Μερικές σκέψεις για την 20η Σεπτέμβρη (και μετά)

Η ημέρα των εκλογών πλησιάζει με ταχύτητα εφάμιλλη εκείνης των πολιτικών εξελίξεων του τελευταίου εξαμήνου και ειδικότερα του τελευταίου 2μηνου… Εκλογές, για τις οποίες ουδεμία ένσταση είχε το κατεστημένο εξουσιών στην ημεδαπή και την αλλοδαπή. Σε πλήρη αντίθεση με τις μέχρι τώρα … «κατάρες» του για το οικονομικό κόστος και την αναστολή του …μεταρρυθμιστικού οίστρου, οι εκλογές της 20^ης Σεπτέμβρη έχουν κάθε ευλογία… Ευλογημένος ο ερχόμενος, ο όποιος εκ των δύο, αφού ο Αλέξης επίσημα πλέον χαρακτηρίζεται «μέρος της λύσης» από την αυστηρή και απαιτητική Αγκελα. Η "μαγική" 13^η Ιουλίου τον εγκαθιδρύει στον χώρο των αγαπητών και επιθυμητών… Ετσι, στο προσκήνιο του πανίσχυρου για 10ετίες δικομματισμού έρχονται να τοποθετηθούν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ή ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ αν προτιμάτε… 

Και πέρα από τους πρωταγωνιστές του δικομματισμού;;; Ο χώρος της κεντροαριστεράς καταλαμβάνεται και επίσημα πλέον από τον ΣΥΡΙΖΑ, με ραγδαία την διείσδυση του σοσιαλφιλελευθερισμού στην πολιτική του πρακτική αλλά και την ολοένα και κλιμακούμενη εμφάνιση αντίστοιχης ιδεολογικής επένδυσης, που για την ώρα κυριαρχείται απλά από την εξαφάνιση θέσεων και συνθημάτων για ανατροπή, κοινωνική απελευθέρωση, σοσιαλιστική προοπτική κ.λ.π. Το κεντρικό προεκλογικό σποτ του ΣΥΡΙΖΑ διαφημίζει την … «Ρήξη με το Παλιό», θυμίζοντας μας όλα εκείνα τα φληναφήματα που κατά καιρούς κοσμούσαν τις προεκλογικές δήθεν  άγριες «μάχες» Πράσινων και Βένετων της μεταπολίτευσης.  Τα χειρότερα σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μπροστά…

Ο  μπαχτσές του κεντρώου και του κεντροδεξιού χώρου διανθίζεται με σχήματα (ΠΟΤΑΜΙ, ΠΑΣΟΚ κ.λ.π.), που -θυμίζουμε- μαζί με την ΝΔ είχαν διακηρύξει, πως η μη υπογραφή μνημονίου, συνιστά προδοσία…

Ετσι συγκροτείται ένα ικανοποιητικό εύρος εναλλακτικών κυβερνητικών επιλογών μετά την 20^η Σεπτέμβρη, που όλες θα εγγυώνται την υλοποίηση του μνημονίου του Γ’. Ως καλύτερη επιλογή μοιάζει μία συγκυβέρνηση του ενός εκ των δύο μεγάλων με κάποιον ή κάποιους του κεντρώου μπαχτσέ, για την συνεργασιακή προθυμία των οποίων δεν υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες… Ο άλλος μεγάλος είναι ωφελιμότερος ως Αξιωματική Αντιπολίτευση. Προσδίδει «κύρος ευρύτητας» στην μνημονιακή αποδοχή και –κυρίως- παρεμποδίζει την ανάδειξη ενός άλλου πόλου με κυρίαρχα αντιμνημονιακά, αντισυστημικά χαρακτηριστικά… Ας μην ξεχνάμε, πως η τρικομματική και η διομυσικομματική κυβερνήσεις των ετών 2012-2015 ήταν καταλύτης στην ανάπτυξη του αντιμνημονιακού, ριζοσπαστικού (ΤΟΤΕ) ΣΥΡΙΖΑ… 

Και στον χώρο των υπολοίπων; Καταρχήν η Χρυσή Αυγή απουσιάζει συστηματικά και ασφαλώς όχι τυχαία από το πολιτικό και μικροπολιτικό σχολιασμό των κυρίαρχων ΜΜΕ αλλά και από τον προεκλογικό λόγο των ίδιων των κομμάτων… Αναμφίβολα θα εισπράξει μέρος της δυσαρέσκειας της πρόσφατης Συριζαίικης κωλοτούμπας αλλά σε τι βαθμό… Δεν εμπιστευόμαστε τα γκάλοπ γιατί τίποτε δεν έχει μεσολαβήσει, που να προσφέρει στην βαριά κλονισμένη, στην χαμένη εμπιστοσύνη των δημοσκοπήσεων… Ετσι και αλλιώς, τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής θα χρησιμοποιηθούν για να ενισχυθεί η «αλληλεγγύη» του «συνταγματικού τόξου, που τώρα μπορεί να αποκαλείται και  «φιλοευρωπαϊκό»…

