερικανοκίνητης χούντας, προφανώς ορμώμενος από την ομόθυμη προσέλευση των
πανεπιστημιακών στις 3 Μαρτίου του 1973 στο «μάθημα» που τους έκανε ο
δικτάτορας Παπαδόπουλος.
Αναφέρθηκε στην έλλειψη λαϊκής αντίστασης, την ώρα που τα
ξερονήσια μετά από μια «ανάπαυλα» μερικών ετών γέμισαν ξανά με πατριώτες
κομουνιστές, αριστερούς, ακόμα και με κεντρώους δημοκράτες! Όταν τα κατά τόπους
κρατητήρια της περιβόητης κρατικής ασφάλειας «φιλοξενούσαν» απείθαρχους,
κατόπιν υποδείξεως χαφιέδων του καθεστώτος...
Αναφέρθηκε στην έλλειψη λαϊκής αντίστασης, όταν η αστυνομία
καλούσε πολίτες «δια υπόθεσή τους» στο αστυνομικό τμήμα. Όταν στο ειδικό
ανακριτικό του ΕΑΤ-ΕΣΑ χρησιμοποιούνταν
μέθοδοι βασανιστηρίων, όμοιες μ’ εκείνες των ναζί... Όταν στον ατμό άνοιγαν
γράμματα πολιτών, με συνέπειες για τον αποστολέα, όποτε το περιεχόμενο κρινόταν
«περίεργο» από τους λογοκριτές.
Δεν του αρκεί, όμως, ο «μύθος» και το «άρωμα» περί
Πολυτεχνείου, προχωρά ακόμα και στη γελοιοποίηση των επετείων της εξέγερσης
του, λέγοντας πως: «οι εθιμοτυπικές πορείες του ΣΥΡΙΖΑ στην πρεσβεία των ΗΠΑ
είναι τόσο ανατρεπτικές που καταλήγουν σε ταβέρνες να τρώνε παϊδάκια...»
Οι πορείες δεν είναι του τάδε ή του δείνα κόμματος αλλά της
ζωντανής μνήμης του Λαού! Και δεν καταλήγουν σε ταβέρνες, αλλά πνιγμένες στα
χημικά έχουν κάθε φορά δεκάδες θύματα από την ένστολη βία. Πολίτες που
οδηγούνται, σε κρατητήρια, σε νοσοκομεία, ακόμα και σε νεκροτομεία, όπως η
Κανελλοπούλου, ο Κουμής, ο Καλτεζάς...
Και ο επίλογος του Συρίγ(γ)ιου αφηγήματος καταλήγει: «το
καθεστώς δεν έπεσε από την αντίδραση του λαού αλλά υπό το βάρος της κυπριακής
τραγωδίας...» Την προδοσία των στρατιωτικών, με στόχο την επιτυχία του σχεδίου
Κίσινγκερ για την επιβολή του Τουρκικού «Αττίλα», ο κ. Συρίγος, τη βαφτίζει
«τραγωδία», ωσάν να επρόκειτο για κάποια θεομηνία...
Όμως, ας φανούμε επιεικείς με τον εμπνευστή του Συρίγ(γ)ιου
αφηγήματος, γιατί ο εν λόγω ήταν μόλις επτά ετών όταν έγινε το πραξικόπημα της
21ης Απριλίου του ΄67... Ό,τι γνωρίζει επομένως για την «έλλειψη λαϊκής
αντίστασης» προφανώς θα προέρχεται από βιβλιογραφία «πανεπιστημιακών» που
κάθισαν προσοχή χειροκροτώντας, καθοδηγούμενοι από τον Παπαδόπουλο, στις 3
Μαρτίου του ΄73!
Ας φανούμε επιεικείς, γιατί επίσης ο κύριος αυτός υπήρξε από
τα ιδρυτικά μέλη του “Δικτύου 21” που είχε χαρακτηριστεί εθνικιστικό/ακροδεξιό.
Έργο του “δικτύου” ήταν και η αναθεώρηση των όσων ιστορικά ενοχλούν τη
διαχρονικά απούσα, από τους λαϊκούς δημοκρατικούς αγώνες, παράταξη του.
