Αυτές τις ώρες θυμήθηκα την φίλτατη Αλέκα Μητσιάλη, που περίπου 20 χρόνια πριν συνοψίζοντας τις εμπειρίες της για την τότε κρίσης της αριστεράς (ξεχνάω σε ποια ειδικά κρίση αναφέρομαι, γιατί στην αριστερά οι κρίσεις είναι σαν ψωμοτύρι) είχε πει... Δεν ξέρω πώς ακριβώς θα είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε αλλά σίγουρα θα πρέπει να είναι με βαθιά, αληθινή Δημοκρατία... Αυτό το "τσιτάτο" αποτυπώθηκε στο νού μου γιατί προερχόνταν από μία νέα κοπέλλα, που χωρίς βαρύδια αρτηριοσκηρωμένης σκέψης διέγνωσε και κατέθεσε το μεγάλο ζητούμενο για την αριστερά στην Ελλάδα, στο κόσμο, για τον ίδιο τον κόσμο... Σε αντίθεση με πολλούς σούπερ επαναστάτες "διανοούμενους" και διανοούμενους, που υπηρετούσαν με αυστηρή συνέπεια το Μακιαβελλικόν: ο σκοπός αγιάζει τά μέσα επικαλούμενοι -όχι πάντοτε άδικα- επιλεκτικά κατά περίπτωση τσιατάτα της Μαρξικής-Λενινιστικής πρακτικής...
Κάποιοι, στην διαδρομή του χρόνου, μας έκοψαν και την καλημέρα για τον ...ασυγχώρτητο ρεφορμισμό μας να ζητάμε ίδιο μέτρο κρίσης για τους μεν και τους δε (ειρήσθω εν παρόδω ότι και οι μεν και οι δε ήταν μέχρι προσφάτως σύντροφοι και ο χαρακτηρισμός του προδότη και του υπηρέτη του ταξικού εχθρού εμπεριείχε απίστευτη υποκρισία, βολονταρισμό και γενικά διπρόσωπο μικροαστικό ήθος λόγου και πράξης). Αυτού του είδους η ηθική συγκρότηση, κατάφερε μεγάλες "νίκες" του επαναστατικού κινήματος, όπως π.χ. στην μακρυνή Τασκένδη, όπου μία δράκα κατάφερε να αλλάξει τα φώτα λόγοις και όπλοις σε μερικές χιλιάδες συντρόφων, που στην χειρότερη των περιπτώσεων υπερασπίζονταν τα επιχειρήματα, που με περίσσιο πάθος και φανατισμό είχαν διδαχτεί να υπηρετούν απ΄τους ώψιμους αναμορφωτές τους...
Η ιστορία όμως γνωρίζει να σου βγάζει την γλώσσα ειρωνικά, σαρκαστικά, όταν νομίζεις πως την κοροϊδεύεις... Ετσι οι αδελφωμένοι σύντροφοι εκκαθαριστές των εκκαθαρίσεων του 1956, αλληλοεκκαθαρίστηκαν 12 χρόνια αργότερα το 1968 στην 12η ολομέλεια και πάλι ως προδότες οι μεν, προδότες και οι δε...
Γεμάτη η ιστορία της παγκόσμιας αριστεράς και ειδικότερα της Ελληνικής από τέτοιου είδους μεγαλουργίες, που φυσικά τις βλέπει ο ταξικός αντίπαλος και πολύ τις χαίρεται τρίβοντας τα χέρια του, στρίβοντας τα μουστάκια του και εσχάτως μη παραλείπων και την έκφραση του βαθέος θαυμασμού του ...
