Η κυκλοφοριακή συμφόρηση στο κέντρο των σύγχρονων Ελληνικών πόλεων έχει ως υλική της βάση την συνεχή και με εκθετικούς ρυθμούς αύξηση των κυκλοφορούντων οχημάτων. Η Κέρκυρα είναι ίσως η πιο τυπική περίπτωση αφού διαθέτει κεντρικό ιστορικό ιστό με οδικό δίκτυο περιορισμένης επιφάνειας. Η πραγματικότητα αυτή δεν επιλύεται με μαζική επέκταση του οδικού δικτύου… Κάτι τέτοιο απλά δεν είναι εφικτό. Εφικτή, αναγκαία και άμεσα υλοποιητέα είναι η παράκαμψη της πόλης με τον μικρό και τον μεγάλο δακτύλιο, όπως προέβλεπε ο χωροταξικός σχεδιασμός από το 1986 και που κινδυνεύει να λησμονηθεί στην πρωτοποριακή μακαριότητα της τοπικής αυτοδιοίκησης την προηγούμενη 20ετία. Εξίσου αναγκαία βέβαια είναι η επίλυση του κυκλοφοριακού με την κατασκευή περιφερειακών χώρων στάθμευσης και ολοκληρωμένο δίκτυο σύγχρονης, συχνής, αξιόπιστης και ταχείας μεταφοράς στο κέντρο της πόλης.Οσο καιρό παρακάμπτονται οι λογικά αναγκαίες και ευκολότερα υλοποιήσιμες λύσεις βοηθούνται να ανθίζουν ιδέες γεμάτες προχειρότητα, ετσιθελισμό, βοναπαρτισμό και παντελή έλλειψη πρακτικότητας. Ετσι, πλάϊ στην «θεωρία» των κεντρικών χώρων στάθμευσης (Σαρόκο, Σπιανάδα, Σπηλιά κ.λ.π.), που εγγυώνται συνεχή πρόσκληση των συνεχώς αυξανόμενων οχημάτων για είσοδο και … περιπλάνηση στο κέντρο της πόλης, ξεφυτρώνει τελευταία και η άποψη για «αποκέντρωση» των διοικητικών υπηρεσιών στις παρυφές της πόλης. Απόψη, που ενισχύεται από την de facto, με απόλυτη προχειρότητα και χωρίς ίχνος σχεδιασμού (τουλάχιστον κοινωφελούς) μεταφορά πλήθους υπηρεσιών στις Αλυκές. Υπηρεσία Δημόσιας Ασφάλειας της ΕΛΑΣ, Περιφέρεια Ιόνιων Νήσων, ΔΥ.ΠΕ, Εφορία Νότου κ.λ.π. έχουν εγκατασταθεί στην παραποτάμια περιοχή, χωρίς καμία χωροταξική μέριμνα. Ούτε καν συστηματική αστική συγκοινωνία δεν λειτουργεί προς το «διοικητικό κέντρο». Κατά τον ίδιο τρόπο, πιστεύουμε, πως έγινε και η επιλογή του χώρου του Νέου Δικαστικού μεγάρου, που ΑΝ ποτέ τελειώσει θα αντιμετωπίσει πολλαπλά προβλήματα πρόσβασης και χώρου στάθμευσης. Στην ίδια αλαλούμ λογική εντάσσεται και η επιλογή του χώρου στην Μαρασλή και Κύπρου για την κατασκευή Αστυνομικού Μεγάρου, ίσως του μόνου, που θα μπορούσε να βρίσκεται εκτός κέντρου πόλης. Ετσι, ο «αγώνας» για «αποκέντρωση» δικαιώνεται με την ανυπαρξία χωροταξικής πολιτικής αλλά και ουσιαστικής αντίδρασης από μεριάς ταλαιπωρούμενων κατοίκων. Μία σιωπή, που δεν δηλώνει αποδοχή αλλά μαρτυρεί επικίνδυνη για την πολιτική μας κατάσταση απογοήτευση και μοιρολατρική ανοχή.
Χωρίς να είμαστε ειδικοί, πιστεύουμε τις θέσεις των ειδικών, που τονίζουν ότι η φυσιολογική λειτουργία μίας πόλης προϋποθέτει «εγκέφαλο» και «καρδιά», που δεν μπορούν να υποκατασταθούν από μικρές εστίες «διοίκησης» σκόρπια απλωμένες στην περιφέρεια. Κάτι τέτοιο απλά αλλάζει την διαδρομή της ταλαιπωρίας και καθόλου δεν λαμβάνει υπόψη της την συνεχή επέκταση του πολεοδομικού ιστού. Ζητούμενο δεν είναι το σκόρπισμα των υπηρεσιών στα 4 σημεία του ορίζοντα, που θα μετατρέπει την καθημερινότητα τω ν κατοίκων σε σαφάρι μετακινήσεων και σταθμεύσεων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε οικονομικό και κοινωνικό κόστος. Αντίθετα ένα απελευθερωμένο από τον κυκλοφοριακό φόρτο και εύκολα προσπελάσιμο κέντρο διευκολύνει σε χρόνο και κόπο τις καθημερινές απαραίτητες επαφές του πολίτη με τις διοικητικές και τις οικονομικές υπηρεσίες, όταν αυτό δεν μπορεί να επιλύεται από λειτουργικά περιφερειακά ΚΕΠ (Ποταμός, Ευρωπούλοι, Κανάλια, Αλεπού κ.λπ.). Στο κέντρο της πόλης υπάρχουν θαυμάσια δημόσια κτίρια απολύτως κατάλληλα (με την αναγκαία σωστική και εσωτερικά αναδομητική παρέμβαση) να στεγάσουν το σύνολο των Δημόσιων Υπηρεσιών, συμβάλλοντας ταυτόχρονα κατά μοναδικό τρόπο στην συντήρηση της πολεοδομικής-αρχιτεκτονικής φυσιογνωμίας της πόλης.
Σχόλια