(ΙΣΤΟΡΙΑ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ)
Συνθήματα και αιτήματα
την Νοεμβρίου 19, 2021
Ή εντός εκτός και …επί τα αυτά
👉Το μήνυμα του πρωθυπουργού για την επέτειο του Πολυτεχνείου είναι δείγμα της γενικότερης ιδεολογικής και πολιτικής προόδου που σημειώνει ο …χώρος… Μέχρι τώρα, η κυβερνώσα παράταξη επεδείκνυε όλη την επιβαλλόμενη υποκρισία, υιοθετώντας -γενικά και αόριστα βεβαίως, βεβαίως- τα …”συνθήματα”, τα “μηνύματα”, τις “αξίες”, τον “ηρωϊσμό” κ.λ.π. κ.λ.π. Με κρύα καρδιά αλλά τι να κάνουν…
Βέβαια κάθε επέτειος ήταν μία λαμπρή ευκαιρία επίδειξης
ισχύος του συστήματος καταστολής. Ο Κουμής και η Κανελλοπούλου δεν σκοτώθηκαν
το 1973 αλλά το 1980… Τότε, το τέλος της
πορείας αντιμετώπισε μία πρωτοφανή επίθεση από τα ΜΑΤ, ώστε να μείνει σταθμός
στην γενικότερη προσπάθεια τρομοκράτησης του λαού και βαθμιαίου εκφυλισμού της
επετείου… Η ανεξέλεγκτη παρέμβαση των δυνάμεων καταστολής δικαιολογήθηκε από
τον τότε πρωθυπουργό Γεώργιο Ράλλη με το …εξαιρετικής λογοτεχνικής αξίας ρητό: Και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σπάθην κρατεί στα χέρια
του για να αμυνθεί εναντίον των δαιμόνων. Δεν κρατεί άνθη…
Ένα από τα “ιδεολογικά” επιχειρήματα πρώτης γραμμής των συνεπών
δυνάμεων δεξιάς-ακροδεξιάς είναι πως …δεν
υπήρξαν νεκροί στο πολυτεχνείο…
Το ζήτημα δουλεύονταν συστηματικά, όπως καλή ώρα η …ανυπαρξία
του κορονοϊού και τα τσιπάκια του εμβολίων… Επιχείρημα κατώτερο του γελοίου,
όταν οι νεκροί αναφέρονται ακόμη και στο περιβόητο πόρισμα Τσεβά, που συχνά
επικαλούνται οι ακροδεξιοί. Λέει λοιπόν αυτό το ίδιο πόρισμα: …Βαρύς
υπήρξεν ο φόρος του αίματος εις νεκρούς και τραυματίας ο καταβληθείς διά την
καταστολήν της εξεγέρσεως του Πολυτεχνείου.
Η θεωρία αυτή για την ΜΗ ύπαρξη νεκρών του πολυτεχνείου στην πορεία διασπάστηκε… Πλάι στην γνήσια περί ΜΗ νεκρών δημιουργήθηκε και μία “ρεφορμιστική”, που ισχυρίζεται, ότι δεν υπήρξαν νεκροί ΜΕΣΑ στο πολυτεχνείο… Σε αυτήν την άποψη μάλλον έχει ενταχθεί και η τριάδα, η προερχόμενη από την …μεγάλη του Εθνους Καρατζαφέρειο Σχολή (Μάκης, Θάνος, Σπυρίδων-Αδωνις)… Αν και προέρχεται από τα σπλάχνα της καθαρής και ακραιφνούς εθνικοφροσύνης συμβιβάστηκαν με την δεύτερη άποψη, ίσα-ίσα για το μακιγιάζ της δημόσιας εικόνας, που τόσο πολύ σημασία έχει…
Εντούτοις οι πιο εκσυγχρονιστικές δυνάμεις της παράταξης, που
αιμοδοτήθηκαν και αιμοδοτούνται γενναία από την νεοφιλελεύθερη, σημιτική
ακραιφνή σοσιαλδημοκρατία θέλουν να προχωρήσουν επιτέλους… Δεν μπορούν να
