Μας το θυμίζει ο φίλτατος Νίκος Μητσιάλης, στο σημείωμά του, που έχει δημοσιευθεί στους ΠΟΛΙΤΕΣ (36ο τεύχος) με τον γνωστό καυστικό, σατυρικό και πάντοτε ευθύβολο ύφος του κειμένου... Σας το παραθέτουμε:
*«Η ώρα ζυγώνει, τρεχάτε κι αρχίζει το ματς…»
Έτσι εξηγείται το πως η Γερμανία επέτρεψε να διεξαχθεί το ματς των προσεχών εκλογών.
Εκτός του ότι ο δοτός Παπαδήμιος και τα συνεργαζόμενα κόμματα στην υπηρεσία των νέων κατακτητών πέρασαν πλέον από την κατεχόμενη βουλή, τους εφαρμοστικούς νόμους και το εγγλέζικο «δίκαιο»!
Νόμους με τους οποίους καταργούν τα όποια κοινωνικά- εργατικά, με μια λέξη ανθρώπινα δικαιώματα, μας είχαν ακόμα απομείνει…
Είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα όλα αυτά, τι να προσθέσει κανείς στη απέραντη δυστυχία την οποία συναντάει ο καθένας μας σε κάθε του βήμα και τη βιώνει ακόμα και στο ίδιο του το σπίτι...
Η Μέρκελ, δηλαδή το σύστημα, εξασφάλισε στο «πάγκο» αρκετούς αναπληρωματικούς. «Αριστερούς» μεσαίους, δεξιούς, και ακροδεξιούς «παίχτες»! Έτσι που σε περίπτωση που δεν βγαίνουν τα νούμερα μιας κυβερνητικής πλειοψηφίας να ρίξει στο "παιγνίδι" ακόμα και τα τσικό της αλητείας, προκειμένου να το πάρει το παιγνίδι!
Με "μιλημένο διαιτητή" έναν εκλογικό νόμο που χαρίζει στο πρώτο κόμμα 50 ολόκληρες βουλευτικές έδρες!!! Και με πρόθυμους όλους αυτούς τους κωλοτούμπες της πολιτικής ξεφτίλας, που φλέγονται από την επιθυμία να...σώσουν την πατρίδα, συμμετέχοντας σε μια κυβέρνηση ναιναίκων, οι τοκογλύφοι παίζουν και πάλι εντελώς στο γήπεδό τους.
Ο μόνος άγνωστος παράγοντας εξακολουθεί να παραμένει η «κερκίδα»…
Μια «κερκίδα» οργισμένη αλλά όμως παγωμένη από την έλλειψη εκείνης της δύναμης που θα την εμπνεύσει και θα την οδηγήσει…
Όχι βεβαίως σε ατελείωτους ποδαρόδρομους σε 24ωρες αποχές εργασίας ή σε λιτανεύσεις από Ομόνοια και τούμπαλιν…
Παρ’ όλα αυτά το μαύρο μέτωπο έχει αρχίσει να μιλά και να φοβίζει για «ερυθρό» κίνδυνο…
Αυτή τη «κερκίδα» που σε εξάρσεις της, γεμίζει πλατείες με εκατοντάδες χιλιάδες σκεπτόμενους κινητοποιημένους πολίτες και όχι ιδιώτες, που τους ονόμασαν δημοσιογραφικά αγανακτισμένους…
Αυτή είναι που καταπίνει χημικά δεχόμενη παράλληλα και το «χάδι» των κρατικών ροπάλων!