Μακρύς ο πρόλογος για το προκείμενο, που δεν είναι άλλο από την κατάσταση στα καθοδηγητικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ... Είναι κοινό μυστικό, πως στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ διεξάγεται από πολλά έτη μία αντιπαράθεση τάσεων, που σε αρκετές περιπτώσεις υπερέβη κατά πολύ τα όρια της επιθυμητής ιδεολογικοπολιτικής ζύμωσης και δημιουργικής αντιπαράθεσης και μετατράπηκε σε οργανωτικίστικα κόλπα επικράτησης... Την κυριαρχία της στα όργανα απολάμβανε μέχρι πρόσφατα η ηγετρική τάση του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία σε κάθε "δύσκολη" στις επιδιώξεις της περίπτωση συγκαλούσε τα όργανα και καθάριζε... Ετσι καθαρίστηκαν και οι τάσεις στο ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελούσαν ό,τι πιο ανανεωτικό και ριζοσπαστικό στις οργανωτικές δομές ενός αριστερού σχηματισμού, βαθειά άγνωστο στην κομματική κουλτούρα της ελληνικής αριστεράς, που υπερέβαινε μάλιστα κατά πολύ το πλαίσιο λειτουργίας της ΕΔΑ, όπου και πάλι ένας ήταν ο κυρίαρχος... Ετσι επικράτησαν και οι εκάστοτε επιλογές της ηγετικής ομάδας σε προγαμματικό επίπεδο...
Καιρός όμως φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια... Ή αλιώς: έχει ο καιρός γυρίσματα... Και η θριαμβεύουσα στους συσχετισμούς της κεντρικής επιτροπής ηγετική ομάδα, μετά τον ...θρίαμβο της αξιοποίσης του 62% και της ... εξαυτού συμφωνίας έχει στριμοκωλιάσεις... Πήρε το μήνυμα της πλειοψηφίας της Κ.Ε., που ζητά σύγκλιση του οργάνου και σφυρίζει αδιάφορα... Δεν είναι ώρες για τέτοια πράματα λένε οι ...σκεπτόμενοι ώριμα σύντροφοι της ηγεσίας... Ξέρουν αυτοί, γιατί ως ηγέτες διαθέτουν ...το άγιο δισκοπότηρο της ορθής γνώμης και γνώσης... Αντί, λοιπόν να αναλάβουν από την πρώτη στιγμή, πολύ πριν από την ψήφιση της συμφωνίας, πολύ πριν και από την προκήρυξη του δημοψηφίσματος να συγκαλέσουν την Κ.Ε. για να πάρει, τουλάχιστον αυτή την ευθύνη των πολιτικών αποφάσεων, προτίμησαν να χειρστούν το ζήτημα εν λευκώ εμφανιζόμενοι δώδεκα και πέντε ως απο μηχανής θεοί, έχοντας με την αυτονόητη κουλτούρα δημοκρατικής λειτουργίας ενός σύγχρονου αριστερού ριζοσπαστικού κόμματος, τόση σχέση όση και ο φάντες με το ρετσινόλαδο...
Στο σημείωμα αυτό δεν επιθυμούμε να απαλύνουμε, πολύ περισσότερο να παραλείψουμε τις ευθύνες του αριστερού ρεύματος στην απουσία παραγωγής πολιτικής... Κάποτε είχαμε ενθουσιαστεί με το κείμενο, που κυκλοφόρησε το ρεύμα ενόψει της Συνόδου της Κ.Ε., που ασχολήθηκε με οργανωτικά και πολιτικά ζητήματα του ΣΥΡΙΖΑ, λίγο μετά τις εκλογές του 2012... Η συνέχεια, δηλαδή η συνεχής πρόκληση για την ανάπτυξη ιδεολογικού και πολιτικού διαλόγου φτωχή έως ανύπαρκτη... Γιατί η επανάληψη κάποιων νύξεων-κλισσέ περί εξόδου από το Ευρώ, μάλλον ενίσχυαν παρά ξεδιάλυναν το σκότος και τον πανικό, που συντηρούσαν σύμπας ο κόσμος της συντήρησης -κόμματα, οργανώσεις, εκκλησία, ΜΜΕ-. Ηταν ουσιαστικά, χωρίς τεκμηρίωση μία εξίσου δογματική θολούρα, που αντικειμενικά βόλευε τον Ευρωμονόδρομο της ηγετικής ομάδας...