καθηλώνονται σε τέτοιου είδους γεγονοτογραφία περί νεκρών ΕΝΤΟΣ ή ΕΚΤΟΣ… Αυτοί
οι …”φωτισμένοι” συσπειρώνονται γύρω από την ρηξικέλευθο πρωθυπουργικό λόγο. Δεν
νοσταλγούμε γερασμένα συνθήματα, αλλά υλοποιούμε ζωντανά αιτήματα…
ανεφώνησε ο πολυχρονεμένος μας για την επέτειο του Πολυτεχνείου, δίνοντας έτσι
το σύνθημα της υπέρβασης… Δεν μπορούμε βρε αδελφέ να ακούμε συνέχεια: το
Πολυτεχνείο Ζει, ο αγώνας συνεχίζεται, Ψωμί Παιδεία Ελευθερία, ΕΑΜ ΕΛΑΣ
Πολυτεχνείο… Εντάξει, μπορεί να μην βγάζουμε σπυράκια, όπως η ανωτέρω
μνημονευθείσα τριάδα και οι συν αυτή αλλά τέλος πάντων πρέπει να πάμε μπροστά…
Όχι σε παρωχημένα συνθήματα, που καθηλώνουν τον τόπο και ματαιώνουν …την
ανάπτυξή του…
Εκτός από τον πρωθυπουργό, που δείχνει σταθερά προσανατολισμένος
στα αναπτυξιακά οράματα (Υγεία, πανδημία, Παιδεία, εργασιακή νομοθεσία,
νομοθεσία καταστολής, ιδιωτικοποιήσεις κ.λ.π.) πρέπει να ενεργοποιηθούν όλες οι
‘εκσυγχρονιστικές’ προοδευτικές δυνάμεις…
Είναι κρίμα, που ο χώρος της …μεταρρυθμιστικής
σοσιαλδημοκρατίας έχει διασπασθεί και μεγάλο μέρος της βρίσκεται ήδη στην ΝΔ
ενώ ένα άλλο κωλυσιεργεί αποτελώντας την δεύτερη συνιστώσα της αξιωματικής
αντιπολίτευσης υπό τον τίτλο “Π.Σ”. Ολοι μαζί θα κάνανε θαύματα…
Ελπίζουμε, όμως ότι θα τους δοθεί η ευκαιρία…Και στους ένθεν
και στους εκείθεν…
Φαίνεται, πάντως, πώς ό,τι και να κάνουν το Πολυτεχνείο τους στοιχειώνει… Τους χαλάει τον ύπνο…. Δεν τους αφήνει να χαλαρώσουν και να απολαύσουν τις στιγμές…
(ΠΟΛΙΤΙΚΗ)
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2021
την Νοεμβρίου 17, 2021
Στην δική του κατάθεση για τα άμεσα και έμμεσα μηνύματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου προχωράει ο φίλτατος Γιάννης Λύχρος και η ΦΑΙΑΚΙΑ ασμένως αναπαράγει…
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2021
Αποτελεί λαμπρή απόδειξη ότι, τα κινήματα δεν χρειάζονται ποδηγέτηση αλλά συμμετοχή.
Αποτελεί λαμπρή απόδειξη ότι, τα συμμετοχικά κινήματα μπορούν να δράσουν με επιτυχία, να αρπάξουν ευκαιρίες και να τις μετατρέψουν σε εξεγέρσεις.
Πολλές διαφορετικές τάσεις συμμετείχαν με διαφορετικά σκεπτικά και διαφορετικές οπτικές γωνίες. Κάποιοι αριστεροί δεν το καλοβλέπανε γιατί θεωρούσαν ότι δεν ήταν ώριμα τα γεγονότα, κάποιοι άλλοι θεωρούσαν ότι θα πήγαινε πίσω την «φιλελευθεροποίηση» του Μαρκεζίνη και την πολιτική τους του «ενιαίου μετώπου», κάποιοι τρίτοι γιατί θέλανε κάτι ποιο αγωνιστικό δηλαδή ένοπλο αγώνα.
