Οι σκέψεις, που ακολουθούν δεν είναι πρωτότυπες. Απλά, ήλθαν στο προσκήνιο του νου, όταν διαβάσαμε στο διαδίκτυο την πληροφορία κατασκευής από Αμερικάνικη Εταιρεία (Kinze Manufacturing Inc) ενός υπεραυτόματου τρακτέρ, που μπορεί να σπέρνει, να θερίζει και να κάνει όλες τις αγροτικές δουλειές χωρίς την ανθρώπινη παρουσία. Μπορεί να παρακάμπτει όλα τα εμπόδια, που συναντάει στον δρόμο του και μπορεί να εργάζεται και στο σκοτάδι… Ευχαρίστηση από τις πρώτες σκέψεις, που γεννάει η τεχνολογική πρόοδος στην υπηρεσία του ανθρώπου, για την βελτίωση των όρων της εργασίας και της ζωής του… Τρόμος και πανικός τα αισθήματα, που ακολουθούν, όταν συλλογιστείς, πως αυτή η κατάκτηση μπορεί να μεταφραστεί σε ενίσχυση της ανεργίας. Αυτή ήταν και η πρώτη αντίδραση της φτωχής αγροτιάς των ΗΠΑ, που αντί να χαρεί από την παρουσία ενός απίστευτα σπουδαίου φίλου και σύμμαχου τρομάζει από την γέννηση ενός «ύπουλου και θανάσιμου εχθρού». Κάπως έτσι αντιδρούσαν οι Αγγλοι και άλλοι Ευρωπαίοι εργάτες την εποχή της μεγάλης βιομηχανικής και τεχνολογικής επανάστασης στον 17ο-18ο αιώνα… Τα μηχανήματα-εχθροί, που απειλούσαν την επιβίωση των ίδιων και της οικογένειάς τους… Ας μας πουν λοιπόν οι σοφοί του καπιταλισμού, ποιος μετατρέπει κάθε φορά τις καταχτήσεις της τεχνολογίας, που μπορούν να αναβαθμίσουν συγκλονιστικά την ποιότητα της ανθρώπινης ζωής, σε βραχνά και άγος για τους κατοικούντες αυτόν τον πλανήτη; Ποια είναι αυτή η αόρατη, άϋλη, «μυστική» δύναμη, που προσθέτει βάρη δουλείας στη πλάτη των ανθρώπων, αντί να τους ανοίγει φτερά απελευθέρωσης από τον καταναγκασμό της υποχρεωτικής εργασίας; Ποιος επιβουλεύεται την πρόοδο του Αμερικάνου αγρότη (και κάθε αγρότη, όπως και κάθε εργαζόμενου); Ποιος τον εμποδίζει να χαρεί δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο, που του εξασφαλίζει η τεχνολογική πρόοδος; Το εργαλείο, που του εγγυάται άκοπη παραγωγή ή ο boss, που θα τον ξεπετάξει σαν πράγμα-res του νεο-Ρωμαϊκού Imperium στην άκρη της ζωής, στην όχθη της απόγνωσης και του αφανισμού, μετατρέποντας το νέο τρακτέρ από παράγοντα απελευθέρωσης σε δύναμη κερδοφορίας των ελαχίστων και εξόντωσης των πολλών
Μα, ξέρετε, λένε οι σοφοί της φιλελεύθερης Σιών, χωρίς ιδιωτικό κεφάλαιο και μισθωτή εργασία δεν θα είχε σημειωθεί η μέχρι σήμερα πρόοδος… Σκέψη χωρίς καμία λογική. Μόνον με την αποδεικτική ισχύ της αθροισμένης εμπειρίας των τελευταίων αιώνων… Ας μας δείξει κάποιος αν μπόρεσε ποτέ του το κεφάλαιο να μετουσιωθεί σε παραγωγικό έργο ή/και σε κερδοφόρο οικονομική ανάπτυξη χωρίς την διαμεσολάβηση της εργασίας. Μα κι’ αν έτσι ήταν, η ανθρωπότητα δικαιούται σήμερα να πει: Φτάνει πια…
