Τολμήστε...

Ετσι τιτλοφορείται το σημείωμα του Πάντοτε καλού φίλου της ΦΑΙΑΚΙΑΣ Νίκου Μητσιάλη. Λόγος, όπως συνήθως, άμεσος, καυστικός, εγερτικός... Σας το παραθέτουμε...

«Τολμήστε…»
Μόλις ο Λαός πλημύρρισε το Σύνταγμα, τις άλλες πλατείες και όχι μόνο, η "δημοκρατία" των εξουσιαστών που σαπίζει από χρόνια το θεσμό, ακούγοντας τη βοή του πλήθους άρχισε επιτέλους να ανατριχιάζει και γιατί όχι , ακόμα και να φοβάται…
Βοή που τάραξε κόμματα, μεγάλα, μεσαία ακόμα και γκρουπούσκουλα και πέρασε και έξω από τα σύνορα…
Έτσι βγήκαν μια χούφτα διανοούμενοι…
Πρώτα ονόματα, σοβαροί άνθρωποι , κατά όπως λένε εκείνοι που είναι ταγμένοι ισοβίως να βραβεύουν…
«Τολμήστε…» έκραξαν στους εξουσιαστές! Ματαίως όμως όλα είχαν τελειώσει, η πλατεία είχε γεμίσει από νωρίς...
Είχαν αργοπορήσει βλέπεις στις τελετές της βράβευσης, να σπεύσουν για βοήθεια στους δημίους…
«Τολμήστε…» έκραξαν! Το δημοσίευσαν και από τηλεοράσεως προθύμως το ανακοίνωσαν του συστήματος οι στυλοβάτες…
Την ίδια χρονική στιγμή που οι "Προγραμμένοι" έψαχναν ανάμεσα στα συντρίμμια τους να βρουν, τα νυχτοκάματα , τα ένσημα θανάτου και τα «χρέη» τους…
Χρέη που αχρεωστήτως τους καλούσαν οι τραπεζίτες, βιαστές των ονείρων της ζωής τους , να πληρώσουν και μάλιστα εντόκως, μετακυλώντας τα ταυτόχρονα στους
γιούς , στις θυγατέρες ακόμα και στα εγγόνια τους...
«Τολμήστε…» έκραξαν στους εξουσιαστές αυτοί οι τριάντα δύο, του πνεύματος…
Διάβασα το κείμενο τους, μα το λέω πως δεν κατάλαβα ακριβώς σε τι καλούσαν τους εντολοδόχους των τοκογλύφων να τολμήσουν…
Παράξενο για λογοτέχνες και βραβευμένους ποιητές, το δυσνόητο της ενυπόγραφης εντολής τους…
Και τούτο μέχρι να ακούσω από το Mega τον κ. Δοξιάδη, που ήταν ένας από αυτούς που υπέγραψαν το κείμενο, να εξηγεί ότι με το «Τολμήστε» καλούσαν την κυβέρνηση να μην δειλιάσει και να εφαρμόσει πλήρως και δίχως καθυστέρηση το μνημόνιο, το πρώτο και νέο…
Στη συνέχεια άκουσα στο «πρωινάδικο» της ΝΕΤ και την κ. Κακούρη που και αυτή υπέγραψε το ίδιο κείμενο , να ισχυρίζεται ότι μας χρειάζεται ένας ισχυρός ηγέτης που να «Τολμήσει…» να εφαρμόσει όσα υπέγραψε η κυβέρνηση , στο ακέραιο…
Ηγέτης ισχυρός λοιπόν μας χρειάζεται: «Όπως αυτός τον οποίον είχε την τύχη να έχει η Ελλάδα την περίοδο του Ελληνοϊταλικού πολέμου…» είπε, του πνεύματος η κυρία! Δηλαδή το Μεταξά, εκείνον τον κοντοπίθαρο δικτάτορα, τον αποτυχημένο στρατιωτικό, τον θαυμαστή του Χίτλερ, που έστειλε την Ελλάδα εξορία και στα τάγματα εργασίας…
Μαζί και με την άποψη του τραγουδοποιού που και αυτός υπέγραψε το κείμενο και που πρότεινε πρόσφατα να σκορπιστούν στα άγονα νησάκια οι μετανάστες εκεί κάπου ανάμεσα σε Μακρονήσι , Γυάρο και στις πέτρινες ανεμοδαρμένες σημαδούρες του πελάγου…
Το «Τολμήστε…» των 32 μετά από αυτές τις περαιτέρω «διευκρινίσεις», για μένα απέκτησε μια άλλη διάσταση.
Ακούστηκε σαν ριπή από εκτελεστικό απόσπασμα…
«Τολμήστε…» σε εκτελεστές για να χρησιμοποιήσουν ακόμα πιο αποτελεσματικά όπλα οικονομικής και γιατί όχι και βιολογικής εξόντωσης (άγχος-κατάθλιψη- αυτοκτονίες) , με θύμα ένα λαό όπου στο εσωτερικό βιώνει τη κόλασή του και στο εξωτερικό τη πλήρη απαξίωσή του…
Κρίμα στο πνεύμα…
32 διανοούμενοι πρώτα ονόματα, σοβαροί άνθρωποι, κατά όπως λένε πάντα εκείνοι που είναι ταγμένοι ισοβίως να βραβεύουν…

Έψαξα στη βιβλιοθήκη μου και βρήκα το «Κεφάλι από ρολόι» του ποιητή Ιάσωνα Δεπούντη. Κανονικές παραλλαγές από το ποιητικό του έργο: «Οι Χαιρετισμοί και οι ταύροι του Pablo Picasso 1946-1969 1985» Εκδόσεις «Δωδώνη» .
Στη Σελίδα λοιπόν 67 υπάρχει μια Ανακοίνωση – Διαμαρτυρία που την υπογράφουν 18 Αθηναίοι συγγραφείς της μεταπολεμικής γενιάς και η οποία στρέφεται εναντίον της τότε αμερικανοκίνητης χούντας!
18 Λεβέντικες υπογραφές σε δύσκολες μέρες , Αθήνα 23 Απριλίου 1969…
Υπογραφές «διαβατήρια» για ξερονήσια , για κελιά ΕΑΤ-ΕΣΑ, για δρόμους ξενιτιάς όπως και ο αβράβευτος ποιητής Ιάσωνας, καθώς και τόσοι άλλοι που δεν βραβεύτηκαν ή δεν διορίστηκαν με τον ερχομό της «δημοκρατίας» για το «έργο» τους…
Κάθε υπογραφή και μια ιστορία σκέφτηκα…
Κάθε υπογραφή μια στάση ζωής, τότε και τώρα…
Κάθε υπογραφή και μια διαδρομή…
Κάθε υπογραφή ένα βραβείο, που εκτός από εκείνα τα βραβεία της σκοπιμότητας που χαρίζει το σύστημα κυρίως στους ακίνδυνους, υπάρχουν και τα βραβεία της καρδιάς μας! Εκείνα που δώσαμε απλόχερα στους μεγάλους ανυπότακτους ποιητές του καθημερινού μας αγώνα…
Τολμήστε! Στο κοινωνικό αγώνα γεμίζουν οι πλατείες με ελπίδες και τα πρόσωπα με φωτεινά χαμόγελα!
Τολμήστε! Στη μάχη για ζωή ανταμώνουν οι αλήθειες με τις φωνές και τις μορφές του Λαού μας ! Αυτό δεν είναι μια νίκη είναι η Νίκη!
Τολμήστε! Ναι είναι η Νίκη της Ζωής κόντρα στη πνευματική μούχλα της συστημικής επιβεβαίωσης…