Ωστόσο κάτω από την πίεση και το μέγεθος του κινήματος των ανένταχτων, κάνοντας τους απαραίτητους συγκερασμούς απόψεων, συμμετείχαν όλοι με ανιδιοτέλεια, εντιμότητα, γενναιότητα και θάρρος και οδήγησαν την διαμαρτυρία σε εξέγερση.
Μια εξέγερση κατά της Χούντας που ξεπέρασε τα όρια του φοιτητικού κινήματος, μίλησε στην καρδιά και στο μυαλό ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων.
Μια εξέγερση που οδήγησε στην ιδεολογική ήττα του αήττητου της Χούντας.
Μια εξέγερση που ξεπέρασε τη στάση της κοινωνικής ανοχής και αμφισβήτησε το σύνδρομο του «καλού νοικοκύρη κυρ Παντελή».
Μια εξέγερση, τέλος, που προκάλεσε εσωτερικές τριβές στην Χούντα και αποτέλεσε την αρχή του τέλους της.
Αν τότε η συνεργασία πολλών διαφορετικών ιδεολογικών τάσεων έγινε de facto, κάτω από την ανάγκη της αντιπαράθεσης με πανίσχυρη φασιστική Χούντα, σήμερα πρέπει να γίνει de jure από την ανάγκη για την αντιπαράθεση με τον πανίσχυρο αντικοινωνικό νεοφιλελευθερισμό και τον εναγκαλισμό του με τον φασισμό που σηκώνει κεφάλι.
Ιδιαίτερα στην Πατρίδα μας, που γίνεται απροκάλυπτη προσπάθεια εγκαθίδρυσης βαθιά Αντιδημοκρατικού Κράτους, αστυνομοκρατούμενου κράτους, με καταπάτηση των αρχών της Δημοκρατίας και των Ανθρώπινων δικαιωμάτων, ανεξάρτητα πολιτικών και ιδεολογικών προτιμήσεων κάθε ένας που αυτοαποκαλείται δημοκράτης έχει υποχρέωση να συσπειρωθεί στις εκδηλώσεις εορτασμού του Πολυτεχνείου διαδηλώνοντας την απόφασή του να εναντιωθεί στην καταστολή, τη συντήρηση και τον μεσαίωνα που προσπαθούν να γυρίσουν την κοινωνία.
Αυτό είναι για μένα το ιστορικό μήνυμα που μας δίνει το «Πολυτεχνείο».
(ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ)
Ζητείται εξήγηση....
την Νοεμβρίου 16, 2014
Το κείμενο που παραθέτουμε έχει συγγραφέα τον Πιτσιρίκο και μας το κοινοποίησε ο φίλτατος τς ΦΑΙΑΚΙΑΣ Στέφανος Πάντος... Εχουν ενδιαφέρον τα ερωτήματά του και -πολύ περισσότερο- οι (αναμενόμενες) απαντήσεις σε αυτά...
Ο ΣΥΡΙΖΑ ξαναγράφει την ιστορία. . .
Με αφορμή την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ εξέδωσε την περσινή ανακοίνωση του κόμματος αλλά μετά μετάνιωσε και εξέδωσε νέα ανακοίνωση από την οποία έλειπαν οι εξής φράσεις:
«Η εξέγερση του 1973 ενάντια στην αμερικανοκίνητη Χούντα είναι ένα ζωντανό παράδειγμα ανιδιοτέλειας και αγωνιστικής συλλογικής δράσης».
«41 χρόνια μετά, το Πολυτεχνείο είναι εδώ για να μας
υπενθυμίζει το νόημά του και να εμπνέει τους αγώνες του σήμερα: Για την
οριστική απελευθέρωση της χώρας από τη θηλιά των μνημονίων»
Δεν καταλαβαίνω γιατί αφαιρέθηκε από την ανακοίνωση του
ΣΥΡΙΖΑ η φράση για την «αμερικανοκίνητη χούντα»· εντάξει, για την φράση με την
απελευθέρωση από τα μνημόνια κάτι έχω πάρει χαμπάρι.
