Ετσι επιγράφεται το σημείωμα της φίλτατης Νέλλυ Δεμέστιχα, που ασμένως αναδημοσιεύουμε...
MIKHΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ..
Δεν συμφωνούσα πάντα με τις αναλαμπές και τις εξάρσεις του Μίκη
στην Πολιτική. Εάν θέλετε με ενοχλούσε και το βάρος που έριχνε αποσπώντας τον απ' τη τέχνη του. Οι ρηχές πολλές φορές φορτωμένες από συναίσθημα επιλογές του με απογοήτευαν.
Αλλά υπάρχουν στιγμές που εκτός από τη παγκόσμια Μουσική Του
αυτός ο μεγάλος Ελληνας μας ενώνει. Τα πυκνά του μαλλιά. Οι άγαρμπες χειρονομίες του το καλοσυνάτο βλέμμα από τις
θερμές ζωντανές κόρες των ματιών του δείχνουν Αιώνιο έφηβο, στη κόψη και στη
ψυχή που έρχεται τις κρίσιμες ώρες και διαλαλεί την Αλήθεια παντού.Σαν το κουζουλό του Χωριού όπως εύστοχα είχε παρατηρήσει κάποιος,αυθόρμητα
δίχως ντροπή που διαβαίνει τις ρούγες και φωναχτά εκπέμπει ότι σκέφτεται.
Αυτός ο Εθνικός μας Μίκης σχολίασε με τον πιο πατριωτικό και έντιμο τρόπο την
ελληνική στάση για το Χρέος. Για όλες εμάς που τα νούμερα και η αριθμητική ήταν αποκρουστικά από το Δημοτικό
ακόμα και παραμένουν δυσνόητα. Ιδού το κείμενο της δήλωσής Του.
«Το Γιούρογκρουπ και ο Πρόεδρός του ο Ολλανδός είναι οι εικόνες
που με βασανίζουν. Πέρασα τόσα και τόσα γιατί η Μοίρα με γέννησε Έλληνα που
πρέπει να υπομένει τα καπρίτσια των ισχυρών, να σκύβει το κεφάλι και να μάθει
ακόμα και να τους αγαπά! Αυτόν όμως τον Ολλανδό με τα γυαλάκια ποτέ μου δεν
μπόρεσα να χωνέψω, αν και μικρός έπινα γάλα Nestle.
Ήρθε λοιπόν φουριόζος με την έπαρση του Αφεντικού, για να
τραβήξει τα αυτιά των άτακτων υπηκόων μιας φυλής για γέλια και για κλάματα που
σήκωσε κεφάλι ξεχνώντας πως είναι αποπαίδι της Ευρώπης, του Γιούρογκρουπ και
του Προέδρου του κυρίου Γερουν Νταϊσελμπλουμ.
Και τότε συνέβη ένα θαύμα, σαν κι αυτά τα ξεχασμένα στα βάθη της
μνήμης μου. Δύο εκπρόσωποι αυτού του Λαού της β΄ κατηγορίας, ο Τσίπρας και ο
Βαρουφάκης, με σπάνια ψυχραιμία και ευγένεια, τον τύλιξαν μέσα σε δυο φωτεινά
και ωραία ΟΧΙ, που τον κεραυνοβόλησαν, σε σημείο που να ξεχάσει την ευγενική
του καταγωγή του Άρχοντα Ευρωπαίου και να μην ξέρει πώς και από πού να φύγει.
Εδώ, στο σημείο αυτό, τα ξεχνάμε όλα. Ξαναγινόμαστε Ωραίοι
Έλληνες. Και ψηλώνουμε κι εμείς. Πώς και γιατί έγινε και πού θα οδηγήσει, είναι
λεπτομέρειες για τον Έλληνα που έζησε και επέζησε με τα Σύμβολα. Και θεωρώ
μικρόψυχο το να μετράμε κουκιά σε μια στιγμή εθνικής αναλαμπής».
Σχόλια