H ΦΑΙΑΚΙΑ δεν
έτρεφε την αυταπάτη, ότι ο δρόμος της αξιοπρέπειας θα είναι μία λεωφόρος
στρωμένη με τα ροδοπέταλα της επιτυχίας σε αποχρώσεις σοσιαλιστικού ρεαλισμού… Eχοντας, μάλιστα, κατά νου τις προηγούμενες φάσεις του μετεκλογικού σκηνικού των
διαπραγματεύσεων, που εξέθεσαν ανεπανόρθωτα τους κυβερνώντες… Για αφέλεια; Επιπολαιότητα;
ανοησία; Αμετροέπεια; Πολιτικό τυχοδιωκτισμό;;; Ας διαλέξουν… θα το
ξανασυζητήσουμε άλλη φορά… Γιατί, σήμερα, εξ αντικειμένου δεν κυριαρχεί αυτό
το ζήτημα… Η Ευρώπη ολόκληρη και η Αμερική από την άλλη μεριά εξαπολύουν τις δυνάμεις
τους για να ματαιώσουν το μήνυμα… Τους ενδιαφέρει εξαιρετικά!!! Ηττα μιας χώρας, που ψελλίζει
την συλλογική της οργή… Ηττα μιας κυβέρνησης, που δηλώνει και δηλώνεται
αριστερή. Ηττα κάθε δύναμης και κάθε λαού, που σκέφτεται να επιλέξει δρόμους
αντίθετους προς την ισοπέδωση και τον εξανδραποδισμό του αχαλίνωτου
φιλελευθερισμού… Επέλαση δεκαετιών, που κάνει το άθλιο κείμενο του Μάαστριχτ να
μοιάζει με μανιφέστο κοινωνικότητας… Ερχεται το διατλαντικό σύμφωνο, για να κάνει
μπροστά του τα μνημόνια να μοιάζουν με μαθητική έκθεση…
Η Ελλάδα πρέπει να ηττηθεί, πάσει
δυνάμει… Γι’ αυτό οι πιέσεις, οι εκβιασμοί, οι απειλές, η τρομοκρατία, η άσκηση
ψυχολογικής βίας συγκαλυμένης ή/ και ανοιχτής αυτού του 7μέρου θα χρειαστούν
εκατοντάδες σελίδες του μέλλοντος ιστορικού…
Παράλληλα αναδεικνύεται και η παθολογία
μας, σαν κοινωνίας… Τρελαμένοι νεόπλουτοι, που νοσταλγούν τις χρυσές 10ετίες της
μάσας, της μίζας και της αρπαχτής, και κάνουν πως ξεχνούν την συντριβή τους στα
τάρταρα στην διάρκεια της 5ετίας. Μαζί και βαθειά νυχτωμένοι γιάπηδες, που
θεωρούν, ότι η κατάντια της χώρας και της κοινωνίας είναι ζήτημα λαθεμένου management, που οι ίδιοι ...γνωρίζουν την συνταγή της διόρθωσής του, όπως την διδάχτηκαν εις την Εσπερίαν,
ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού… Μαζί και οι νεόκοποι φιλελευθερίσαντες, οψέποτε
αριστεροί ένθεν και ένθεν του δογματισμού, μηδίσαντες και διακατεχόμενοι από
την αγωνία της υπερκάλυψης του χαμένου χρόνου προς ίδιον όφελος και «κοινωνική»
καταξίωση και αναγνώριση… Μαζί και οι κάθε
είδους και από αιώνων σκοταδιστές… Αυτοί που έχουν μετατρέψει τα παλιότερα
προοδευτικά και ρηξικέλευθα μετερίζια σε σκοτεινά λαγούμια, που σκάβουν
κρυπτόμενοι πίσω από την συλλογικότητα της συναλλαγής και της αλληλοκάλυψης… Μαζί τους και διάφοροι «λευίτες», που δεν παραλείπουν να αξιοποιούν το
σχήματα τους για την κήρυξη του μίσους και της οπισθοδρόμησης… Μαζί τους και διάφοροι «διανοούμενοι»
της εποχής… Σαν τους «ποιητές» του Βολφ Μπίρμαν, που …με χέρι υγρό, υμνούνε της πατρίδας τον χαμό, κάνουν
με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια, με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια, σαν
χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί… Κάποιος μας ρώτησε ποιος είναι αυτός ο Μπίρμαν
και απαντήσαμε: κάτι σαν το δικό μας τον Φοίβο…
Μαζί τους και οι νύπτοντες τας
χείρας τους Πόντιοι Πιλάτοι, που ελπίζουν, πως με την εκτός τόπου και χρόνου
επιλογή τους θα …αποστούν του αίματος του αθώου τούτου… Οσο και αν
διακατέχονται από το σύνδρομο της καθαρότητάς τους δεν θα αποφύγουν τον ψόγο της
ιστορίας… Μόνοι, ως Λακεδαιμόνιοι μεταξύ των Ελλήνων, οραματίζονται την μέσω απομόνωσης
επιβίωση ως μέγιστο όραμα και σκοπό… Τις
ώρες, τις μέρες, τους χρόνους, που όλα «παίζονται» για τον τόπο και τον λαό.
Δύσκολα τα πράματα… Σκεφτείτε
π.χ. την Κυριακή το βράδυ ένα περήφανο όχι να βομβαρδίζει ανελέητα τους δυνάστες
του Ελληνικού λαού, που επιθυμούν την μέσω χρόνιας χρέωσης, πειθαρχημένη
υποταγή όλων των λαών… Αυτoύς, που στραγγαλίζουν και την τελευταία ικμάδα ζωής του
τόπου υπό τις ηχηρές ζητωκραυγές κάθε λογής εντοπίων Φραγκολεβαντίνων…
Γράφτηκε
και το υποστηρίζουμε, πως αξία έχει το ΟΧΙ την Κυριακή αλλά και το ΟΧΙ και την
Δευτέρα. Καλό όμως είναι να μην λησμονήσουμε, να μην υποτιμήσουμε, να μην αμφισβητήσουμε την πρωταρχική αξία του ΟΧΙ της Κυριακής… Να την διεκδικήσουμε και να την απολαύσουμε…
Σχόλια