Είναι γνωστό σε όλους πως η χούντα δεν θα υπήρχε χωρίς την
στήριξη των Αμερικανών, όπως δεν θα υπήρχε και καμία άλλη κυβέρνηση στη χώρα
μας -από το 1947 που οι Βρετανοί παρέδωσαν την Ελλάδα στους Αμερικανούς-, αν
δεν είχε την στήριξη των Αμερικανών.
Επίσης, είναι γνωστό πως ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ
Κλίντον, στην διάρκεια της επίσημης επίσκεψής του στην Αθήνα το 1999, ζήτησε
συγγνώμη από τους Έλληνες για την στήριξη των αμερικανικών κυβερνήσεων στη
χούντα του Παπαδόπουλου.
Αντιγράφω από την Καθημερινή της 7/10/07, ένα απόσπασμα
άρθρου του Αθανασίου Έλλις:
«Κατά την επίσημη επίσκεψή του στην Αθήνα, το Νοέμβριο του
’99, ο Κλίντον φωτογραφήθηκε με την κόρη του Τσέλσι στον Παρθενώνα και δήλωσε
ότι «είμαστε όλοι Ελληνες», ενώ ζήτησε συγγνώμη για τη στήριξη της χούντας από
την κυβέρνηση Νίξον έπειτα από προτροπή του Ελληνοαμερικανού συνεργάτη του Πολ
Γλάστρη, ο οποίος έγραψε το κείμενο της ομιλίας.»
Ο ΣΥΡΙΖΑ αμφισβητεί τον Μπιλ Κλίντον;
Ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, παραδέχεται στην
ομιλία του τον Νοέμβριο του 1999 στην Αθήνα πως «Όταν η χούντα ανέλαβε τον
έλεγχο, οι ΗΠΑ επέτρεψαν στα ψυχροπολεμικά τους συμφέροντα να υπερισχύσουν του
συμφέροντος – ή μάλλον της υποχρέωσής τους – να υποστηρίξουν τη δημοκρατία»,
και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πιστεύει πως η χούντα ήταν αμερικανοκίνητη, αν και το πίστευε
μέχρι την περσινή του ανακοίνωση για το Πολυτεχνείο;
Πέρσι, η χούντα ήταν αμερικανοκίνητη για τον ΣΥΡΙΖΑ και φέτος
δεν είναι; Προέκυψαν νέα ιστορικά στοιχεία και δεν τα ξέρουμε εμείς αλλά τα
ξέρει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ;
Μα γιατί πηγαίνει επί τέσσερις δεκαετίες η πορεία του
Πολυτεχνείου στην πρεσβεία των ΗΠΑ αν η χούντα δεν ήταν αμερικανοκίνητη;
Γιατί περπατούσαν τόσα χρόνια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την
αμερικάνικη πρεσβεία, φωνάζοντας συνθήματα κατά των ΗΠΑ, αν η χούντα δεν ήταν
αμερικανοκίνητη;
Μάλλον η απάντηση είναι απλή:
Τόσα χρόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν περίμενε πως σε μερικούς μήνες θα
είναι κυβέρνηση, και θα έχει δική του την κουτάλα.
«Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», σας είχαμε παρεξηγήσει τόσα
χρόνια.
Κατά τ” άλλα, «πρώτη φορά Αριστερά».
Το ωραίο είναι πως η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για την επέτειο
της εξέγερσης του Πολυτεχνείου αναφέρει:
«Απέναντι σε αυτούς που προσπαθούν να σπιλώσουν τη μνήμη των
αγωνιστών του Πολυτεχνείου, απέναντι στις προσπάθειες η λήθη να νικήσει τη
μνήμη, απέναντι σε αυτούς που προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία, ο λαός μας
απαντά με την ενότητα, τη συλλογική δράση και την αντίσταση.»
Αφού ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί τον λαό να σταθεί απέναντι «σε αυτούς που
προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία», καλεί το λαό να σταθεί απέναντι και
στον ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθεί να ξαναγράψει την ιστορία, αφαιρώντας από την
ανακοίνωσή του για το Πολυτεχνείο την φράση για την «αμερικανοκίνητη χούντα».
