... είναι το παρακάτω σημείωμα του πάντοτε φίλου και φιλοξενούμενου της "ΦΑΙΑΚΙΑΣ" Νίκου Μητσιάλη, που με την ξεχωριστή του λογοτεχνικότητα ρίχνει "τσεκουριές" ...όπου δει. Διαβάστε το...Προδοσίες…
Τρίτη (14 Δεκέμβρη 2010) με έστησαν οι Γερμανοτσολιάδες της πράσινης πλαστής πλειοψηφίας στο τοίχο της κατεχόμενης βουλής και με εκτέλεσαν και την επόμενη μέρα Τετάρτη (15 Δεκέμβρη 2010) οι ξοφλημένες ηγεσίες των συνδικαλιστών και των «αριστερών» κομμάτων και κομματιδίων κάλεσαν το πτώμα μου σε χωριστές πορείες επιταφίων να διαμαρτυρηθεί για τη δολοφονία μου…
Ευκολόπιστος μια ζωή πίστεψα για μια στιγμή πως θα με καλούσαν μαζί με τα εκατομμύρια τους μελλοθάνατους να περικυκλώσουμε το ίδιο βράδυ του εγκλήματος το μέγαρο της ανομίας που με μπόνους και με συνεχιζόμενες ψευδείς υποσχέσεις στηρίζει τη ολιγαρχία τους σε μια ολονύκτια πολιορκία…
Πολιορκημένοι από τους μελλοθάνατους νοιώθοντας ίσως για πρώτη φορά το μέγεθος του εγκλήματος που πρόκειται με τη ψήφο τους να διαπράξουν, τρομοκρατημένοι θα ένοιωθαν να παγώνει το χέρι τους στη προσπάθεια να το σηκώσουν στο ναι…
Ξεγελάστηκα και πάλι όπως άλλωστε τόσες και τόσες φορές…
Εκείνοι, οι ψυχροί εκτελεστές ενήργησαν σύμφωνα με τις εντολές του αχυράνθρωπού τους και του επιτελείου του, με δικαιολογία πάντα τη τρόικα και τη χρεοκοπία της χώρας, παραμύθι που θα μας το φωνάζουν για πολλά χρόνια…
Οι άλλοι, οι δικοί «μας» όπως πάντα καθάρισαν με τις ξεχωριστές πορείες των επιταφίων, σηκώνοντας τα λάβαρα της ήττας και της αθόρυβης συνθηκολόγησης…
Ικανοποιημένοι από το μέτρημα των πτωμάτων στο προσκλητήριο τους την επόμενη πάντα μέρα από τη δολοφονία μας, εγγράφοντας στο ενεργητικό τους και αυτή τη φορά τη διαπίστωση πως η κομματική τους πορεία ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη από εκείνες των ποικιλώνυμων «οπορτουνιστών»…
Πετύχαμε και αυτή τη φορά όπως και τις άλλες, θα πουν στο πτώμα μου και θα το καλέσουν να πάρει τις αφίσες για τη νέα αφισοκόλληση που θα καλεί σε νέες ξεχωριστές πορείες, ενώ οι Κουϊσκλιγκς θα εξακολουθούν να στήνουν στο τοίχο γυναικόπαιδα, γέρους, νέους άνεργους και ενοικιαζόμενους…
Ανενόχλητοι περνώντας από τη βουλή τους, κατεπειγόντως νόμους, άνομους καταδικάζοντας σε θάνατο εκατομμύρια ανθρώπους που διαπιστωμένα πια δεν σώζονται με πορείες επιταφίων…
Προδοσία, που ξεπερνάει τα σύνορα της μικρής μας χώρας, την ώρα που σημαντικό μέρος της Ευρώπης κοχλάζει στο ίδιο καζάνι της νεοφιλελεύθερης κόλασης και περιμένει να ανταμώσει με το ελληνικό ρεύμα της ανυπακοής…
Προδοσία που δείχνει ξεκάθαρα πόσο έχει σαπίσει το «επαναστατικό» στα βαλτονέρια του μικροαστισμού…
