Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ, παρουσίαζε το πρόγραμμα της "Αθηναΐδας" δια στόματος Αλέξη Τσίπρα ήταν μία ευτυχισμένη στιγμή, που συνεπήρε και ενέπνευσε, πολλούς αποσυρμένους ή απέχοντες κυρίως λόγω της θρησκειομορφίας ιδεολογίας και δράσης της κυρίαρχης μέχρι τότε δύναμης αριστεράς και άλλων αποκομμένων σχημάτων με την ίδια γονιδιακή πολιτική επιβάρυνση. Ηταν μάλιστα ευτυχής η στιγμή αφού η κατάθεση ενός προγράμματος ριζοσπαστικών εξαγγελιών δεν "σοκάρησε" την κοινωνία. Aντίθετα έγινε δεκτό με τον ενθουσιασμό, που αποτυπώθηκε με ενεργοποίηση, συμμετοχή και αποδοχή, όπως εκφράστηκε, εξάλλου, με την αλματώδη εκλογική άνοδο των ποσοστών ενός κόμματος, που επί 10ετίες πάλευε οριακά για την είσοδό του στην Βουλή...Πρέπει βέβαια να μνημονεύσει κανείς την καθοριστική συμβολή του Αλέκου Αλαβάνου... Πιθανόν να μην ήταν συγγραφέας της παραπάνω προγραμματικής διακήρυξης... Ηταν όμως, αυτός, που ξεκόλλησε τον ΣΥΡΙΖΑ από τις τους κοινοβουλευτικούς ταχτικισμούς, που είχαν μετατρέψει τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σε σκαλοπατάκι για την μεταπήδηση των καταφερτζήδων καριεριστών στο πάντοτε φιλόξενο για τέτοιες περιπτώσεις Πανελλήνιο ΣΟΚ. Και ασφαλώς πρέπει να μνημονεύσει κανείς τις εξαιρετικά "ευνοϊκές" συνθήκες, που παρείχε η πολιτική των μνημονίων και το εντεταλμένο προς υλοποίησή της πολιτικό πρσοωπικό (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ κ.λ.π.) για την δημοφιλία του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ΦΑΙΑΚΙΑ, ιδιαίτερα σε αυτή την 3ετία, στήριξε ενωτικές πρωτοβουλίες στην αριστερά, πιστεύοντας, ότι μία πλατειά αντι-ιμπεριαλιστική συσπείρωση ακόμη και ετερόκλητων δυνάμεων, μπορούσε να αποτελέσει το εφαλτήριο μίας γνήσια δημοκρατικής, ριζοσπαστικής κοινωνικοπολιτικής αλλαγής με κατεύθυνση και έμπνευση τον σοσιαλισμό. Τον υπαρκτό και όχι τον μηδέποτε υπάρξαντα υπό την μπότα του Σταλινισμού (κλασσικού ή Ευρωκομμουνιστικού). Μέτωπο με ευρύτητα πνεύματος, χωρίς άγχος και μιζέριες "καθαρότητας" και "αριστεροσύνης". Μέτωπο, που θα μπορούσε να αναλάβει να διεκπεραιώσει το δυσχερέστατο έργο της ιδεολογικής και πολιτικής ηγεμονίας της αριστεράς σύμφωνα με την Γκραμσιανή θεώρηση των πραγμάτων.
Γι αυτό ακριβώς και ασκήσαμε κριτική -ιδιόγραφη ή με φιλοξενία κειμένων- σε πολλές πλευρές της οργανωτικής και πολιτικής δράσης του ΣΥΡΙΖΑ, που κατά την γνώμη μας έδειχναν από την αρχή, ότι κυριαρχούσε το μέλημα του ...ελέγχου των καταστάσεων... Μερικές τέτοιες πλευρές ήταν π.χ.:
-Η διάλυση των τάσεων, που απασχόλησε, κατά τη γνώμη μας πολύ λιγότερο από ότι έπρεπε τον σχετικό διάλογο και υποστηρίχτηκε από το "εύλογο" επιχείρημα της κομματικής αποτελεσματικότητας δράσης... Είναι από τα πιο λατρεμένα αστικοφιλελεύθερα αλλά και παλιοκομμουνιστικά επιχειρήματα, που δόλια καλύπτει την επιθυμία καθυπόταξης των άλλων, των διαφορετικών, των αιρετικών...