Pitsirikos
(ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ)
Απετάξατο...
την Σεπτεμβρίου 03,
2014
Για τους ορθόδοξους
Χριστιανούς και επειδή η βάπτιση γίνεται
πλέον σε βρεφική ή νηπιακή ηλικία, ο νονός αναλαμβάνει τα δογματικά ζητήματα
για λογαριασμό του νεοπροσερχόμενου... Ετσι ο ιερέας, ρωτάει τον νονό: Αποτάσσει
τον σατανά; (Απαρνείσαι τον Σατανά;). Απεταξάμην (τον απαρνήθηκα) απαντάει ο
νονός και η τελετουργία αυτή της ερωτοαπόκρισης μεταξύ ιερέα και νονού
επαναλαμβάνεται τρεις φορές, ως επιβεβαιωτική της δήλωσης απάρνησης του
Σατανά...
Αυτά όλα στην
ΦΑΙΑΚΙΑ τα θυμηθήκαμε όχι γιατί διαβάζουμε για εξετάσεις θρησκευτικών αλλά
γιατί διαβάσαμε ηλεκτρονικά το βιογραφικό σημείωμα της κ. Μαρίας Δαμανάκη
(http://www.damanaki.gr). Από αυτό σας μεταφέρουμε αυτούσια την ενότητα:
Πολιτικές δραστηριότητες...
- Φυλακίστηκε από τη
δικτατορία ( Νοέμβριος 1973- Ιούλιος 1974).
- Μέλος της Βουλής
των Ελλήνων από το 1977 έως το 1993. Κατά την πρώτη της εκλογή, το 1977 σε
ηλικία 25 ετών, στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, αποτέλεσε το νεότερο μέλος της
Ελληνικής Βουλής που έχει εκλεχθεί ποτέ στην Ελλάδα.
- Αντιπρόεδρος της
Βουλής των Ελλήνων (1986-1990). Η πρώτη γυναίκα που εκλέχθηκε Αντιπρόεδρος της
Βουλής των Ελλήνων.
- Πρόεδρος του
Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου (1991-1993). Η πρώτη γυναίκα που
εκλέγεται πρόεδρος πολιτικού κόμματος στην Ελλάδα.
- Υποψήφια Δήμαρχος
Αθηνών (1994 και 1998). Επικεφαλής της αντιπολίτευσης του Δημοτικού Συμβουλίου.
- Μέλος της Βουλής
των Ελλήνων (2000-2003).
- Μέλος του
Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, υπεύθυνη για την Παιδεία (2004-2006), τις Κοινωνικές Υποθέσεις
(2006-2007) και τον Πολιτισμό (2008-2009).
- Μέλος της Βουλής
των Ελλήνων (2004-2009). Επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ στις
Επιτροπές των Κοινωνικών Υποθέσεων, της Παιδείας, του Πολιτισμού και του
Περιβάλλοντος. Μέλος των Κοινοβουλευτικών Συνελεύσεων του Συμβουλίου της
Ευρώπης και της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης.
- Πρόεδρος της
Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων και μέλος της
Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων (2009).
- Επίτροπος
Θαλάσσιας Πολιτικής και Αλιείας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (2010 - σήμερα).
Ο καθένας, βέβαια,
δικαιούται να κάνει την επιλογή του για τα σημαντικά στοιχεία, που παραθέτει
στο σύντομο βιογραφικό του σημείωμα... Εμείς, όμως, με όση μνήμη διαθέτουμε,
θυμηθήκαμε, πως όταν η κ Δαμανάκη ήταν ενεργό μέλος της αντίστασης κατά της
χούντας, εκφωνήτρια του Πολυτεχνείου, φυλακισμένη από την δικτατορία, νεώτερη
βουλευτής του Ελληνικού κοινοβουλίου, νεώτερη αντιπρόεδρος του Ελληνικού
κοινοβουλίου, η πολιτική της ταυτότητα ήταν: μέλος
της ΚΝΕ και του ΚΚΕ...
