...στον Νέλσον Μαντέλα, που ξεκινάει το ταξείδι της αιωνιότητας... Ανήκει σε εκείνους, που μπορούν να κάνουν περήφανο το ανθρώπινο είδος... Γιατί υπάρχουν και παραλλαγές του είδους: τα ανθρωποειδή... Σαν και εκείνους που βασάνιζαν επι χρόνια το μαύρο ηγέτη αλλά και ολόκληρο το λαό της Νότιας Αφρικής στο όνομα της φυλετικής καθαρότητας και ασφαλώς προς ίδιο όφελος... Βέβαια, πίσω από το πολύχρονο δράμα του λαού της Νότιας Αφρικής βρίσκεται ο ίδιος ο καπιταλισμός στις πιο αδηφάγες εκδοχές του, όπως στις πεδιάδες του Μισσισιπή, του ορυζώνες του Μεκόγκ, τα ορυχεία της Μπραζαβίλ...
Η ΦΑΙΑΚΙΑ δεν θα νεκρολογήσει τον Μαντέλα γιατί θα χρειαζόνταν αμέτρητρες αράδες για να το πράξει με στοιχειώδη επάρκεια... θυμόμαστε, όμως, και θέλουμε να θυμήσουμε την μέρα εκείνη και τις στιγμές εκείνες, που με το αργόσυρτο βήμα ο Μαντέλα περνούσε τα κάγκελα του πολύχρονου δεσμωτήριου για να συναντήσει τους συμπατριώτες του σε ένα πανηγύρι πανανθρώπινης λευτεριάς. Με τους δεσμοφύλακες και τους βασανιστές του, ταπεινωμένους σαν νικημένα σκυλιά... It;s Mandela's Day μας τραγουδούσαν οι Simple Minds... Ηταν η μέρα όλου του κόσμου... Του παρόντος και του μέλλοντός μας...
Αυτή τη μέρα την κρατάμε χαραγμένη στη μνήμη για να μας θυμίζει πως πέρα από τις κακοτοπιές και κακομοιριές της καθημερινότητας το όνειρο παραμένει άσβεστο και ρεαλιστικό...
Καλοτάξειδος Μαντίμπα....
Σχόλια