-Η πρόθυμη παρουσία των ίδιων και των ίδιων Συριζαίικων "μαϊντανών" στα συστημικά ΜΜΕ, που κατέληγε κατά απόλυτο κανόνα στην συντριβή προσώπων και παραποίηση θέσεων από συγχορδία κομμάτων, δημοσιογράφων και ...ειδικών τεχνοκρατών καθηγητών είναι κομμάτι της ίδιας διάθεσης συστημικής προσαρμογής... Για να παιχτεί το παιγνίδι με τους ίδιους "καθιερωμένους" και μη αμφισβητούμενους κανόνες. Τότε ήταν σε βάρος μας αλλά με τον καιρό θα γίνουν υπέρ μας... Χρειάστηκε η "κορύφωση" Πρετεντέρη για να αρνηθούν επιλεκτικά την παρουσία στο ΜΕΓΑΛΟ κανάλι...
-Η αποφυγή, από πλευράς ηγεσίας, οποιασδήποτε παρέμβασης για ανάπτυξη κινηματικών, συμμετοχικών μορφών δράσης με πρωτοβουλίες αυτοδιαχείρισης... Την ώρα μάλιστα, που είχαν υπάρξει τέτοιες εκδηλώσεις (αγανακτιμένοι πολίτες, κίνημα του Δεν πληρώνω, κίνημα ενάντια σε νέες χωματερές στην Αττική κ.λ.π.) έστω και αδύναμες ή με πολλά στοιχεία στρεβλής κατεύθυνσης και ανάπτυξης... Η αντιπολιτευτική παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές του 2012 διακρίνονταν σε πολλές περιπτώσεις από παραδοχή των κανόνων με "ευπρέπεια" και εφησυχασμό του αντιπάλου...
-Η ανοχή και σε αρκετές περιπτώσεις η στήριξη τυχοδιωκτών οππορτουνιστών, που έβλεπαν στον ΣΥΡΙΖΑ το κατάλληλο όχημα για την προώθηση άκρως ιδιοτελών, προσωποκεντρικών σκοπιμοτήτων... Οι εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης ανέδειξαν τέτοια ...φρούτα. Πολιτικά φρούτα ήταν και είναι διάφοροι τύποι, που ιδεολογικά ήταν ΔΗΜΑΡ μέχρι τα μπούνια αλλά ταυτόχρονα ήταν και αρκετά έξυπνοι ώστε να διαλέξουν το γρήγορο όχημα προς την εξουσία και όχι το ψωράλογο, που θα βαριανάσαινε μετά την πρώτη ανηφόρα...
-Η καλλιέργεια μίας μονότονης ευρωλαγνείας... Θετικά αλλά και αρνητικά επιχειρήματα χρησιμοποιούνταν για να πείσουν για τον Ευρωμονόδρομο και την ...καταστροφή, που μας απειλεί με την έστω και παραμικρή αμφισβήτησή του... Η αρχηγική ρήση, πως πάνω από τα νομίσματα βρίσκονται οι άνθρωποι δεν ήταν μόνον σπανιότατη και ανεπαρκέστατη αλλά συμπληρωνόνταν αμέσως με διαβεβαίωση αφοσίωσης στο Ευρώ και την ΕΕ.
Οσα ενδεικτικά παραθέσαμε καθόλου δεν απαλλάσουν το "αριστερό ρεύμα" για τις τεράστιες ανεπάρκειές του, που καλό θα ήταν να τις καταγράψει, να τις αναγνωρίσει και να τις αιτιολογήσει στα σοβαρά και όχι με τα συνήθη φραστικά τετρίπια κομματικής τελετουργικής αυτοκριτικής. Απέναντι στο παιγνίδι των τακτικισμών η απάντηση ήταν πολλές φορές οργανωτικισμοί με φανερό άγχος για τον συσχετισμό των δυνάμεων... Η ιδεολογική και πολιτική ωριμότητα των στελεχών του ρεύματος θα επέβαλλαν στροφή στην καθημερινότητα, στην πραγματικότητα με κεντρικό αξονικό ζήτημα την αποκάλυψη του ρόλου της ΕΕ, του νομοτελειακού χαρακτήρα της νεοφιλελεύθερης επιθετικότητας, των αδιεξόδων της δήθεν φιλοευρωπαϊκής πολιτικής. Κύριο έργο έπρεπε να είναι η διαμόρφωση ρεαλιστικού σχεδίου Β συντεταγμένης εξόδου από Ευρώ καταρχή και ΕΕ στην συνέχεια... Σχεδίου κατά το δυνατόν αναλυτικού σε βαθμό προχωρημένης απλούστευσης ώστε να φωτίσει και να διαλύσει τα σκότη της ηθελημένης τρομολαγνείας, που ασκούσε ένας απίστευτα εκτεταμένος προπαγανδιστικός μηχανισμός από μέσα και απέξω από την χώρα. Κορυφαίες στιγμές ζήσαμε την εβδομάδα πριν το δημοψήφισμα, που θύμισαν συνθήκες κατοχής. Το συντριπτικό ΟΧΙ του Ελληνικού λαού, που θα καταγραφεί στις ενδοξότερες σελίδες των λαϊκών αγώνων, ασφαλώς ζητάει τον λογαριασμό από την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά έχει λόγο να απευθύνει αυστηρό βλέμμα και προς τα αριστερά της ηγεσίας... Στο ζήτημα θα επανέλθουμε αναλυτικότερα γατί πιστεύουμε, ότι η κριτική αυτοθεώρηση του "ρεύματος" θα μπορούσε να βοηθήσει στην διαμόρφωση ενός ελπιδοφόρου ριζοσπαστικού ιδεολογικοπολιτικού χώρου με άκρως πρωτότυπα για την Ελλάδα και την Ευρώπη χαρακτηριστικά... Τα βήματα πρέπει να είναι μετρημένα, γιατί καιροφυλακτούν εκδοχές συντριβής και εξαφάνισης από τον πολιτικό χάρτη αν επικρατήσουν "αγωνιστικοί" πρακτικισμοί και αναζήτηση πιστοποιητικών αριστεροφροσύνης.