Μπορεί, λοιπόν, να
απετάξατο τον Σατανά... Και αυτό πρέπει
να ληφθεί στα ...θετικά της ενόψει πιθανής υποψηφιότητας για την Προεδρία της
Δημοκρατίας... Ας μην το προσπεράσουν Αντώνης & Βαγγέλης...
Εμείς πάντως -όπως
και πάρα πολλοί άλλοι- δεν απωλέσαμε την μνήμη μας...
(ΜΕ ΠΟΛΥ ΘΛΙΨΗ)
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Γιώργος Κηρύκου. Είναι ένας από τους αφανείς ήρωες του Πολυτεχνείου
Την ώρα που μπήκαν τα τανκς ήταν κρεμασμένος πάνω στην κολόνα και κρατούσε την ελληνική σημαία. Νύχτα 17ης Νοεμβρίου 1973. Αυτός
σκαρφαλωμένος στην πύλη του Πολυτεχνείου ανεμίζει την ελληνική σημαία και
φωνάζει, «όχι αδέρφια, δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό».
Μαζί με την πόρτα του Πολυτεχνείου, όλα έγιναν συντρίμμια.
Το όνομα του: Γιώργος Κηρύκου. Είναι ένας από τους αφανείς ήρωες του Πολυτεχνείου. Αυτός συνέχισε, επέζησε, συνελήφθη, βασανίστηκε,
αποσύρθηκε, σιώπησε και δυο δεκαετίες μετά την εξέγερση κάηκε στην
καταστρεπτική φωτιά της Ικαρίας το 1993 στην προσπάθεια του να απεγκλωβίσει από
τον πύρινο κλοιό μια γερόντισσα που κουβαλούσε στην πλάτη του. Μια ακόμη θυσία…
Σαν εκείνη της ψυχής του, που σιγόκαιγε τον Νοέμβριο του 73 για ελευθερία, σαν αυτή που κατέκαιε 20 χρόνια μετά ολόκληρο το νησί. Το όνομα του στον κατάλογο των 13 νεκρών του τραγικού περιστατικού της Ικαρίας. Η επανάσταση δεν ήταν κάτι που γινόταν έξω απ’ αυτόν. Η μικρότερη αδερφή του Όλγα, μόλις 11 ετών τότε, θυμάται τον Γιώργο να λέει με υπερηφάνεια, «άντε να αστράψει το όραμα, να φωτιστεί η ύπαρξη μας, μπας και πάρει φωτιά ο κόσμος».
Παλικαράκι 18 ετών, με ένα σακίδιο στον ώμο και με λιγοστά
χρήματα, έφυγε από το νησί για να κυνηγήσει το όνειρο στην μεγαλούπολη.
Οικοδομή, ελαιοχρωματιστής ήταν μερικές από τις δουλειές που έκανε εκείνο τον
καιρό. Το όνειρο του όμως και η μεγάλη του αγάπη ήταν η κιθάρα. Του άρεσε να
φτιάχνει στιχάκια καινά τραγουδάει για τους ανθρώπους, για τη ζωή, για το
άγνωστο αύριο που ξημερώνει. Ο αρραβώνας του με μια φοιτήτρια, τη Μαρία, που
έχασε μέσα στη δίνη των γεγονότων, τον έφεραν στα 19 του χρόνια στο Πολυτεχνείο.
«Δεν άρεσε στον αδερφό μου να μιλάει για το Πολυτεχνείο γιατί θεωρούσε ότι δεν
είχε κάνει κάτι σημαντικό», αναφέρει η 43χρονη, σήμερα, αδερφή του Όλγα και
συνεχίζει: «Την ώρα που μπήκαν μέσα τα τανκς αυτός ήταν κρεμασμένος πάνω στην
κολόνα και κρατούσε την ελληνική σημαία. Αρχιζε να τρέχει μαζί με άλλους και,
όπως μου είχε πει, κρύφτηκε σ’ έναν φωταγωγό. Τον έπιασαν όμως και φυλακίστηκε
για ένα μήνα στο Χαϊδάρι. Οι βασανιστές του τον χτυπούσαν ανελέητα, τα ρούχα
του ήταν ποτισμένα από το αίμα, αλλά ο Γιώργος άντεξε. Η μητέρα μου είχε
τρελαθεί, έκλεγε και έλεγε συνεχώς, χάθηκε το παιδί μου».