«Επαναστατικό», βολεμένο στην ιδιοκτησία κτιρίων, παντός είδους και μεγέθους εταιριών, ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών συχνοτήτων που από κάποια ώρα και μετά διαφημίζουν εμπορεύματα και μαντζούνια την ίδια στιγμή που κρατικά και ιδιωτικά κανάλια απαγορεύουν στην ουσία την διακίνηση των ιδεών και την ουσιαστική συζήτηση πάνω στα καυτά προβλήματα της κοινωνίας μας, εξωραΐζοντας ταυτόχρονα με κάθε τρόπο τα κυβερνητικά εγκλήματα…
Αλλά πώς να απελευθερωθούν όλα τούτα και να γίνουν πραγματικό «Ξυπνητήρι του Λαού», όπως έλεγε ο Κώστας Βάρναλης, όταν είναι πια βέβαιο πως το σύστημα έχει «ράμματα» για αρκετές από τις «επαναστατικές» αποχρώσεις, κρατώντας τες από το μανίκι αυστηρά πάντα μέσα στις γραμμές του…
Προδοσία, που πίσω από τις ιαχές, και τα πανό στις επιτάφιες πορείες εγκλωβίζουν εκτελεσμένους του συστήματος που ελπίζουν ματαίως την έλευση της επανάστασης, ακριβώς σαν εκείνους της δεύτερης παρουσίας πιστούς…
Ελπίδα πια τα νιάτα και μια μπροσούρα γεμάτη άνοιξη στο καταχείμωνο, με την υπογραφή «Αδέσμευτοι μαθητές»…
Ελπίδα οι μπογιές των Βρετανών στη Rolls Royce του πριγκηπικού ζεύγους και οι συνεχείς κινητοποιήσεις της Ιταλικής νεολαίας, που γέμισαν τα μνημεία τους με συνθήματα απελευθέρωσης…
Ελπίδα οι δικοί μας νέοι και οι αυριανές κινητοποιήσεις τους, στο βαθμό βέβαια που θα καταφέρουν να αυτονομήσουν το κίνημά τους από τους κάθε λογής πολύχρωμους καθοδηγητάδες…
Νίκος Μητσιάλης (Δημοσιεύθηκε στους «ΠΟΛΙΤΕΣ» στο 21ο τεύχος, Δεκέμβριος 2010)
Τρίτη (14 Δεκέμβρη 2010) με έστησαν οι Γερμανοτσολιάδες της πράσινης πλαστής πλειοψηφίας στο τοίχο της κατεχόμενης βουλής και με εκτέλεσαν και την επόμενη μέρα Τετάρτη (15 Δεκέμβρη 2010) οι ξοφλημένες ηγεσίες των συνδικαλιστών και των «αριστερών» κομμάτων και κομματιδίων κάλεσαν το πτώμα μου σε χωριστές πορείες επιταφίων να διαμαρτυρηθεί για τη δολοφονία μου…
Ευκολόπιστος μια ζωή πίστεψα για μια στιγμή πως θα με καλούσαν μαζί με τα εκατομμύρια τους μελλοθάνατους να περικυκλώσουμε το ίδιο βράδυ του εγκλήματος το μέγαρο της ανομίας που με μπόνους και με συνεχιζόμενες ψευδείς υποσχέσεις στηρίζει τη ολιγαρχία τους σε μια ολονύκτια πολιορκία…
Πολιορκημένοι από τους μελλοθάνατους νοιώθοντας ίσως για πρώτη φορά το μέγεθος του εγκλήματος που πρόκειται με τη ψήφο τους να διαπράξουν, τρομοκρατημένοι θα ένοιωθαν να παγώνει το χέρι τους στη προσπάθεια να το σηκώσουν στο ναι…
Ξεγελάστηκα και πάλι όπως άλλωστε τόσες και τόσες φορές…
Εκείνοι, οι ψυχροί εκτελεστές ενήργησαν σύμφωνα με τις εντολές του αχυράνθρωπού τους και του επιτελείου του, με δικαιολογία πάντα τη τρόικα και τη χρεοκοπία της χώρας, παραμύθι που θα μας το φωνάζουν για πολλά χρόνια…