Στις ώρες αυτές η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί τους αριθμούς για να μεταφέρει τις συνέπειες της ήττας... Ξαναζούμε στιγμές της διάσπασης του 68... Ενα ατέλειωτο γαϊτανάκι αριθμητικών σεναρίων για τον συσχετισμό ΚΚΕ-ΚΚΕεσ, χωρίς ίχνος μίας τολμηρής αναλυτικής προσέγγισης των αιτίων της ήττας πρώτα και μετά της διάσπασης... Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα επικαλεσθεί χιλιοχρησιμοποιημένα και διάτρητα επιχειρήματα κομματικής ευρυθμίας αποφεύγοντας συστηματικά να μας πει πώς βρέθηκε δώδεκα και πέντε με το πιστόλι στον κρόταφο, όπως η ίδια ισχυρίζεται... Πραξικόπημα είπαν οι φίλοι της μη αντιλαμβανόμενοι ότι επαναλαμβάνουν το κατόρθωμα του γελωτοποιού του Λουδοβίκου ΙΔ, που μπόρεσε να δικαιολογήσει μίας χοντράδα του με δικαιολογία, που ήταν ακόμη χειρότερη χοντράδα... Οσο η ηγεσία επιμένει σε αυτό το επιχείρημα τόσο αυτοεκτίθεται... Στην συνείδησή μας αυτοκτεθιμένοι είναι και οι πρώην κυβερνητικοί παράγοντες, που πρώτα υπέγραψαν την συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου ενώ στη συνέχεια κάθε φορά, που επέστρεφαν από ... τας Ευρώπας μας διαβεβαίωναν με χαμόγελα περιρρέοντος ναρκισσισμού, ότι η υπογραφή συμφωνίας αμοιβαία επωφελούς ήταν ζήτημα ωρών... Το πολύ ημερών... Και ας τους φόραγε ο Βόλφγκαγκ 3-4 κανούριους όρους-παλούκια κάθε φορά... Το ευπρεπέστερο, που μπορούν να διεκδικήσουν είναι το παγκόσμιο ρεκόρ πολιτικής αφέλειας... Αυτή είναι η καλοηθέστερη ερμηνεία, γατί υπάρχουν και άλλες... Εύλογες και πολύ λιγότερο τιμητικές...
Επιγραμματικά: Ο θανάσιμος κίνδυνος για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο εσωτερικός συσχετισμός δυνάμεων για τον οποίο τόσα κροκοδείλια δάκρυα χύνουν Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ... Η μεγαλύτερη απειλή της ίδιας της ύπαρξής του είναι η ραγδαία μετάλλαξη του, όπως βιώνεται με την ανάληψη λόγω και έργω της πλήρους ευθύνης για το Γ' μνημόνιο... Η επιδίωξη της διακυβέρνησης χωρίς όρους ταξικής εξουσίας δεν είναι απορριπτέα, όταν πραγματικά εξυπηρετεί την τελευταία και για όσο χρόνο την εξυπηρετεί... Αλιώς καταντάει ένας στείρος γελοιοποιητικός κυβερνητισμός... Η τρικομματική του 2012 με τη συμμετοχή της "αείμνηστης" ΔΗΜΑΡ είναι η πιο πρόσφατη εκδοχή του...
Σχόλια