«Οι μέρες περνούσαν κι ελπίδες εξανεμιζόντουσαν, ώσπου ένα
γράμματης Μαρίας έφερε ξανά στο σπίτι μας τη χαρά. Ο Γιώργος ήταν ζωντανός.
Μέσω ενός φαντάρου ο αδερφός μου κατάφερε να επικοινωνήσει με την αγαπημένη του
και λίγες μέρες μετά να αποφυλακιστεί», θυμάται η Όλγα. Πέρασε αρκετός καιρός
μέχρι να συνέλθει από τον ξυλοδαρμό και το σοκ που είχε υποστεί ο Γιώργος. Ποτέ
όμως δεν θέλησε να δημοσιοποιήσει οτιδήποτε για την ιστορία του Πολυτεχνείου.
Λίγους μήνες μετά μπαρκάρισε λόγω των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετώπιζε
και ταξίδεψε μέχρι τη μακρινή Βραζιλία. Γύρισε όμως γρήγορα, αφού ήταν
παράνομος και δεν είχε κανένα χαρτί μαζί του. Έμεινε για λίγο στην Αθήνα και
ύστερα έφυγε για την Αμερική, όπου γνώρισε μια κοπέλα από το Κολοράντο,
παντρεύτηκε απέκτησε κι έναν γιο και έμεινε εκεί δέκα χρόνια.
Έπαιζε κιθάρα σε μαγαζιά της Αστόριας. Εκανε αυτό που
αγαπούσε. Χώρισε όμως με τη γυναίκα του και το ’87 επέστρεψε στην Ικαρία και
έμεινε μαζί με την μητέρα μας, όπου έφτιαξε ξανά τη ζωή του κι έκανε έναν
δεύτερο γάμο με τη Φανή». Στο νησί παρέδιδε μαθήματα κιθάρας, παίρνοντας
ελάχιστα χρήματα. Το παρατσούκλι του ήταν «Αλμπάνο» και οι μικροί μαθητές του
κι όλο το χωριό έτσι τον αποκαλούσαν. Όλα πια στη ζωή του Γιώργου κυλούσαν
ομαλά, ώσπου…. Το καλοκαίρι του 1993 θα γραφόταν ο τραγικός επίλογος.
Όταν άκουσε ότι στην περιοχή Παναγιά είχε ξεσπάσει φωτιά και
είχαν παγιδευτεί 4 γέροντες έτρεξαν με τους φίλους του, τον Δημήτρη Τσαγανό και
τον Ηλία Φυσίδα, να τους σώσουν. Τους μετέφεραν σε άλλο μέρος, πιστεύοντας ότι
ήταν ασφαλείς. Ο αέρας όμως γύρισε και η φωτιά ήρθε επάνω τους. Εγκλωβίστηκαν
και κάηκαν όλοι.
της Χριστιάννα Λούπα
Palmografos.com – Πολυτεχνείο 1973, Ικαρία 1993: Ο αφανής
ήρωας Γιώργος Κηρύκου
________________________
Αλλά δεν είναι η ιστορία του Γιώργου Κηρύκου μόνο. Είναι και η ιστορία των χιλιάδων άγνωστων “ανώνυμων” ανιδιοτελών αγωνιστών του Πολυτεχνείου, που ποτέ δεν ζήτησαν τίποτε και ποτέ δεν εξαργύρωσαν εκείνους τους αγώνες.
εδώ πολυτεχνείο !!!
(αποσπάσματα)
Ιστότοπος της επιτροπής πρωτοβουλίας για τα 50χρονα του Πολυτεχνείου (πατήστε εδώ)
φωτογραφίες, εικόνες, σκίτσα
Σχόλια