ΤΟΠΙΟ ΜΕ (ΠΟΛΙΤΙΚΗ) ΟΜΙΧΛΗ;

Ετσι επιγράφεται άρθρο του φίλτατου Θανάση Σκαμνάκη, δημοσιευμένο στον ΠΡΙΝ και αναδημοσιευμένο στην ISKRA. Εξαιρετικό -κατά τη γνώμη μας- κείμενο, που προσφέρεται για σοβαρή ανάγνωση και προβληματισμό. Το αναπαράγουμε.

ΤΟΠΙΟ ΜΕ (ΠΟΛΙΤΙΚΗ) ΟΜΙΧΛΗ; 

Υπάρχει περίπτωση να βρέχει καταρράκτες, αλλά εσύ ασφαλής σε μια ιδέα καλοκαιριού κι αίθρια να λες, και να πιστεύεις, πως ο καιρός είναι στέγνα. Ή και τ’ ανάποδο. Ευχόμενος βροχές και γόνιμες υπηρεσίες του ουρανού, να καταριέται τη στέγνα, ενώ ήδη η γη μουλιάζει. Τα παιχνίδια που παίζει το μυαλό στους ανθρώπους είναι πολλά και περίεργα. Πολύ περισσότερο, αν παρεμβάλλονται ειδήσεις, γεγονότα, τηλεοπτικές εικόνες, εντυπώσεις και προ παντός εγκατεστημένες ιδέες, με ιεραρχική σειρά και αδιαμφισβήτητη πειθαρχία. Οι προφητείες φυσικά είναι οι πλέον ακατάλληλες για να μας διαφωτίσουν. Και οι κήρυκες μεταδίδουν προειλημμένα μηνύματα. Οπότε κι εμείς δεν ξέρουμε: είναι καιρός να βγάλουμε τα χαμόγελα στο δρόμο ή να ξαναμαζευτούμε μέσα τροφοδοτώντας με τα παλιά υλικά τη ζεστασιά και την υπομονή μας; Κι έτσι που κάθεσαι στο τζάμι και παρατηρείς προσπαθώντας να καταλάβεις, θολώνεις με τον ανάσα σου το τοπίο. Με την ομίχλη υπάρχει πάντα αυτή η δυσκολία: δεν ξεχωρίζεις εύκολα τα σημάδια. Ακούς ωστόσο τις φωνές που πλησιάζουν: από τη μια μεριά θριαμβευτικές, «πόση χαρά που άλλαξαν τα σημάδια και τώρα ο καιρός ανυπερθέτως γυρίζει, και επιτέλους θα… γαμήσει κι ο φτωχός» κι από την άλλη – η ομίχλη δεν επιτρέπει να προσδιορίσεις πάντα από πού προέρχονται οι φωνές, από τα αριστερά ή από τα δεξιά σου, και δεν έχει καμιά αξία τι νομίζουν οι ίδιοι οι φωνασκούντες – να καιροφυλακτούν: «Όπως σας είχαμε προειδοποιήσει, τίποτα δεν αλλάζει, λύκος στα πρόβατα ντυμένος με προβιά». Και δεν προσφέρει σοβαρή υπηρεσία να κάθεσαι στη μέση και να λες πως και το ένα ισχύει και το άλλο, και είναι και δεν είναι καλοκαιρία.
Γιατί με τον καιρό, όπως και με τη ζωή, πρέπει να παίρνεις αποφάσεις. Αν είναι να βγείς έξω, να καλλιεργήσεις, να απλώσεις τους ξηρούς καρπούς και τους καρπούς των προσπαθειών σου όλων, να αγοράσεις και να πουλήσεις, να νικήσεις ή να χάσεις, πρέπει πρώτα να υπολογίσεις τους συσχετισμούς των καιρικών, και άλλων, φαινομένων. Όχι όπως θα ήθελες να είναι ή ούτε όπως νομίζεις, αλλά όπως είναι (αν μπορείς να το πεις). Αυτά είναι σχόλια για τους καιρούς, που έχουν μια αιχμή επικαιρότητας. Δεν περιέχουν θέση, απλώς κάνουν υπομνήσεις, «με παραμύθια και παραβολές», μήπως κι η ακίνητη ψυχή πάρει το δώρο κι αποφασίσει να σαλέψει. Γιατί δεν φτάνουν οι επαναλήψεις, όταν τίποτα δεν μοιάζει με πριν. Κι αν δεν μπορείς να διαβάσεις τα σημάδια, δεν είναι καλό να καταφέυγεις στην ακινησία από το φόβο της δοκιμασίας και της ματαίωσης, περιμένοντας πότε ο καιρός θα γυρίσει για να σε βρει. Βέβαιος πως θα σε βρει, ενώ βέβαιο είναι το ακριβώς αντίθετο.
Προσοχή, σύντροφε, με τον καιρό! Θέλει μεγάλη προσπάθεια του νου για να μη σε ξεγελάσει.