Την προβοκάτσια των παρακρατικών… Την απαξίωση των… βέρων επαναστατών, την πολεμική των καθεστωτικών ΜΜΕ…
Μια «κερκίδα» που τα κόμματα - το καθένα με το δικό του τρόπο - την σπρώχνουν και πάλι να καθίσει να παρακολουθήσει των αγώνα ψηφαλακίων, με τα ατελείωτα στάνταρ απόδοσης για το σύστημα εξουσίας, με μόνο «δικαίωμα» γι’ αυτήν εκείνο του οπαδού με ότι σημαίνει αυτό…
Και το βράδυ των εκλογών στην τηλεόραση, με ότι έχει απομείνει από το χθες ξανά ζεσταμένο, θα μετρήσει η «κερκίδα» τα πολύχρωμα ποσοστά της δυστυχίας της…
Όσο για την αριστερή μας ελπίδα, όσοι βέβαια εξακολουθούμε να πιστεύουμε στη συνάντηση των… πλανητών, θα μετράμε με ικανοποίηση τα μισαδάκια των πόντων που κατάφερε να απέχει το ένα από το άλλο αριστερό ή αριστερούτσικο ή σούπερ επαναστατικό κόμμα…
Ζήτω, νικήσαμε αυτή τη φορά, θα πουν άλλοι σιγόφωνα και άλλοι υψίφωνα, ξεπερνώντας ακόμα και τα ντεσιμπέλ ενός γκολ, γιατί κατάφεραν να πλησιάσουν το όριο του… 3% οι ποικιλώνυμες εξωκοινοβουλευτικές «Επαναστατικές Αντάρες» !
Γνωρίζουμε όλοι μας ότι οι λαϊκές δυνάμεις και τα κόμματά μας είχαν από ανέκαθεν, μεγάλη αδυναμία στην εκτίμηση της κατάστασης… Η κρίση όμως αποκάλυψε ακόμα περισσότερο το βάθος της αδυναμίας αυτής και η άρνηση να βρεθούν τα κόμματα αυτά γύρω από ένα τραπέζι έστω μιας πρώτης συζήτησης, δείχνει τουλάχιστον ότι η αδυναμία αυτής της εκτίμησης εξακολουθεί να κυριαρχεί ακόμα και στο σημερινό συνεχές βάθεμά της…
Ναι παρ’ όλο που κόβουν μισθούς και συντάξεις… Διαλύουν ζωές, δολοφονούν ομαδικά τα νιάτα οι εκτελεστές με ή άνευ χαρτοφυλακίου , είναι ένας τραγικός κλαυσίγελως όλα αυτά, γι’ όσους έχουν βιώσει κατάσαρκα την παράνοια της αριστεράς, με ή χωρίς το επίθετο της επανάστασης…
Δογματισμός; Αδυναμία και φόβος για ανάληψη ευθυνών ή κάτι άλλο μυστικό και πιο μεγάλο;
«Αρχίζει το ματς αδειάσαν οι δρόμοι, η ώρα ζυγώνει αρχίζει το ματς…»
Ευτυχώς που μέσα στη τραγικότητα της εποχής υπάρχει πάντα και το άρωμα της ελπίδας για το ξεφύτρωμα ενός νέου, που διαπερνάει τα σύνορα του «πειραματόζωου» στο οποίο κατοικούμε…
Είναι αυτό που σε κρατάει ζωντανό μέχρι το τέλος ή πιο σωστά, μέχρι το τέλος σου…
«Το κάψιμο όλου του παλιού και με το λίπασμα που αυτό θα δώσει, θα βοηθήσει να βλαστήσει το νέο…»
Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά…
«Η καταιγίδα που θα γεννήσει ο νους του ανθρώπου…» που γράφει ο Ελύτης!
Για να ποτίσει τη νέα βλάστηση!
Θα πάρει ίσως χρόνο, ποιος ξέρει;
Ανάλογα πως τον μετρά ο καθένας τον χρόνο…
Mπορεί όχι για πολύ, ευσεβής πόθος; Ίσως…
Η Ευρώπη πάντως βογκάει…Οι Γάλλοι μεταλλουργοί παγώνουν τις τσιμινιέρες!
Όμως «νέο» είναι να μάθεις επιτέλους και το όνομα του διπλανού σου, και την ανάγκη του και αυτό δεν χρειάζεται πολύ χρόνο, μπορούμε αυτό να το κάνουμε σήμερα!
Το σίγουρο είναι πως έχουμε αρχίσει επιτέλους να «καταλαβαινόμαστε τώρα…» έστω και με μισόλογα…
Η ανάγκη βλέπεις, χαλάει νόμους και οδηγεί σε νέους παραδρόμους χωρίς καθοδηγητές και ιεροκήρυκες!!!
Έχει ενδιαφέρον η εποχή μας, είναι σίγουρα κατάρα και ευλογία μαζί…
*Λουκιανός Κηλαηδόνης
Μητσιάλης Νίκος
Δημοσιεύθηκε στους Πολίτες Τεύχος 36 Μάρτης 2012
Σχόλια