Εδώ και 20 περίπου χρόνια ο Ignacio Ramonet, διευθυντής της Monde Diplomatique, τεκμηρίωνε στο μνημειώδες έργο του: «η Γεωπολιτική του Χάους», με ΑΡΙΘΜΟΥΣ και όχι με συνθήματα, ότι μία παγκόσμια ανατροπή των σχέσεων παραγωγής στην κατεύθυνση της κοινωνικοποίησής τους θα σήμαινε απίστευτη μείωση του εργάσιμου χρόνου και ασυγκρίτως μεγαλύτερη απόλαυση υλικών αγαθών για την παραγωγή ίσου παγκόσμιου προϊόντος… Ενδεικτικά: 16 ώρες ο εργάσιμος χρόνος την εβδομάδα για 26 χρόνια εργάσιμου βίου με εξασφάλιση κύριας και εξοχικής κατοικίας, δύο αυτοκινήτων ανά οικογένεια μαζί με μικρό σκάφος… Και σήμερα; Η πανούκλα της ανεργίας, δηλαδή της απαγόρευσης της εργασίας αγκαλιάζει τις ίδιες της καπιταλιστικές μητροπόλεις. Τα αιτήματα των 10ετιών του 60 και του 70 για περιορισμό του ωραρίου και πρωϊμότερη σύνταξη φαίνονται ανέφικτα σε βαθμό αστειότητας… Η σταθερή και μόνιμη εργασία μοιάζει όνειρο απατηλό… Τι μεσολάβησε από τότε… Μήπως μαζική επέλαση ακρίδων, που κατέφαγαν το στάρι της γης; Μήπως κάποιος μετεωρίτης παρεξέκλινε προς την γη προκαλώντας βιβλική καταστροφή; Μήπως μειώθηκε η παραγωγικότητα της εργασίας; Αδέξια ρητορικά ερωτήματα… Το κυνήγι της αύξησης του ποσοστού του ιδιωτικού κέρδους είναι ο σημερινός Αρμαγεδώνας… Η ανθρώπινη συνείδηση καλείται σε αφύπνιση για να τον αντιμετωπίζει… Η απειλή είναι άμεση, είναι γενικευμένη, με πλανητικές διαστάσεις…
Μα, ξέρετε, λένε οι σοφοί της φιλελεύθερης Σιών, χωρίς ιδιωτικό κεφάλαιο και μισθωτή εργασία δεν θα είχε σημειωθεί η μέχρι σήμερα πρόοδος… Σκέψη χωρίς καμία λογική. Μόνον με την αποδεικτική ισχύ της αθροισμένης εμπειρίας των τελευταίων αιώνων… Ας μας δείξει κάποιος αν μπόρεσε ποτέ του το κεφάλαιο να μετουσιωθεί σε παραγωγικό έργο ή/και σε κερδοφόρο οικονομική ανάπτυξη χωρίς την διαμεσολάβηση της εργασίας. Μα κι’ αν έτσι ήταν, η ανθρωπότητα δικαιούται σήμερα να πει: Φτάνει πια…
Εδώ και 20 περίπου χρόνια ο Ignacio Ramonet, διευθυντής της Monde Diplomatique, τεκμηρίωνε στο μνημειώδες έργο του: «η Γεωπολιτική του Χάους», με ΑΡΙΘΜΟΥΣ και όχι με συνθήματα, ότι μία παγκόσμια ανατροπή των σχέσεων παραγωγής στην κατεύθυνση της κοινωνικοποίησής τους θα σήμαινε απίστευτη μείωση του εργάσιμου χρόνου και ασυγκρίτως μεγαλύτερη απόλαυση υλικών αγαθών για την παραγωγή ίσου παγκόσμιου προϊόντος… Ενδεικτικά: 16 ώρες ο εργάσιμος χρόνος την εβδομάδα για 26 χρόνια εργάσιμου βίου με εξασφάλιση κύριας και εξοχικής κατοικίας, δύο αυτοκινήτων ανά οικογένεια μαζί με μικρό σκάφος… Και σήμερα; Η πανούκλα της ανεργίας, δηλαδή της απαγόρευσης της εργασίας αγκαλιάζει τις ίδιες της καπιταλιστικές μητροπόλεις. Τα αιτήματα των 10ετιών του 60 και του 70 για περιορισμό του ωραρίου και πρωϊμότερη σύνταξη φαίνονται ανέφικτα σε βαθμό αστειότητας… Η σταθερή και μόνιμη εργασία μοιάζει όνειρο απατηλό… Τι μεσολάβησε από τότε… Μήπως μαζική επέλαση ακρίδων, που κατέφαγαν το στάρι της γης; Μήπως κάποιος μετεωρίτης παρεξέκλινε προς την γη προκαλώντας βιβλική καταστροφή; Μήπως μειώθηκε η παραγωγικότητα της εργασίας; Αδέξια ρητορικά ερωτήματα… Το κυνήγι της αύξησης του ποσοστού του ιδιωτικού κέρδους είναι ο σημερινός Αρμαγεδώνας… Η ανθρώπινη συνείδηση καλείται σε αφύπνιση για να τον αντιμετωπίζει… Η απειλή είναι άμεση, είναι γενικευμένη, με πλανητικές διαστάσεις…
Σχόλια