Ενα ανυπόγραφο κείμενο του Ριζοσπάστη και μία ενυπόγραφη απάντηση από το Γραφείο τύπου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν πολύ ενδιαφέρον, ως ενδεικτικά γενικότερης πολιτικής αντίληψης... Τα παραθέτουμε -αντιγράφοντας από την ISKRA- ασχολίαστα.... Τα σχόλια δεν περιττεύουν... Αντίθετα... Προηγείται προσεκτική ανάγνωση των κειμένων...
ΟΙ «ΠΑΡΑΤΗΜΕΝΕΣ ΝΥΦΕΣ»
ΞΑΝΑΧΤΥΠΟΥΝ...
"ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ"
Λίγες μέρες πριν τις εκλογές της 25ης
Γενάρη (ναι, μόλις τότε!), η ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΜΑΡΣ, με
ανακοίνωσή της για διαδικτυακή συνέντευξη του Αλ. Τσίπρα, διαπίστωνε
απογοητευμένη ότι «η διολίσθηση έγινε κατολίσθηση» και πρόσθετε με ύφος
«παρατημένης νύφης» ότι «η συνέντευξη ήταν μια
ψυχρολουσία για τους αριστερούς»...
Παρότι «παρατημένη», όμως, η ίδια η «νύφη» δεν
παραιτείται! Καλεί, λοιπόν, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε κινητοποιήσεις
σήμερα, ημέρα συνεδρίασης του έκτακτου Γιούρογκρουπ
(και ημέρα που διοργανώνονται «αυθόρμητες» κινητοποιήσεις στήριξης της
κυβέρνησης στα αντιλαϊκά της παζάρια), προβάλλοντας ως κεντρικό αίτημα το
«Κάτω οι εκβιασμοί της ΕΕ και της ΕΚΤ» (το ΔΝΤ άραγε... δε μας
εκβιάζει!) και τονίζοντας ότι «η κυβέρνηση οφείλει να ικανοποιήσει άμεσα τα
αιτήματα του μαζικού κινήματος, χωρίς παλινωδίες και υπαναχωρήσεις» (λες κι αυτό
είναι που χαρακτηρίζει τη συγκυβέρνηση, οι παλινωδίες και οι
υποχωρήσεις)!
Και καλά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ... Τόσες φορές την
έχει «παρατήσει» ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση, άλλη μια φορά που
θα την «παρατήσει» και τώρα ως νέα κυβέρνηση, δεν πρόκειται να πάθει τίποτα. Το
θέμα είναι οι αυταπάτες που επιχειρεί να καλλιεργήσει στο λαό (ως άλλος ΣΥΡΙΖΑ
επί κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου), ότι στόχος του κινήματος πρέπει να είναι να
επαναφέρει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στο σωστό δρόμο (ίσως
από την «κατολίσθηση» ξανά στη «διολίσθηση»...) και στην «άμεση
ικανοποίηση των αιτημάτων» του!
Πηγή: «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ»
(11/2)
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΣΕ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ
«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ»
Περισσότερο θλίψη και λιγότερο
οργή προκαλούν τα γραπτά του ανεκδιήγητου-ανώνυμου σχολιαστή
του Ριζοσπάστη σχετικά με την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α..
Θλίψη για την κατάπτωση του
λόγου και του πολιτικού πολιτισμού στο κόμμα που απο τις γραμμές του πέρασαν
μορφές που η δύναμή τους δέ βρίσκονταν στη λάσπη και στη
διαστέβλωση του πολιτικού αντιπάλου, αλλά στη λάμψη του
πολιτικού επιχειρήματος και της ιδεολογικής τεκμηρίωσης. Θα χαιρόμασταν αν το
κόμμα που τίμησε ο Γληνός και ο Κορδάτος
ανάμεσα σε τόσους άλλους, δέν βρίσκονταν καθηλωμένο ιδεολογικά και
θεωρητικά στο όνομα κάποιας "καθαρότητας", αδύναμο να
κατανοήσει και να ερμηνεύσει τις κοινωνικές αλλαγές, ενώ αρκείται να ξοδεύει την
κριτική του απέναντι σε άλλα ρεύματα της αριστεράς σε απλοϊκά
και αγοραία επιχειρήματα, που αξίζουν μόνο για να σπείρουν την
καχυποψία και την αντιπαλότητα ανάμεσα στους
αγωνιστές της Αριστεράς και των κινημάτων.
Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α, μαζί με κάθε
συλλογικότητα και αγωνιστή που φιλοδοξεί και παλεύει για την ανατροπή
, αναγνωρίζει τη δυνατότητα της ρήξης με τον καπιταλισμό, τα συμφέροντα
και τους μηχανισμούς του, θα βρίσκεται πάντα εκεί όπου μπορούν
να αλλάζουν οι συσχετισμοί, εκεί όπου χτυπάει η καρδιά της
αμφισβήτησης του κυρίαρχου λόγου και των επιλογών του κεφαλαίου.
Εκεί όπου μπορούν να
"μπολιάζονται" οι συνειδήσεις, να πλουτίζουν οι εμπειρίες και
να αποκαλύπτονται οι φίλοι και οι εχθροί των εργατικών και λαϊκών
συμφερόντων.
Γι'αυτό ήμασταν στις πλατείες των
(λεγόμενων) "αγανακτισμένων" το 2011, γι'αυτό βρεθήκαμε σε κάθε
αγώνα που θέλησε να αντιπαρατεθεί με τις κυρίαρχες πολιτικές, γι'αυτό
διαδηλώσαμε χτές με αίτημα τη διαγραφή του χρέους και τη ρήξη με ΕΕ-ΕΚΤ
κ' ΔΝΤ στο Σύνταγμα και την ΕΡΤ και
γι'αυτό θα ξαναβρεθούμε απο αύριο, εκεί όπου ορίζει η αναγκαιότητα και η
δυνατότητα να έρθουν στο προσκήνιο οι λαϊκές ανάγκες, τα
κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα, απέναντι σε όποιον τα αμφισβητεί, τα
επιβουλεύεται ή τα αναιρεί.
Γιατί σε έναν λαό που τα τελευταία χρόνια του
έχουν αρπάξει με τη πιό ωμή και απροκάλυπτη βία δικαιώματα και
κατακτήσεις και επιδιώκουν να παραμένει σκυφτός, με τσακισμένη αυτοπεποίθηση και
χωρίς την πίστη ότι οι αγώνες μπορούν να νικούν, η Αριστερά δεν έχει δικαίωμα να
τον μετατρέπει σε χειροκροτητή ή σε θεατή των
κυβερνητικών χειρισμών, αλλά να προσπαθεί να οργανώνει και να προωθεί τα
εργατικά και λαϊκά αιτήματα κόντρα και ενάντια στις ανάγκες των
δανειστών και των αγορών, αντίθετα με την
κυβερνητική λογική της διαχείρισης και του συμβιβασμού εντός
του αντιλαϊκού πλαισίου της ΕΕ και της κυριαρχίας του κεφαλαίου.
Σχόλια