Στην αριστερά, που θα έπρεπε έγκαιρα, προβλεπτικά και πρωτοποριακά να διαγιγνώσκεται η απόλυτη αναγκαιότητα μετωπικών, συνεργασιακών πρακτικών, κυριαρχούν πάθη, που επιτρέπουν σε κάθε νεοφιλελεύθερο να κοιμάται ήσυχος…

Υπάρχουν αυτοί, που από καιρό απολαμβάνουν τον δημόσια διακηρυγμένο σεβασμό των πιο ακραίων δεξιών κύκλων όχι γιατί οι τελευταίοι μαλάκωσαν αλλά γιατί διαθέτουν την στοιχειώδη ευφυία  να αντιλαμβάνονται το εγγυημένα ατελέσφορο μίας πολιτικής πρακτικής, που εξοβελίζει ότιδήποτε έστω και ελαφρότατα διαφορετικό μεταθέτοντας στην 3^η χιλιετία και στον αστερισμό του Σείριου την παρέμβαση στην πραγματικότητα. Πρόκειται για μία -στο όνομα της διαλεκτικής- μετάπτωση στον απόλυτο μεταφυσικισμό, που απαιτεί, για το σενάριο της ανατροπής, την ευθεία παρέμβαση υπερβατικών παραγόντων, που θα αλλάξουν απόψεις, θελήσεις και συσχετισμούς μέσα στις ενεργείς δυνάμεις του λαού…

Ατυχώς, και άλλοι φέροντες όπως και ο υπογράφων το ίδιο πολιτικό γονιδίωμα με εκείνο, που η μητέρα δύναμη μας έχει όλους προ 10ετιών εφοδιάσει, ενώ διακηρύσσουν την μετωπική τους πρόθεση, μόλις τίθεται το ζήτημα έστω και απλής σύμπραξης, εφοδιάζονται με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο ελέγχοντας και αυτοί σχολαστικά για τυχόν αόρατους λεκέδες της καθαρότητάς τους.

Χαρακτηριστική για τον ευρύτερο χώρο της αριστεράς η πρόσφατη δοκιμασία-πρόκληση του δημοψηφίσματος, που μέσα από αυστηρά «ορθοδοξικό» λόγο κατέληξε σε απαξίωση του ΟΧΙ, της μετωπικής του πνοής αλλά και της κινηματικής του ευκαιρίας… Κάποιοι μάλιστα, εκμεταλλευόμενοι την κωλοτούμπα των «Αλέξης και Σια» αισθάνονται δικαιωμένοι… Περιφρονώντας το ανεπαναλήπτως μεγαλειώδες της λαϊκής συσπείρωσης, τα ταξικά χαρακτηριστικά της ψήφου και την μετά από καιρό πολυπόθητη επανενεργοποίηση της νεολαίας… Ασφαλώς ερήμην των προθέσεων και της πρακτικής των «Αλέξης και Σία».

Οι παραπάνω σκέψεις δεν εκτίθενται για να οδηγήσουν μέσω απαγωγής στην επιλογή της «ΛΑϊκής Ενότητας» (ΛΑΕ). Αντίθετα, μάλιστα, το σημείωμα επιθυμεί να επισημάνει αναστολές και επιφυλάξεις.  Οσοι πρωταγωνιστούν στην ίδρυση της ΛΑΕ δεν είναι άμοιροι ευθυνών -με τον τρόπο τους- για την συστηματική, ενορχηστρωμένη, κλιμακούμενη επιβολή της αποδοχής του μνημονίου ως μόνης επιλογής. Το ΤΙΝΑ (There is no Alternative) δεν το καλλιέργησαν -ύπουλα και μεθοδικά- μόνον η δεδηλωμένη αφοσίωση της ηγεσίας στο Ευρώ και τα συνεπαγόμενά του…  Το εστήριξε και η άτολμη, συνθηματολογική, ασαφής και, κυρίως, ατεκμηρίωτη διακήρυξη, πως το Ευρώ δεν είναι ταμπού… Χωρίς να κάνουμε τους μετά Χριστόν προφήτες- η παντελής απουσία οργανωμένου Πλάνου Β’ από τον ηγετικό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ- είναι τεκμήριο της αυστηρής –έστω και ανόητης από άποψη τακτικής- προσήλωσής του στο Πλάνο Α.

Ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός είχε επανειλημμένα δηλώσει, προκληθείς να απαντήσει αν πιστεύει, πως θα υποχωρήσουν οι Ευρωπαίοι «εταίροι» είχε απλά και ξεκάθαρα υπερασπισθεί την πίστη του στην τελική νίκη των δυνάμεων του δικαίου… Λογική απολύτως αποδεκτή σε σενάρια τύπου Ζορό, τριών σωματοφυλάκων, Τζο του πειρατή αλλά ελάχιστα συμβατή προς την ελάχιστη γνώση της ποιότητας των Ευρωπαίων «Εταίρων» και των ταξικών δυνάμεων, που εκφράζουν…

Πρέπει, όμως, να παραδεχτούμε και μάλιστα δημόσια, πως το συγκλονιστικά περήφανο και ηρωικό «ΟΧΙ», υπό συνθήκες μη ένοπλης κατοχής της χώρας υπερέβη προσδοκίες αλλά και την ατελέστατη προετοιμασία για την αξιοποίησή του… Καμία δουλειά επιστημονικής διερεύνησης, προβληματισμού και ανάδειξης θέσεων για την μετά το Ευρώ Ελλάδα δεν θα αποτελούσε «διασπαστική» δουλειά, όπως κάποιοι ισχυρίζονται απολογούμενοι αλλά υποχρεωτική πράξη στοιχειώδους συνέπειας προς την λογική και την ηθική των διακηρύξεων για κατάργηση των μνημονίων και γενναίο περιορισμό του χρέους… Αυτό αποτελούσε και εξακολουθεί να αποτελεί αδήριτη ανάγκη… Για να πάψει να λειτουργεί η σπέκουλα της τρομοκράτησης, πως η έξοδος από το Ευρώ συνιστά άλμα στο κενό. Εξάλλου τέτοιες αμφιβολίες, αμφιθυμίες, σύγχυση και πανικός, ενισχύονται με μοναδικό τρόπο από αντίστοιχη επιχειρηματολογία και του πιο παραδοσιακού κομματιού της αριστεράς.

Δεν παρελθοντολογούμε αλλά εκφράζουμε σκέψεις κριτικές και εξ αυτού δημιουργικές αν είναι απροκατάληπτες… Γνωρίζουμε, πως κανείς δεν έρχεται από παρθενογένεση και πως τα πολιτικά γονίδια, που προηγουμένως επικαλεστήκαμε είναι πάντοτε παρόντα και δύσκολα υπερβάσιμα…  Η 13^η Ιουλίου σημαδεύει το πολιτικό σκηνικό της χώρας και την αριστερά με μία ήττα… Η προοπτική υπέρβασης αυτής της ήττας μπορεί και πρέπει να σχεδιασθεί με συνέπεια, αποφασιστικότητα, ευρύτητα πνεύματος, μετωπική διάθεση, κινηματική λογική, ενεργοποιητικές προθέσεις… Χωρίς μιζέριες, καταδίκες προθέσεων, αριστερόμετρα και καθαρόμετρα… Χωρίς δηλαδή τα βαρύδια, που δεν αποτελούν έρμα ιδεολογικοπολιτικής συνέπειας αλλά μόνιμους αναστολείς σύνδεση με την ενεργό πραγματικότητα…

Η ΛΑΕ καλείται να αναλάβει βαρύτατες ευθύνες, η σημασία των οποίων θα αναδειχθεί άμεσα μετά τις εκλογές.  Οταν η μνημονιακή πραγματικότητα θα γονατίζει τον τόπο και τον λαό. Όταν θα αποδειχτούν φρούδες οι απατηλές διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ, πως με παράλληλα δήθεν προγράμματα θα αντιπαλέψει τις εξαθλιωτικές συνέπειες των μνημονιακών επιταγών, που υπέγραψε… Τότε η ΛΑΕ καλείται να αποδείξει έμπρακτα την αγωνία της να ανταποκριθεί στις πολύμορφες απαιτήσεις της πραγματικότητας. Στις προσδοκίες μίας νεολαίας, που έχει μαζικά απορρίψει το θρησκευτικόμορφο φωτοστέφανο σε κάθε πολιτική της συμμετοχή αλλά απαιτεί  -και πολύ καλά κάνει- σύνδεση του τώρα με το τότε, του γενικού με το ειδικό…

Οι αγώνες θα είναι και έντονοι και δύσκολοι… Τόσο όσο αναγκαίο είναι για το σύστημα η συντήρηση του Ελληνικού μοντέλου στα πλαίσια του ΕΕ μονόδρομου. Η επάρκεια και η νεωτερικότητα της πολιτικής τακτικής ασφαλώς μαζί με την συνέπεια στις στρατηγικές επιδιώξεις ανατροπής του νέου πολιτικού σχηματισμού στον χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς θα κριθεί και θα κρίνει…