Οι άλλοι, οι δικοί «μας» όπως πάντα καθάρισαν με τις ξεχωριστές πορείες των επιταφίων, σηκώνοντας τα λάβαρα της ήττας και της αθόρυβης συνθηκολόγησης…
Ικανοποιημένοι από το μέτρημα των πτωμάτων στο προσκλητήριο τους την επόμενη πάντα μέρα από τη δολοφονία μας, εγγράφοντας στο ενεργητικό τους και αυτή τη φορά τη διαπίστωση πως η κομματική τους πορεία ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη από εκείνες των ποικιλώνυμων «οπορτουνιστών»…
Πετύχαμε και αυτή τη φορά όπως και τις άλλες, θα πουν στο πτώμα μου και θα το καλέσουν να πάρει τις αφίσες για τη νέα αφισοκόλληση που θα καλεί σε νέες ξεχωριστές πορείες, ενώ οι Κουϊσκλιγκς θα εξακολουθούν να στήνουν στο τοίχο γυναικόπαιδα, γέρους, νέους άνεργους και ενοικιαζόμενους…
Ανενόχλητοι περνώντας από τη βουλή τους, κατεπειγόντως νόμους, άνομους καταδικάζοντας σε θάνατο εκατομμύρια ανθρώπους που διαπιστωμένα πια δεν σώζονται με πορείες επιταφίων…
Προδοσία, που ξεπερνάει τα σύνορα της μικρής μας χώρας, την ώρα που σημαντικό μέρος της Ευρώπης κοχλάζει στο ίδιο καζάνι της νεοφιλελεύθερης κόλασης και περιμένει να ανταμώσει με το ελληνικό ρεύμα της ανυπακοής…
Προδοσία που δείχνει ξεκάθαρα πόσο έχει σαπίσει το «επαναστατικό» στα βαλτονέρια του μικροαστισμού…
«Επαναστατικό», βολεμένο στην ιδιοκτησία κτιρίων, παντός είδους και μεγέθους εταιριών, ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών συχνοτήτων που από κάποια ώρα και μετά διαφημίζουν εμπορεύματα και μαντζούνια την ίδια στιγμή που κρατικά και ιδιωτικά κανάλια απαγορεύουν στην ουσία την διακίνηση των ιδεών και την ουσιαστική συζήτηση πάνω στα καυτά προβλήματα της κοινωνίας μας, εξωραΐζοντας ταυτόχρονα με κάθε τρόπο τα κυβερνητικά εγκλήματα…
Αλλά πώς να απελευθερωθούν όλα τούτα και να γίνουν πραγματικό «Ξυπνητήρι του Λαού», όπως έλεγε ο Κώστας Βάρναλης, όταν είναι πια βέβαιο πως το σύστημα έχει «ράμματα» για αρκετές από τις «επαναστατικές» αποχρώσεις, κρατώντας τες από το μανίκι αυστηρά πάντα μέσα στις γραμμές του…
Προδοσία, που πίσω από τις ιαχές, και τα πανό στις επιτάφιες πορείες εγκλωβίζουν εκτελεσμένους του συστήματος που ελπίζουν ματαίως την έλευση της επανάστασης, ακριβώς σαν εκείνους της δεύτερης παρουσίας πιστούς…
Ελπίδα πια τα νιάτα και μια μπροσούρα γεμάτη άνοιξη στο καταχείμωνο, με την υπογραφή «Αδέσμευτοι μαθητές»…
Ελπίδα οι μπογιές των Βρετανών στη Rolls Royce του πριγκηπικού ζεύγους και οι συνεχείς κινητοποιήσεις της Ιταλικής νεολαίας, που γέμισαν τα μνημεία τους με συνθήματα απελευθέρωσης…
Ελπίδα οι δικοί μας νέοι και οι αυριανές κινητοποιήσεις τους, στο βαθμό βέβαια που θα καταφέρουν να αυτονομήσουν το κίνημά τους από τους κάθε λογής πολύχρωμους καθοδηγητάδες…
Νίκος Μητσιάλης (Δημοσιεύθηκε στους «ΠΟΛΙΤΕΣ» στο 21ο τεύχος, Δεκέμβριος 2010)
Σχόλια