Ακόμη και σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ στην δύσκολη ώρα έχει την ευκαιρία να δοκιμάσει την αναμέτρησή του με το νέο, ζητούμενο πολιτικό ήθος ως μόνης ελπίδας για το διαφορετικό, το εναλλακτικό, το ριζοσπαστικό... Και αυτό το ήθος πρέπει πρώτα και κύρια να είναι ολοκληρωτικά δημοκρατικό... Αν οι σύντροφοι της ηγεσίας ελπίζουν με τερτίπια ..."ανανεωτικά φωτισμένων πραξικοπηματιών" να επαναλάβουν ...δοξασμένες στιγμές ολομελειών και συνεδρίων του παρελθόντος ας θυμηθούν -γιατί αν δεν το γνωρίζουν ας το ...ψάξουν λιγάκι...-, ότι στην γωνία τους περιμένει η ιστορία και τους βγάζει μία γλωσσάρα, Νααα, μετά συγχωρήσεως... Αυτήν που έβγαζε στους εκάστοτε καθαιρούμενους από την μασσίνα των Σταλινικών εκκαθαρίσεων, μόλις είχαν τελειώσει το έργο εκκαθάρισης των προηγούμενων...
Τους περιμένει όλους στη γωνία ο Βόλφγκαγκ... Σήμερα το αριστερό ρεύμα... Αύριο πρωί-πρωί τους ίδιους... Και ας μοιάζουν καλύτερα παιδιά... Πιο λογικά, πιο ήρεμα, πιο ώριμα... Οσο καιρό είναι, δηλώνουν ότι είναι ή μοιάζουν αριστεροί, ο Βόλφγκαγκ θα τους προσμένει με αυτό το Αδολφικό υπομειδίαμα, που συνοδεύεται από την ίδια λάμψη των εξαγριωμένων ματιών του... Η έννοια της αριστεράς, μόνον ως γελιοποιημένη καρικατούτρα χωράει στα οράματα του Βόλφγκαγκ, της Αγκελα και των άλλων φιλελε παιδιών...
Η άμεση σύγκλιση της Κ.Ε. είναι ζήτημα πρωταρχικής σημασίας καταστροφικά αναβληθέν τους τελευταίους καιρούς... Ας αφήσουν όλοι τους αριθμητικούς συσχετισμούς δυνάμεων... Μέχρι και 4 δεκαετίες περίπου μετά το 1968, οι διασπασθέντες στην 12η ολομέλεια δεν συμφωνούσαν στο αποτέλεσμα του ράγκμπυ των ψηφοφοριών, όντας και οι δύο ουσιαστικά αδύναμοι να ερμηνεύσουν τα αίτια της διάσπασης, τα αίτια της ήττας (χούντα της 21ης Απριλίου). Ο ΣΥΡΙΖΑ στην παρούσα δυσχερέστατη συγκυρία, έχει έναν και μόνον έναν ενδεχόμενο δρόμο σωτηρίας: τον διάλογο... Ο εκτός οργάνων διάλογος στα τσιπουράδικα, τις καφετέριες, τις ουζερί δεν μπορεί να υποκαθιστά την ανοιχτό, τολημρό διάλογο στα αντίστοιχα όργανα, οι συνεδριάσεις των οποίων πρέπει να πάψουν να είναι απλές ευκαιρίες καταμέτρησης των εσωκομματικών συσχετισμών... Αυτός ο βαθειά συντηρητικός, αντιδραστικός οργανωτικισμός εξασφαλίζει με μαθηματική υπερβεβαιότητα την πλήρη αποτυχία και συντριβή, έστω και αν κάποιοι πανηγυρίζουν προμετρώντας τα κουκιά τους... Βραχύς ο βίος του...
Αυτές τις σκέψεις έκανα ως ένας αμετανόητος ΜΗ Συριζαίος...
Και καλά... Με πιο δικαίωμα μιλάω τότε, θα αναρωτηθούν οι ...κλασσικοί κομματικοί...
Αντε και καλά κρασιά σύντροφοι, τους απαντάω...
Σχόλια