Δεν ήταν τυχερό…

Ξεκίνησαν από τη Συρία… Τη χώρα, που από την μία οι ελευθερωτές σταυροφόροι και από την άλλη οι ισλαμοφασίστες τζιχαντιστές την έχουν κάνει κόσκινο… Δύσκολη η ζωή εκεί κάτω και όταν είσαι νέος έχει το δικαίωμα να ελπίζεις, να ονειρεύεσαι και να διεκδικείς μία καλύτερη ζωή… Και καλύτερη ζωή σημαίνει τούτες τις ώρες ένα μεγάλο και δύσκολο ταξίδι…  Πολύς δρόμος μέσα από βουνά, κάμπους και ποτάμια… Πολύ δρόμος στην παρανομία των νομοθετών του δικαίου της βίας και της αδικίας…
Περπάτησαν πολύ ο 32χρονος πατέρας με την 4χρονη κορούλα του… Περπάτησαν και σχεδόν έφτασαν στη γη της επαγγελίας. Ένα τελευταίο ποτάμι τους χώριζε… Δύσκολο πέρασμα… Εκεί, που το διάβα του είναι πιο εύκολο οι νομοθέτες έχτισαν τείχος… Επρεπε να πάρουν το δύσκολο δρόμο… Το ποτάμι είναι αγριεμένο αυτό τον καιρό και το κρύο τσουχτερό…
Δεν σκέφτηκε και πολύ ο πατέρας… Λίγες δεκάδες μέτρα τους χώριζαν από το ποθούμενο… Εβαλε την 4χρονη κορούλα του στους ώμους του και ξεκίνησαν… Δυνατό το ρεύμα του ποταμού και το νερό παγωμένο… Είχε ελπίδα, είχε δύναμη και τα κατάφερε… Σχεδόν!!!
Γιατί όταν πέρασαν απέναντι έπεσε κάτω νικημένος από τις ακρότητες της φύσης… Επεσε και έσβησε… Και η μικρή έμεινε εκεί… Ωρες ατέλειωτες πλάι στο πατερούλη της… Δεν ξέρει στην ηλικία της τι σημαίνει θάνατος… Μοιάζει με ύπνο… Βαρύ και παρατεταμένο…Εκεί την βρήκαν… 
Πίσω στην Συρία υπάρχει μία μανούλα και ένας αδελφούλης… Και εδώ υπάρχουν μερικοί άνθρωποι, που πιστεύουν, πως όσοι επέζησαν από το έγκλημα δικαιούνται να ζήσουν μαζί και καλύτερα…
Και εμείς ονειρευόμαστε να πάψουν να κάνουν κουμάντο στη ζωή μας οι δολοφόνοι, οι αληθινοί δολοφόνοι αυτού του πατέρα και τόσων άλλων πατεράδων, μανάδων, παιδιών…

Σχόλια