ΑΜΑΛ ΠΙΑ!!!

Κραυγή ζήλειας θηλικού γένους μάλιστα από την φίλτατη της ΦΑΙΑΚΙΑΣ Νέλλυ Δεμέστιχα, που τα βάζει και αυτή με την Αμάλ και τα συμπαραμαρτούντα... Φιλοξενούμε την έκρηξη του θυμού της.

ΑΜΑΛ  ΠΙΑ!!!  

Γελάγαμε με τη Πέρλ διαβάζοντας στους Τάιμς της περασμένης εβδομάδας: Δεν φθάνει που μάς έκλεψε το πιό περιζήτητο εργένη του πλανήτη, βάλθηκε να μας κλέψει τώρα και τα μάρμαρα του Παρθενώνα η Αμάλ;

Ενώ ο Νταίηλη Τέλεγκραφ προσπαθούσε να αποδείξει ότι κάτι τέτοιο θα αποτελούσε "φρικτό  προηγούμενο " και θα καταστρέψει τα καλλίτερα μουσεία. Βγήκε όμως ο κ.Τασούλας και καθυσήχασε τους Βρεττανούς:Δεν πάμε σε Δίκη! θα εξαντλήσουμε όλα τα άλλα θεμιτά  μέσα.

Αυτό γιατί, όχι η εντυπωσιακή  γλάστρα Αμάλ, αλλά οι εργοδότες της Ρόμπερτσον και Πάλμερ είχαν κατεβάσει μια πρόταση που διέρευσε, επρόκειτο για ένα 10σελιδο σημείωμα που αποσιωπήθηκε στην Πρές Κονφεράνς κι έχει grosso modo ως εξής:

Μετά από επαφές με το αμερικανικό τήμ της εταιρείας  Daughty Street Chamber κατέληξαν να δικαστεί η διαφορά σε ουδέτερη αυστηρή έδρα, δηλαδή σε Αμερικανικό Περιφερειακό Δικαστήριο  όπου εάν η απόφαση είναι κατά της Μ. Βρεττανίας δεν θα είναι αναγκασμένη να τα επιστρέψει αλλά αν δεν συμμορφωθεί θα κατασχεθούν περιουσιακά στοιχεία της στις ΗΠΑ για να ξεπληρωθεί η αξία του μνημείου αλλά και η ηθική βλάβη ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ-ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ  που έχει προκαλέσει η απώλεια. (όταν ακούνε κάτι τέτοια οι  ιδιόρυθμοι αμερικάνοι δικαστές τους καταλαμβάνει  Delirium  Tremens).

Δεν έχω διαβάσει η ακούσει πιο ουσιαστική και πιθανόν αποτελεσματική πρόταση απ'αυτήν, πέραν των ανούσιων ενθαρρυντικών συμπαραστάσεων και λογυδρίων περί ελληνικής κληρονομιάς του Δυτικού Πολιτισμού. Κάτι παρόμοιο ήταν και η διαμεσολάβηση της UNESCO  που προτάθηκε και έγινε δεκτή απο το κουτοπόνηρο   Κράτος μας.

Η Αυστραλή δικηγόρος  Κάθρην Μανόλια Φίνλευ πρωτοπόρος υποστηρίκτρια των Αβοργίνων έγραψε ένα βιβλίο εδώ και δύο χρόνια που ανέλυε τη πείρα της απο  δίκες που κέρδισε για την επιστροφή αρχαιοτήτων -ποντάροντας στο λατρευτικό για τους συμπατριώτες της τους Μαορί και τους Βορειοαμερικανούς Ινδιάνους.

Η πρόταση δεν παρουσιάστηκε, ακριβώς επειδή ήταν σοβαρή. Αρκούν τα χαιδέματα με την UNESCO που θα τις βρέξει στα πισινά της πρώην Θαλασσοκράτειρας και αυτή δεν θα πιεί το απογευματινό της τέιον. Οι  συνεπείς δικηγόροι της Daughty  έχουν γνώση  ότι κάποιος πονάει όχι για την υστεροφημία του αλλά πάντα και παντού  για τη τσέπη του. Φαίνεται όμως ότι κατάλαβαν πως οι πελάτες τους είναι άτολμα ανθρωπάρια  κι άφησαν τη πρόταση στην άκρη. Οι συμπατριώτες συναδελφοί τους που συνέταξαν έναντι κάποιων δεκάδων εκατομμυρίων τα μνημόνια κάτι ξέρουν.